Ακόμα και η Χούντα παραδεχόταν τους νεκρούς του Πολυτεχνείου – Η Χρυσή Αυγή, ωστόσο, κάνει την πάπια!

Τα ονόματα των νεκρών που έδωσε η ίδια η Χούντα (εφημερίδα «Μακεδονία» 20 Νοέμβρη 1973)

Παραπάνω βλέπουμε τα ονόματα των νεκρών που ανακοίνωσε η ίδια η Χούντα 2 μέρες μετά τη δολοφονική εισβολή του στρατού στο Πολυτεχνείο και του άγριου κυνηγητού που ακολούθησε σε όλη την πρωτεύουσα. Το πόρισμα του Εισαγγελέα βεβαίως θα αναδείξει το 1974 όλο το εύρος της δολοφονικής μανίας της δικτατορίας. Τέσσερις δεκαετίες και πλέον αργότερα οι πολιτικοί απόγονοί της, Χρυσαυγήτες, κάνουν την πάπια βεβηλώνοντας τη μνήμη των νεκρών και δείχνοντας ακόμα λιγότερη τσίπα από ότι οι πραξικοπηματίες του 1967.

Οι νεκροί σύμφωνα με το πόρισμα του Εισαγγελέα Δ. Τσεβά το 1974:

«α) Επισήμως ανακοινωθέντες νεκροί είναι οι ακόλουθοι:

1. Διομήδης Ιωάννου Κομνηνός, ετών 17, μαθητής. Εφονεύθη έξωθιτου Πολυτεχνείου περί ώρα 22.15′ της 16.11.73. Βασίμως πιθανολογείται ότι δράστης του φόνου τούτου είναι ο προεκτεθείς Συνταγματάρχης.

2. Βασίλειος Παναγιώτου Φαμέλλος, ετών 26. Εφονεύθη εγγύς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως περί ώρα 22.30′ της 16.11.73, βληθείς προφανώς υπό τίνος των εκ του υπουργείου πυροβολούντων.

3. Toril Engelend, σπουδάστρια, Νορβηγίς. Εφονεύθη εις την πλατείαν Αιγύπτου περί ώρα 23.30’της 16.11.1973 παρ’ αγνώστου δράστου.

4. Γεώργιος Ανδρέου Σαμούρης, σπουδαστής, ετών 22. Εφονεύθη υπ’ αγνώστου εις άγνωστον σημείον εξ επαφής περί το μεσονύκτιον της 16.11.1973 και το πτώμα του μετεφέρθη και απερρίφθη εις την διασταύρωσιν των οδών Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων (Κατάθεσις υπ’ αριθμ. 137).

5. Αλέξανδρος Ευστρατίου Σπαρτίδης, ετών 16, μαθητής. Εφονεύθη επί της οδού Κότσικα (παρόδου Πατησίων) την 10.20 ώραν της 17.11.1973, βληθείς υπό στρατιωτών εκ του κτιρίου του ΟΤΕ.

6. Μάρκος Δημητρίου Καραμάνης, ετών 23. Εφονεύθη ευρισκόμενος εις την επί της οδού Πατησίων και Αιγύπτου 1 πολυκατοικίαν την 10.30 ώραν της 17.11.1973, βληθείς ομοίως υπό στρατιωτών εκ του κτιρίου του ΟΤΕ.

7. Βασίλειος Καράκας, Τούρκος υπήκοος, ετών 43. Εφονεύθη εις την πλατείαν Αιγύπτου περί ώραν 13.00′ της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος μάχης.

8. Δημήτριος Θεοφ. Θεοδώρας, ετών 6. Εφονεύθη επί της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας Ζωγράφου περί ώραν 13.30 της 17.11.1973, βληθείς υπό στρατιώτου ευρισκομένου έμπροσθεν του Ναού του Αγίου Θεράποντος.

9. Βασιλική Φωτίου Μπεκιάρη, ετών 17. Εφονεύθη ευρισκομένη εις την ταράτσα της επί της οδού Μεταγένους 8 – Νέος Κόσμος οικίας της περί ώρα 12.30′ της 17.11.1973, δεχθείσα εις την κεφαλήν της βλήμα αδέσποτον άρματος.

10. Γεώργιος Αλεξάνδρου Γεριτσίδης, ετών 48, εφοριακός υπάλληλος. Εφονεύθη ευρισκόμενος εν Ν. Λιοσίοις προς εκτέλεσιν υπηρεσίας περί ώραν 12.15′ της 17.11.1973 δεχθείς ομοίως βλήμα αδέσποτον άρματος μάχης εις την κεφαλήν.

11. Νικόλαος Πέτρου Μαρκουλής, ετών 25. Εφονεύθη παρά την πλατείαν Βάθης περί ώραν 11.00’της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος μάχης.

12. Στυλιανός Αγαμ. Καραγεώργης, ετών 19, εργάτης. Ετραυματίσθη θανασίμως επί της οδού Πατησίων, έμπροσθεν του κινηματογράφου ΕΛΛΗΝΙΣ, περί ώρα 10.00’της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος και απεβίωσεν εις το ΚΑΤ την 30.11.1973.

13. Ανδρέας Στεργίου Κουμπος, ετών 63. Ετραυματίσθη σοβαρώς διερχόμενος την οδό Καποδιστρίου περί ώρα 14.00′ της 18.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος και απεβίωσε την 30.1.1974.

