Σοκάρουν τα στοιχεία της UNISEF για την Ελλάδα και τον κόσμο…Σε ποσοστά ρεκόρ η παιδική φτώχεια

Του Βασίλη Σ. Κανέλλη

Στοιχεία – σοκ για την παιδική φτώχεια στις πλούσιες χώρες του κόσμου, αλλά και δραματική επιδείνωση της κατάστασης στην Ελλάδα, εξαιτίας και των μέτρων λιτότητας, καταγράφει έρευνα που διεξήγαγε η Unicef. Η έκταση του φαινομένου έχει λάβει τραγικές διαστάσεις καθώς 13 εκατ. παιδιά στην Ευρωπαϊκή Ενωση (συν Ισλανδία και Νορβηγία) στερούνται βασικά αγαθά απαραίτητα για την ανάπτυξή τους ενώ ταυτόχρονα 30 εκατ. παιδιά σε 35 χώρες με αναπτυγμένες οικονομίες ζουν σε συνθήκες φτώχειας.

Ποσοστά
Στη χώρα μας, τα ποσοστά παιδικής φτώχειας αυξάνονται δραματικά αφενός λόγω των οικονομικών μέτρων (φόροι, μείωση εισοδημάτων) κι αφετέρου εξαιτίας των περικοπών στις δημόσιες δαπάνες για τις οικογένειες (επιδόματα – φοροαπαλλαγές – υπηρεσίες). Η Ελλάδα είναι στην προτελευταία θέση της κατάταξης με 1,1% του ΑΕΠ, πριν τη Μάλτα (1%). Η Γαλλία είναι πρώτη στις δαπάνες με 3,7%. Αναφορικά με την παιδική φτώχεια, η έρευνα εξετάζει δύο παραμέτρους: Το Δείκτη Παιδικής Αποστέρησης ο οποίος ορίζει ένα παιδί ως «αποστερημένο» αν του λείπουν δύο ή περισσότερα αγαθά από ένα κατάλογο 14 βασικών πραγμάτων όπως τρία γεύματα την ημέρα, εκπαιδευτικά βιβλία στο σπίτι ή σύνδεση στο internet, φρέσκα φρούτα ημερησίως, εξοπλισμό υπαίθριας αναψυχής (ποδήλατο, πισίνα), τακτικές δραστηριότητες αναψυχής, χρήματα για σχολικές εκδηλώσεις ή εκδρομές, μερικά καινούργια ρούχα, δύο ζευγάρια παπούτσια κ.λπ.

Τα υψηλότερα ποσοστά αποστέρησης παρουσιάζονται σε χώρες όπως Ρουμανία, Βουλγαρία και Πορτογαλία (με ποσοστά πάνω από 70%, 50% και 27% αντίστοιχα) αν και μερικές πλουσιότερες χώρες, όπως η Γαλλία και η Ιταλία, έχουν ποσοστά αποστέρησης άνω του 10%. Στις τρεις καλύτερες θέσεις της κατάταξης των χωρών βρίσκονται, η Ισλανδία (0,9%), Σουηδία (1,3%) και Νορβηγία (1,9%) ενώ στις χαμηλότερες, η Ρουμανία (72,6%), Βουλγαρία (56,6%) και Ουγγαρία (31,9%).

Η Ελλάδα βρίσκεται στην 21η θέση με 17,2%, αμέσως μετά την Ιταλία (13,3%) και πριν από τη Σλοβακία (19,2%). Ειδικότερα, στην Ελλάδα το ποσοστό παιδικής αποστέρησης είναι ακόμη μεγαλύτερο σε μονογονεϊκές οικογένειες από 17,2% αυξάνει σε 24,3%, στις οικογένειες με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο γονέων σε 50,8% και σε οικογένειες μεταναστών σε 42,2%.

Η δεύτερη παράμετρος εξετάζει το ποσοστό των παιδιών που ζουν κάτω από το εθνικό τους «όριο φτώχειας» – που ορίζεται ως το 50% του μέσου διαθέσιμου οικογενειακού εισοδήματος.

Οι σκανδιναβικές χώρες και η Ολλανδία παρουσιάζουν τα χαμηλότερα ποσοστά σχετικής παιδικής φτώχειας, με περίπου 7%. Η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Νέα Ζηλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν ποσοστά μεταξύ 10% και 15%, ενώ πάνω από το 20% των παιδιών στη Ρουμανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες ζουν σε σχετική φτώχεια. Στις τρεις καλύτερες θέσεις της κατάταξης των χωρών σύμφωνα με αυτό τον τρόπο μέτρησης βρίσκονται, η Ισλανδία (4,7%), η Φινλανδία (5,3%) και η Κύπρος (6,1%) ενώ τις χαμηλότερες καταλαμβάνουν, η Ρουμανία (25,5%), οι ΗΠΑ (23,1%) και η Λετονία (18,8%).