14. Μιχαήλ Δημήτριου Μυρογιάννης, ετών 20. Εφονεύθη εις την διασταύρωσιν των οδών Πατησίων και Στουρνάρα περί ώραν 13.30′ της 18.11.73, βληθείς δια περιστρόφου εις την κεφαλήν και

15. Κυριάκος Δημητρίου Παντελάκης, ετών 45, δικηγόρος. Ετραυματίσθη σοβαρώς επί της οδού Γλάδστωνος περί ώραν 12.40′ της 18.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου επί της οδού Πατησίων άρματος και απεβίωσεν την 18.12.1973.

β) Νεκροί πλήρως βεβαιωθέντες:

1. Σπύρος Κοντομάρης, δικηγόρος. Απεβίωσεν τας απογευματινός ώρας της 16.11.73 ευρισκόμενος επί της οδού Γεωργίου Σταύρου, συνέπεια θανατηφόρου επενέργειας των ριπτομένων υπό της αστυνομίας αερίων (κατάθ. υπ’ αριθμ. 93).

2. Αικατερίνη Αργυροπούλου, ετών 75. Ετραυματίσθη σοβαρώς ενώ ευρίσκετο εις την εν Αγ. Αναργύροις οικίαν της περί ώραν 11.00′ της 17.11.1973, δεχθείσα αδέσποτον βλήμα άρματος και απεβίωσεν κατά μήνα Μάιον 1974 και

3. Δημήτριος Παπαϊωάννου, ετών 60, ιδιωτικός υπάλληλος. Απεβίωσεν την μεσημβρίαν της 17.11.1973 εκ προσφάτου εμφράγματος του μυοκαρδίου κατά την ιατροδικαστικήν έκθεσιν σοβαρώς όμως, υπό της συζύγου του αμφισβητούμενης και υποστηριζούοης ότι ο σύζυγος της απεβίωσεν είτε βληθείς δι’ όπλου, είτε υποστάς συγκοπήν εκ των ριπτομένων αερίων, καταθεσάσης δε ότι μόνον εις το Νεκροταφείον της επετράπη να πλησιάσει απλώς και να ατενίσει το πρόσωπον του νεκρού συζύγου της.

γ) Νεκροί βασίμως προκύπτοντες:

1. Ο ιατρός – χειρουργός Γεώργιος Γρηγοριάδης, μετά λόγου γνώσεως καταθέτει ότι ο ίδιος προσωπικώς αντελήφθη και διεπίστωσεν ιατρικώς τον θάνατον (2) δύο αγνώστων νέων, πληγέντων: Του μεν ενός εις την πλατείαν Βικτωρίας περί ώραν 11.00′ της 17.11.1973 δια βλήματος περιστρόφου υπό Ανθυπασπιστού της Χωροφυλακής ριφθέντος, του δε ετέρου εις την οδόν Γ Σεπτεμβρίου περί ώραν 12.00′ της 18.11.1973 δια βλήματος διερχομένου άρματος (κατάθ. υπ’ αριθμ. 25).

2. Η μάρτυς Παναγ. Παπακυριακού καταθέτει περί θανάσιμου τραυματισμού μικράς κορασίδος, ηλικίας 9 περίπου ετών, εις την γωνίαν των οδών Πατησίων και Κλωναρίδου περί ώραν 14.00 της 17.1.1.1973 εκ βλημάτων διερχομένου άρματος, εξ ων και η ιδία ετραυματίσθη βαρύτατα (κατάθ. υπ’ αριθμ. 168).

3. Ο φοιτητής Λεωνίδας Ανωμερίτης, καταθέτει περί θανάσιμου τραυματισμού νεαράς μαθήτριας, εντός του χώρου του Πολυτεχνείου ευρισκόμενης, περί ώρα 11.45′ της 16.11.1973, δια βλήματος ριφθέντος εκ του εκτός του Πολυτεχνείου χώρου (κατάθ. υπ. αριθμ. 32).

4. Ο Φαρμακοποιός Αλέξανδρος Παναγόπουλος καταθέτει ότι, ότε προ του μεσονυχτίου της Παρασκευής 16.11.1973, επεσκέφθη μετά της συζύγου του το Πολυτεχνείον προς παροχήν υπηρεσιών εις τους τραυματίας και εισήλθεν εις το αυτόθι υπάρχον πρόχειρον ιατρείον, ιδίοις όμμασιν αντελήφθη την ύπαρξιν (3) τριών νεκρών και μιας γυναικός θανασίμως τραυματισθείσης, τα τραύματα των οποίων σαφώς περιγράφει. Προσθέτει δε ότι εκ μελών της Συντονιστικής Επιτροπής Φοιτητών έλαβε την πληροφορίαν ότι είχαν και οκτώ (8) εισέτι νεκρούς, τα πτώματα των οποίων είχον τοποθετηθεί και εφυλάσσοντο εις παρακείμενον χώρον ίνα μη υποπέσουν εις αντίληψιν των σπουδαστών και προκληθή πανικός (κατάθ. υπ’ αριθμ. 245).

5. Περί των ανωτέρω νεκρών σαφώς καταθέτουν και σπουδασταί, μέλη της Συντονιοτικής Επιτροπής, οι οποίοι και περιγράφουν με ενάργειαν τα τραύματα τα οποία έκαστος των νεκρών συναδέλφων των έφερεν (Οράτε καταθέσεις υπ’ αριθμ. 41,45 και 217). Και ναι μεν ο εις εκ των ανωτέρω μαρτύρων (217) καταθέτει και περί τα είκοσι δύο (22) πτωμάτων, άτινα ο ίδιος ούτος προσωπικώς αντελήφθη, περιστατικόν όπερ δεν επεβεβαιώθη, πλην σοβαροί διάτην αλήθειαν των κατατιθεμένων προκύπτουν ενδείξεις εκ της προεκτεθείσης καταθέσεως Αλέξ. Παναγοπούλου, όστις και αναφέρει ότι αντελήφθη θάλαμον υπό του περιβόητου Πίμπα – πράκτορας της ΚΥΠ (κατάθ. υπ’ αριθμ. 29 και 176 μετά μαγνητοταινίας) – φρουρούμενον, εις ον υπήρχον άνθρωποι δήθεν κοιμώμενοι, ων, όμως, η στάσις και η όλη εμφάνισις εις πολλάς τον ανωτέρω μάρτυρα ενέβαλεν υποψίας (οράτε κατάθεσιν). Ανακήπτει βεβαίως το ερώτημα τι εγένοντο οι νεκροί αυτοί και σοβαρά δια τους αντιλέγοντας αντλούνται εντεύθεν επιχειρήματα. Όμως προσφέρουν ίσως απάντησιν τα υπό των φυλάκων του νεκροθαλάμου του Ρυθμιστικού Κέντρου Αθηνών κατατιθέμενα. Ο μεν Νικ. Νίκας καταθέτει ότι κατά την διάρκειαν της υπηρεσίας του μέχρι της 23.00′ ώρας της 16.11.1973 παρέλαβε και ετοποθέτησε εις τον νεκροθάλαμον επτά (7) πτώματα νέων ανδρών, ηλικίας 22-25 ετών, τα οποία δεν συνωδεύοντο από πιοτοποιητικόν θανάτου και κάρταν περί της ταυτότητος του νεκρού (κατάθ. υπ’ αριθμ. 80). Ο εκ του ανωτέρω παραλαβών ακολούθως υπηρεσίαν Ιωάννης Μάρας, καταθέτει ότι από της 23.00′ ώρας της 16.11.1973 μέχρι 7.00′ της 17.11.1973 παρέλαβεν και ετοποθέτησεν εις τον νεκροθάλαμον επτά (7) πτώματα, νέων ομοίως ανδρών, ηλικίας 20-35 ετών, έκτων οποίων τα τέσσερα (4) ήταν αγνώστου ταυτότητος (κατάθ. υπ’ αριθμ. 89). Και ούτω κατά την τραγικήν εκείνην νύχτα των γεγονότων, 16 προς 17 Νοεμβρίου 1973, ένδεκα (11) πτώματα αγνώστων νέων διακομίζονται εις το Ρυθμιστικόν Κέντρον Αθηνών, άτινα, όμως, πλην ενός (κατά τα επίσημα στοιχεία του Νοσοκομείου) ουδαμού εμφανίζονται, ούτε καταχωρίζονται! Και η ανυπαρξία επισήμων στοιχείων εν τω Νοσοκομείω δεν αποδεικνύει βεβαίως την ανυπαρξίαν πτωμάτων, διότι αι καταθέσεις είναι κατηγορηματικοί και σαφείς και πλήρως εκ της ερεύνης εβεβαιώθη ότι ουδεμία εγένετο επίσημος εγγραφή του πλήθους των εισαγομένων τότε τραυματιών εις το Γενικόν βιβλίον της πύλης. Μόνον οι αυτόθι ευρισκόμενοι αστυνομικοί εμερίμνων δια τα καθ’ εαυτούς περί τούτου και τα υπ’ αυτών συλλεγέντα στοιχεία, κατά το μάλλον ακριβή, μετά των εν συνεχεία εις τα βιβλία των κλινικών του Νοσοκομείου εγγραφών, προσέφεραν ημίν αποδείξεις περί του αριθμού των διακομισθέντων εις το Ρυθμιστικόν τραυματιών! Θα ήτο μάταιον επομένως να ερευνηθή περαιτέρω, μολονότι επεχειρήθη, τι εγένοντο οι νεκροί ούτοι! Επισημαίνομεν μόνον το πρόβλημα και τονίζομεν ότι τα υπό των ανωτέρω κατατιθέμενα πλήρως εναρμονίζονται προς τα υπό των σπουδαστών υποστηριζόμενα ως προς τον αριθμόν των δέκα (10) περίπου νεκρών.

6. Πλήρως εκ των εκτεθέντων εβεβαιώθη η εν ψυχρώ δολοφονία νέου ανδρός εις το Ρυθμιστικόν Κέντρον Αθηνών υπό των αυτόθι υπηρετούντων, κατά την τραγικήν αυτήν νύκτα, αστυνομικών (καταθέσεις υπ’ αριθμ. 69, 70, 77, 79, 86 και 94), αλλά και δευτέρα τοιαύτη θανατώσεως τραυματίου συνεπεία ξυλοδαρμού, εις χείρας του ιατρού χειρουργού Λέων. Παπασταματίου (κατάθ. υπ’ αριθμ. 86) αποβιώσαντος. Τι εγένοντο οι δύο (2) ούτοι νεκροί; Διότι είναι πλήρως βεβαιωμένον ότι ουδείς εξ αυτών ευρίσκεται εις τον κατάλογον των εξ (6) επισήμων νεκρών του Ρυθμιστικού, εξ ων μάλιστα μόνον εις (ο άγνωστος αρχικώς και γνωστός ακολούθως Βασ. Φαμέλλος) διεκομίσθη κατά τον επίμαχον χρόνον της νυκτός της 16ης προς 17ην Νεομβρίου 1973. Επίτασις της αγωνίας εκ του τιθεμένου προβλήματος! Δι’ ο και ο προεκτεθείς ιατρός – χειρουργός, προσωπικώς παρακολουθήσας τα γεγονότα εις το Ρυθμιστικόν και εις την επιχείρηση/ σωτηρίας, συμμετασχών ειδικώς περί του αριθμού των εν τω Ρυθμιστικοί νεκρών εκ των γεγονότων του Πολυτεχνείου ερωτηθείς, καταθέτει ότι πρέπει ν’ ανέρχωνται εις είκοσι (20) ή είκοσι πέντε (25) και αιτιολογεί διατί (Οράτε κατάθεσιν ομοίως και τας 47 και 98). Εκ των εκτεθέντων δήλον καθίσταται ότι εις τους καταλόγους των επισήμως ανακοινωθέντων δέκα πέντε (15) νεκρών και υπό της ερεύνης βεβαιωθέντων τριών (3) τοιούτων δέον να προστεθούν και έτεροι δέκα έξι (16) τουλάχιστον βασίμως προκύπτοντες, οίτινες, τονιστέον και πάλι, ουδεμίαν έχουν, ως προς την ταυτότητα, σχέσιν με τους επισήμως ανακοινωθέντος. Παραμένει βεβαίως πάντοτε το ερώτημα: Τι εγένοντο τα πτώματα των νεκρών τούτων και διατί οι οικείοι των εξακολουθητικώς σιωπούν; Δεν είναι εύκολος η απάντησις εις τον χαράσσοντα τας γραμμάς ταύτας. Είναι υποχρέωσις, όμως, η έναντι του προβλήματος θέσις και η κατανόησις των ανερμήνευτων ή αδυνάτων. (Οράτε σχετικώς κατάθεσιν Δημ. Πίμπα, υπ. αριθμ. 71).

δ) Νεκροί εκ διαδόσεων πιθανολογούμενοι:

Πολλά τω όντι περί μεγάλου αριθμού νεκρών διαδίδονται και θρυλούνται. Διάφοροι κατάλογοι περί τούτων κυκλοφορούν, δύο των οποίων αναφερόντες ονόματα νεκρών 46 και 59, αντιστοίχως, περιήλθαν εις χείρας μου και απετέλεσαν αντικείμενον ειδικής, επισταμένης και αγωνιώδους ερεύνης. Αμφότεροι εκυκλοφόρησαν το πρώτον εις την αλλοδαπήν και ο εις εξ αυτών επιμέλεια πολλών γνωστών Ελλήνων, εις το εξωτερικόν κατά την εποχήν της Δικτατορίας ευρισκομένων. Είναι αμφότεροι ελλιπείς κατά τα στοιχεία των και η επ’ αυτών έρευνα εις ουδέν το συγκεκριμένον απέληξε. Βεβαίως ο πρώτος αυτών κατετέθη παρά προσώπου λίαν αξιόπιστου, βεβαιώσαντος περί της σοβαρότητος της ερεύνης και της εγκυρότητος των πορισμάτων αυτής εν τη αναγραφή των ονομάτων του καταλόγου. Εξ ουδενός, όμως, ετέρου στοιχείου ενισχύθη η άποψις αυτή και των αναγραφομένων ονομάτων η συμπλήρωσις δεν επετεύχθη, ίνα διευκλυνθή ακολούθως η έρευνα εν τη αναζητήσει της αληθείας. Ο έτερος των καταλόγων κατά πολύ ελλιπέστερος εμφανίζεται κατά το περιεχόμενόν του και ουδέν ουδαμόθεν προσφέρεται προς επιβεβαίωσίν του. Ο υιοθετήσας τούτον μάρτυς επί της υποθέσεως και μηνυτής Γρηγόριος Παπαδάτος, ειδικώς εφ’ ημών κληθείς όπως προσκόμιση ή κατονομάση έστω στοιχεία ενισχυτικά των απόψεων του, ουδέν περί του αντικειμένου τούτου κατέθεσεν. Σοβαρώς εξ ετέρου εκ της ερεύνης ημών επιθανολογήθη ότι εξ (6) εκ των αυτώ αναφερομένων ονομάτων αφορούν τους τραυματίας των γεγονότων, ενώ πλήρως εβεβαιώθη ότι όνομα αναμφισβητήτως νεκρού, του Αλεξ. Σπαρτίδη, δεν αναφέρεται εν αυτών (οράτε το από 20.7.74 ενημερωτικόν σημείωμα Γεν. Ασφαλείας και της υπ’ αριθμ. 51075 Φ. 680 /15 /14.10.74 αναφοράν της προς υμάς). Ουδείς βεβαίως δύναται να αποκλείση το ενδεχόμενον μήνυμα αληθείας εκ των καταλόγων τούτων να εκπορεύεται και πολλοί ή και άπαντες οι προαναφερθέντες, αριθμητικώς μόνον ως βασίμως προκύπτοντες, νεκροί να αποτελούν μέλη των εν αυτοίς αναγραφομένων ομάδων ή και να αναφέρονται εις αυτούς αι υπό ετέρων μαρτύρων κατατιθέμενοι, ανεπιβεβαίωτοι όμως παραμένουσαι περιπτώσεις πιθανών νεκρών (οράτε καταθέσεις υπ’ αριθμ. 183, 209, 218, 255, 50 και 55). Τα ενδεχόμενα όμως ταύτα πόρρω αφίστανται του ασφαλούς και βέβαιου, όπερ και μόνον δύναται να αποτελέση στοιχείον αποδεικτικόν. Οίκοθεν νοείται ότι η αυτή προσήκει απάντησις και υπεύθυνος θέσις και έναντι των περί υπάρξεως ομαδικών τάφων διαθρυλουμένων, μολονότι σκληρά δια τον γράφοντα υπήρξε δοκιμασία η λήψις της καταθέσεως ατόμου, στρατιώτου όντος κατά την ερευνωμένην περίοδον, όστις, δια των κατατεθέντων του και της όλης του τραγικής – αληθώς – εμφανίσεως, πολλάς και συγκλονιστικός μοι προεκάλεσεν ανησυχίας και απορίας (κατάθεσις υπ’ αριθμ. 190).»

Ο μύθος γύρω από το φύλλο της «Πανσπουδαστικής» νο.8

Ένα εξαιρετικό άρθρο-ανάλυση από το Γλόμπινγκ (για το αρχικό λινκ βλέπε στο τέλος της δημοσίευσης)

Το "επίμαχο" φύλλο νο. 8 της "Πανσπουδαστικής" (όργανο της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ)

Για την «Πανσπουδαστική νο 8» (1+2)

Μέρες που είναι, είπαμε να πιάσουμε λίγο και άλλον έναν πολύ διαδεδομένο αστικό μύθο που επαναλαμβάνεται εν χορώ, από σχετικούς και άσχετους, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Αυτός δεν είναι άλλος από την περίφημη «Πανσπουδαστική νο8», μέσω της οποίας η ΚΝΕ καταδίκασε υποτίθεται, την κατάληψη του Πολυτεχνείου σαν έργο προβοκατόρων. Συμπυκνωμένη (γιατί με το πέρασμα των χρόνων προστίθεται συνεχώς και περισσότερη σάλτσα) αυτήν την άποψη μπορούμε να την βρούμε εκτός από τις διάφορες ανιστόριτες γκρούπες της «εξωκοινοβουλευτικής» και της «αναρχίας», σε ακροδεξιά(!) μπλογκ (με μια βόλτα στο google θα βρείτε και τέτοια), στην γνωστή και μη εξαιρετέα «καθημερινή»: («…Ενα κόμμα που τρέμει το αυθόρμητο και βδελύσσεται το ακαπέλωτο, και οι πορείες του οποίου γίνονται έξω από τον πραγματικό κόσμο, σε έναν άλλον κόσμο, παράλληλο, αυτόκλειστο και αυτοσυντηρούμενο, ποιον άλλον να ενοχλήσει εκτός ίσως από τα μέλη του εκείνα που έχουν αρχίσει να κατανοούν ότι η αναμονή του «καθαρού προλεταριακού κινήματος» δεν διαφέρει σε πολλά από την αναμονή της Δευτέρας Παρουσίας και ότι εκείνη η διά της «Πανσπουδαστικής Νο 8 οξύτατη καταγγελία της ίδιας της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το 1973, σαν «προβοκάτσιας», έχει αφήσει ανεξίτηλα και καθοδηγητικά τα σημάδια της;…») αλλά και στην «έγκριτη» κατά τα άλλα Ελευθεροτυπία , άρθρο της οποίας και παραθέτουμε σαν ενδεικτικό του «μύθου»:

«…Το μυστήριο της «Πανσπουδαστικής Νο 8»

Της ΜΑΡΙΝΑΣ ΜΑΝΗ

Δεν υπάρχει «ζύμωση» στα αμφιθέατρα, κάθε φορά που συζητείται το Πολυτεχνείο, που να μη «χτυπά κόκκινο» στο άκουσμα μιας φράσης: «Πανσπουδαστική Νο 8». Και δεν υπάρχει πρωταγωνιστής εκείνης της περιόδου που να μη την καταγγέλλει ή να μη την αποκηρύσσει -αναλόγως της κομματικής του προέλευσης.
Πρόκειται για το αντιστασιακό φοιτητικό φυλλάδιο του ΚΚΕ «Πανσπουδαστική», τεύχος οκτώ, που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του ’74. Επιχείρησε να αποτιμήσει την εξέγερση και να απαντήσει στις συκοφαντίες της ΕΣΑ περί «αναρχικών στοιχείων» που εισέβαλαν και έδρασαν στο Πολυτεχνείο. Ομως, από τη μία όχθη πέρασε στην άλλη: αφού κατήγγειλε «τις αφηνιασμένες προσπάθειες της χουντικής ΚΥΠ και των πληρωμένων πρακτόρων της να διαστρέψουν την πορεία και το περιεχόμενο της εξέγερσης», φοβούμενο εκτροπή του αγώνα, συνέχισε: «Καταγγέλλουμε τη προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ (…) με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις».
Παρέπεμπε -κατά γενική παραδοχή- στους 350 περίπου φοιτητές της Νομικής που διέκοψαν τη δική τους συνέλευση και με παρότρυνση του συναδέλφου τους από τη Φαρμακευτική (και μέλους της ΑΑΣΠΕ) Δ. Μαυρογένη έφθασαν, όλοι μαζί, από τη Σόλωνος στο Πολυτεχνείο. Σε άλλη σελίδα ο Δ. Μαυρογένης καταγγέλλεται ως «πράκτορας».
Η ειρωνεία είναι ότι στους «350» υπήρχαν και δεκάδες μέλη της «αντί-ΕΦΕΕ» και της ΚΝΕ! Το χειρότερο; Η εν λόγω καταγγελία εμφανίζεται να υπογράφεται από «τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα του Πολυτεχνείου» και όχι, τουλάχιστον, από «κάποια μέλη» που πιθανόν να εξέφραζε…
Τριάντα χρόνια μετά, ούτε το κείμενο έχει αποκηρυχθεί επισήμως από το ΚΚΕ, αλλά ούτε έχει αποδειχθεί… ποιοι το συνέγραψαν. Τα τότε στελέχη της ΚΝΕ, στην πλειονότητά τους, έχουν αποχωρήσει από το ΚΚΕ, ενώ το κόμμα δεν πήρε ποτέ θέση. Οι εικασίες πολλές, αλλά ο ίδιος ο Δ. Μαυρογένης, που εκείνη την περίοδο κρυβόταν κάπου στην Κρήτη, επισημαίνει σήμερα ένα γεγονός: το φυλλάδιο κυκλοφόρησε δέκα ημέρες μετά την εξάρθρωση του παράνομου κλιμακίου της ΚΝΕ στην Αθήνα.
«Ισως την έγραψαν και κάποιοι που βρίσκονταν εκτός Ελλάδας ή που γλίτωσαν τη σύλληψη, ίσως ύποπτοι κύκλοι που αξιοποίησαν την εξάρθρωση» σημειώνει.

Ο ίδιος μόλις που πρόλαβε την εξέγερση, αφού αποφυλακίσθηκε από την ΕΣΑ με τη «γενική αμνηστία» τον Αύγουστο του ’73. Επίσης, ήταν ένας από τους επτά που, στο πατάρι της Αρχιτεκτονικής την δεύτερη ημέρα της εξέγερσης, προσπάθησαν εν μέσω πολιτικών διαξιφισμών να συμφωνήσουν στη συνέχιση ή στον τερματισμό της κατάληψης (οι άλλοι ήταν οι Γ. Παριανός και Αλ. Αλαβάνος από ΚΝΕ, Θ. Τσούρας και Ν. Μιχαλόπουλος από ΠΑΚ, Χ. Λάζος και Σ. Παππάς από Ρ.Φ.) Εκείνη η συνάντηση βαφτίσθηκε αργότερα… «κουκί» από τον διοικητή της ΕΣΑ Σπανό, εξαιτίας του μικρού αριθμού συμμετεχόντων και ως «κουκί» καθιερώθηκε στις μετέπειτα κωδικές αναφορές (την απόφαση για συνέχιση, τελικά, την πήρε η Συντονιστική).

Η επανόρθωση της Συντονιστικής

Η καταγγελία της «Πανσπουδαστικής» έπεσε σαν βόμβα στους πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου που εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν είτε στη φυλακή, είτε στην παρανομία. Η πρώτη μεταπολιτευτική ενέργεια 16 μελών της Συντονιστικής Επιτροπής, από όλες τις παρατάξεις, ήταν να συγκεντρωθούν (28 Σεπτεμβρίου 1974) και να εκδώσουν «τη μία και μοναδική ανακοίνωση εκτίμησης της εξέγερσης», ώστε να γίνει σαφές ότι «η άλλη» ήταν πλαστή:
«Οι πολιτικές αποφάσεις παίρνονταν από τις συνελεύσεις των φοιτητών, των εργατών, των μαθητών. Στη βάση της πολιτικής θέλησης των Συνελεύσεων εκλέχτηκαν οι εκπρόσωποι, καθορίσθηκε το πολιτικό περιεχόμενο και εκφράσθηκε από τα μεγάφωνα, τους πολύγραφους, τον ραδιοφωνικό σταθμό», είναι η πρώτη εύγλωττη παράγραφος…

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ – 16/11/2003…»

Μάλιστα! Καταπληκτικό το «ντοκουμέντο» πράγματι! Η ΚΝΕ των νεκρών και των σακατεμένων, των φυλακισμένων και των παράνομων, καταγγέλλει σαν προβοκάτορες ακόμη και τα δικά της μέλη!

Έχουμε χρείαν άλλων αποδείξεων, ότι από τότε τουλάχιστον και μετά, ό,ποιος καταγγέλλεται σαν προβοκάτορας από το ΚΚΕ, δεν είναι παρά πούρος επαναστάτης, και οι καταγγέλλοντες τίποτε λιγότερο από ρεφορμιστές στην καλύτερη, μέχρι πουλημένοι στην χειρότερη των περιπτώσεων;

Καλά θα ήταν για κάποιους, αλλά δυστυχώς για αυτούς η πραγματικότητα (όπως και τα «στοιχεία» τα οποία επικαλούνται), μας τα λένε κάπως αλλιώς.

-Αρχικά το έντυπο «πανσπουδαστική» δεν ήταν όργανο της ΚΝΕ όπως αφήνεται να εννοηθεί, αλλά της Αντι-ΕΦΕΕ (υπήρχε και η μαριονέτα της χούντας-ΕΦΕΕ), ενός πλατιού αντιδικτατορικού παράνομου φοιτητικού σχηματισμού, στον οποίο η ΚΝΕ συμμετείχε μεν, δεν ήταν οργάνωση της, δε. Η λαθροχειρία (και ο γκεμπελισμός) ξεκινάει από το γεγονός της συνωνυμίας της φοιτητικής παράταξης της ΚΝΕ (ΠΚΣ) με το όνομα του αντιδικτατορικού έντυπου, και παρά το γεγονός πως η ΠΚΣ στην δικτατορία, απλά δεν είχε υδριθεί ακόμη. Ετσι λοιπόν το πρώτο «φάουλ» είναι καθαρό, αφού δεν γνωρίζουμε καν, εάν και ποια μέλη της ΚΝΕ μπορεί να συμμετείχαν στην σύνταξη του συγκεκριμένου τεύχους! Το έντυπο «πανσπουδαστική» αφήνεται να εννοηθεί σαν όργανο της ΚΝΕ, ενώ δεν ήταν τέτοιο! Μικρή η ζημιά θα μου πείτε (εφόσον η ΚΝΕ συμμετείχε στην αντι-ΕΦΕΕ), αλλά έχει την σημασία του για την κατανόηση του τρόπου δημιουργίας και διάδοσης των μύθων.

-Τώρα μπαίνει και το ζήτημα του τι ακριβώς έλεγε το συγκεκριμένο τεύχος της «πανσπουδαστικής». Στον τύπο ή το ίντερνετ, βρίσκουμε συνήθως κάποια αποσπάσματα (κάποτε αληθινά-κάποτε όχι) που συνήθως κοσμούνται και από την «αποδεικτική» φωτό του πρωτοσέλιδου. Το γεγονός πως στο πρωτοσέλιδο υπάρχουν μόνο καταγγελίες για την χουντική σφαγή στις 17/11 και τίποτε άλλο, μια και οι αναφορές σε «προβοκάτορες» βρίσκονται στην 4^η σελίδα, δεν φαίνεται να έχει προβληματίσει  κανέναν από τους διακινητές του μύθου που δεν έχουν μπει καν στον κόπο να τον τσεκάρουν(!). Εμείς λοιπόν, μια και η αλήθεια δεν μας φοβίζει, κάναμε τον κόπο να ψάξουμε λίγο περισσότερο και βρήκαμε και τις τέσσερις σελίδες εδώ.

Τι λέει λοιπόν στην 4^η σελίδα της η «Π»;

Λέει πως δημοσιεύει ένα κείμενο που της ήρθε από την «Συντονιστική επιτροπή αγώνα» του πολυτεχνείου, και  «παρά τις επιφυλάξεις που η ίδια (η Πανσπουδαστική) κρατάει και τις συμπληρώσεις που πιστεύει πως χρειάζεται, το χαιρετίζει σαν ένα ντοκουμέντο…» κλπ κλπ…

Οχι μόνο λοιπόν η «Π» δεν είναι όργανο της ΚΝΕ, αλλά ακόμη και στον βαθμό που η ΚΝΕ επηρεάζει την Αντι-ΕΦΕΕ (η οποία εκδίδει την «Π»), το κείμενο της «συντονιστικής» δημοσιεύται με «επιφυλάξεις και χρειάζεται συμπληρώσεις».

Τώρα, από που προκύπτει πως ένα κείμενο που υπογράφει η «συντονιστική επιτροπή αγώνα του πολυτεχνείου», και αναδημοσιέυεται «με επιφύλαξη», από ένα έντυπο της αντι-ΕΦΕΕ, αποτελεί και «ντοκουμέντο» των επίσημων θέσεων της ΚΝΕ, εγώ ακόμη δεν έχω καταλάβει…

Αφού λοιπόν είδαμε πως το περί ου ο λόγος κείμενο, ούτε της ΚΝΕ έιναι, ούτε σε κάποιο «όργανο» της ΚΝΕ αναδημοσιεύθηκε, ας δούμε λίγο και το τι ακριβώς λέει, μια και ελάχιστοι έχουν μπει στον κόπο να το διαβάσουν.

Η ανακοίνωση λοιπόν της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα του Πολυτεχνείου έχει γραφτεί σαν απάντηση στις γνωστές αιτιάσεις της ΕΣΑ περί «αναρχικών στοιχείων τα οποία εισχώρησαν στον πανεπηστημιακό χώρο με σκοπό την διασάλευσιν της δημοσίας τάξεως …κλπ».

Η σελίδα με την ανακοίνωση της "Συντονιστικής"

Το γεγονός πως όσοι καταγγέλλουν την ανακοίνωση της «συντονιστικής» σαν συκοφαντική, δικαιώνουν εμμέσως πλην σαφώς την …ΕΣΑ στην οποία το κείμενο απαντάει, δεν δείχνει να έχει προβληματίσει κανέναν, σχεδόν 40 χρόνια μετά. Το προσπερνάμε και συνεχίζουμε για να δούμε που ακριβώς καταγγέλλεται η κατάληψη του ΕΜΠ σαν έργο προβοκατόρων. Τέτοιο πράγμα βέβαια δεν υπάρχει πουθενά στο κείμενο! Και πως θα μπορούσε εξάλλου; Σε μία τέτοια περίπτωση η «συντονιστική» θα κατήγγειλε τον ίδιο τον …εαυτό της!

Τι αφορά λοιπόν η καταγγελία περί προβοκατόρων; Ας την δούμε:

«…καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στον χώρο του Πολ)χνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ, …με σκοπό να προβάλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας (τι μου θυμίζει…;) γελοία αναρχικά συνθήματα και συνθήματα που δεν εκφράζανε την στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις…»

Εδώ λοιπόν δεν καταγγέλλεται καμμία κατάληψη του ΕΜΠ. Εκείνο που καταγγέλλεται σαν προβοκατόρικο, είναι η προσπάθεια κάποιων μειοψηφιών να καπελώσουν (και μάλιστα προσπαθώντας να καταλάβουν τα μεγάφωνα του ΕΜΠ με την βία, όπως λέει παρακάτω) με τα δικά τους συνθήματα και πρακτικές, μία ευρύτερη λαϊκή κινητοποίηση. Είναι ένα έργο, το οποίο έχουμε βαρεθεί εξάλλου να το βλέπουμε σε κάθε κινητοποίηση, και μέχρι σήμερα.

Συνέβη όμως κάτι τέτοιο; Ας δώσουμε τον λόγο στον δηλωμένο «προβοκάτορα» και απαλλαγμένο κάθε φιλο-ΚΚΕ υποψίας, Στέργιο Κατσαρό  ο οποίος αν και κρίνει τελείως διαφορετικά τα συμβάντα, επιβεβαιώνει το γεγονός της διάστασης πολιτικού προτάγματος και συνθημάτων, μεταξύ κάποιων συγκεκριμένων ομάδων και της πλειοψηφίας του κόσμου που βρίσκοταν εκεί.:

«…Τα συνθήματα πύκνωναν. Τα πιο πολλά στρέφονταν ενάντια στη Χούντα. Οι μαοϊκοί προσπαθούσαν να περάσουν κάποια δικά τους συνθήματα. Το σύνθημα «Λαοκρατία» ξυπνούσε κάποιους παλιούς γνώριμους ήχους και το φώναζαν πολλοί, αν και λίγο μουδιασμένα. Τα συνθήματα των αναρχικών, όπως «Κάτω το κράτος», δεν τα υιοθετούσε κανείς. … Αυτά βέβαια που συγκινούσαν το πλήθος και τα φώναζαν όλοι γενικά ήταν τα συνθήματα ενάντια στη Χούντα και τους Αμερικανούς…»

Γιατί όμως η «συντονιστική» θεωρεί προβοκάτορες όσους βάζουν «συνθήματα που δεν εκφράζανε την στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις…»; Το λέει παρακάτω «…Για να μπορέσουν να απομονώσουν το κίνημα μας. Για να μπορέσουν παραπέρα, κατασκευάζοντας (και με την βοήθεια των χουντικών μέσων ενημέρωσης) την εικόνα μιας μεμονωμένης εξτρεμιστικής επαναστατικοαναρχικής εξέγερσης που δεν έχει την συμπαράσταση του λαού…»

Έχουν αυτοί οι φόβοι της «συντονιστικής» κάποια βάση; Αν κρίνουμε από την προπαγανδιστική γραμμή του καθεστώτος τόσο κατά την διάρκεια, όσο και μετά την καταστολή της εξέγερσης, επιβεβαιώνονται πλήρως! Αλωστε η ανακοίνωση, σε αυτές ακριβώς τις αιτιάσεις της χούντας απαντάει!

Ακόμη φυσικά δεν έχουμε δει κάτι εναντίον της κατάληψης του ΕΜΠ, αλλά αντίθετα μετά την καταγγελία των προβοκατόρων διαβάζουμε: «…το σχέδιο όμως των Ρουφογάλη, Καραγιαννόπουλου, Παπαδόπουλου, CIA, απέτυχε παταγωδώς…»

Πότε απέτυχε; Στις 14 Νοέμβρη, όταν δηλαδή αποφασίζοταν η κατάληψη που αποτελούσε την ακύρωση των παραπάνω σχεδίων! Αρα το κείμενο της «Π» όχι απλά δεν καταγγέλει την κατάληψη του ΕΜΠ, αλλά αντίθετα παρακάτω μας λέει πως «…ο Νοέμβρης του ’73 έγινε σταθμός του λαϊκού μας κινήματος…».

Όσο και αν ψάξουμε στο κείμενο, ο μύθος της «Πανσπουδαστικής νο8» δεν επιβεβαιώνεται από πουθενά.

Ενα πρόσθετο ενδιαφέρον παρουσιάζει η θέση των πάντα έξυπνων συντελεστών του ΙΟΥ της «Ελευθεροτυπίας» που ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάζουν το νο8 της «Πανσπουδαστικής» σαν …πλαστό! Γιατί μπορεί να κάνουν κάτι τέτοιο οι γνωστοί φόλα αντι-ΚΚΕ συντελεστές του ΙΟΥ; Τους πήρε άραγε ο πόνος να υπερασπίσουν την ΚΝΕ; Οχι φυσικά. Απλά μια και απευθύνονται σε ένα ευφυέστερο κοινό, γνωρίζουν πως δεν μιλάμε για ανακοίνωση της ΚΝΕ, αλλά της «συντονιστικής» του Πολυτεχνείου στην οποία εκτός της ΚΝΕ συμμετείχαν και όλες οι άλλες αντιστασιακές δυνάμεις, μαζί φυσικά και με τον «Ρήγα Φεραίο» από τον οποίο προέρχονται. Ετσι λοιπόν προκειμένου να βγουν από την δύσκολη θέση να κάνουν κριτική στον Ρήγα ή να τα χαλάσουν με τους «αντιεξουσιαστές» φίλους τους, βάλθηκαν και αυτοί να καταστρέψουν (προς μεγάλη τους απογοήτευση φαντάζομαι) έναν από τους πιο διαδεδομένους μύθους της μεταπολίτευσης…

Το κείμενο του ΙΟΥ εδώ.

Επιμύθιο:

Η όλη θεωρεία πως το ΚΚΕ καταδίκασε σαν «προβοκατόρικη» την κατάληψη του πολυτεχνείου το ’73, στηρίζεται σε ένα έντυπο που δεν είναι του ΚΚΕ, που αναδημοσιεύει μία ανακοίνωση που δεν είναι του ΚΚΕ, και που τέλος, δεν καταγγέλλει την κατάληψη!

3 στα 3!

Myth busted!

βλέπε ακόμη:

ΑντιΚΚΕ αισχρότητες από την «Ελευθεροτυπία»

Αρχικό λινκ: http://e-globbing.blogspot.com/2011/11/8-12.html