Η Ελλάδα καταλαμβάνει την 30ή θέση (σε σύνολο 35 χωρών) με 16% και πάλι αμέσως μετά την Ιταλία (15,9%) και πριν από την Ισπανία (17,1%). Επίσης, ενώ σε όλες τις χώρες τα ποσοστά παιδικής φτώχειας μειώνονται μετά τον υπολογισμό των επιπτώσεων φόρων και παροχών στο διαθέσιμο εισόδημα, στην Ελλάδα αυξάνονται από το 13% στο 16%. Για παράδειγμα στην Ιρλανδία μειώνονται από άνω του 40% στο 8,4%, στις περισσότερες χώρες μειώνονται σχεδόν στο μισό ή και περισσότερο, ενώ σε κάποιες μειώνονται αισθητά, εκτός Ελβετίας, Ισπανίας, ΗΠΑ, Ιαπωνίας και Ιταλίας στις οποίες μειώνονται λίγο.

πηγή: Ημερησία

Η πολιτική επιστράτευση των εργαζομένων στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης – Το χρονικό των επιστρατεύσεων

Οι μισές σχεδόν επιστρατεύσεις εργαζομένων στη Μεταπολίτευση έγιναν την «εποχή του Μνημονίου»

H Πολιτική Επιστράτευση απεργών εργατών που διεκδικούσαν δεν είναι καινούργια. Αντιθέτως, χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές στην Ιστορία της Ελλάδας ως μέσο καταστολής.

Είναι πάντως χαρακτηριστικό πως, σχεδόν οι μισές επιστρατεύσεις εργαζομένων (5 στις 11) την περίοδο της Μεταπολίτευσης (σχεδόν 40 χρόνια) πραγματοποιήθηκαν στο διάστημα των τελευταίων μόλις 3-4 ετών, την περίοδο δηλαδή του Μνημονίου, της πλήρους, ολόπλευρης και κατα μέτωπο επίθεσης στα κεκτημένα της εργατικής τάξης. Πρώτοι στη λίστα των επιστρατευμένων «φιγουράρουν» οι ναυτεργάτες, οι οποίοι έχουν επιστρατευτεί 3 φορές από το 2002 έως το 2013…

(Με βάση σχετικό δημοσίευμα του onusnewsgr)

Ο όρος Πολιτική Επιστράτευση είναι ένας ελληνικός επίπλαστος όρος, δημιούργημα κυβερνητικών παραγόντων και ακολουθούμενων δημοσιογράφων χωρίς ακριβή νομική υπόσταση (ορισμό). Ο όρος δεν υφίσταται στο ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδας.

Ως γνωστό το Σύνταγμα της Ελλάδος που ισχύει σήμερα ψηφίστηκε το 1975, με αποχή της τότε αντιπολίτευσης. Αυτό συντάχθηκε από Έλληνες συνταγματολόγους που ίσως εσκεμμένα και όχι από άγνοια στα άρθρα 18 και 22, αντί του όρου επιστράτευση, που αφορά μόνο πρόσωπα, τέθηκε ο όρος επίταξη που αφορά αντικείμενα (π.χ. αντλίες), καύσιμα, εγκαταστάσεις, ζώα, μέσα μεταφοράς, μηχανήματα οδοποιίας κλπ..

Έτσι υπό αυτήν την έννοια εκλαμβάνεται και η προσωπική εργασία ή παροχή υπηρεσίας ως «υποχρεωτική παροχή» των προσωπικών υπηρεσιών αυτών που επιτάσσονται, καθώς και των μέσων (π.χ. οχήματα, πλοία κλπ) που είναι απαραίτητα για την παροχή αυτών των υπηρεσιών.

Σύμφωνα με το άρθρο 22 παράγραφο 3 ενώ η οποιασδήποτε μορφής αναγκαστική εργασία απαγορεύεται, παρέχεται η δυνατότητα σε ειδικούς νόμους να ρυθμίζουν θέματα επίταξης επί συγκεκριμένων όμως περιπτώσεων όπως σε περίοδο πολέμου ή επιστράτευσης για την άμυνα της Χώρας, σε επείγουσες κοινωνικές ανάγκες όπως από θεομηνίες, ή που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, καθώς και προσφορά προσωπικής εργασίας σε οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ), προς ικανοποίηση τοπικών αναγκών, αποκλειόμενης έτσι οποιασδήποτε άλλης περίπτωσης.

Στη πράξη η επίταξη αυτή (αντί επιστράτευσης) κηρύσσεται με βάση το Νομοθετικό Διάταγμα 17/1974 «Περί Πολιτικής Σχεδιάσεως Εκτάκτου Ανάγκης» (Π.Σ.Ε.Α.) (ΦΕΚ Α’ 236/1974), το άρθρο 18 του οποίου επιτρέπει τη λεγόμενη «πολιτική επιστράτευση» στην περίπτωση «πολιτικής κινητοποίησης».

Η απόφαση για την ενεργοποίηση του μηχανισμού Πολιτικής Επιστράτευσης βαραίνει τον εκάστοτε αρμόδιο Υπουργό. Οι νομαρχίες μοιράζουν στους επιστρατευμένους «φύλλα ατομικής προσκλήσεως πολιτικής επιστράτευσης» (αντίστοιχα με τα «φύλλα πορείας» της στρατιωτικής επιστράτευσης). Όσοι αρνούνται να υπακούσουν δικάζονται με αυτόφωρο.

Χρονικό πολιτικών επιστρατεύσεων στην Ελλάδα

Έτος        Πολιτική Επιστράτευση

1979       Τραπεζικοί υπάλληλοι

1983       Οδηγοί και ιδιοκτήτες βυτιοφόρων

1986       Χειριστές-ιπτάμενοι μηχανικοί της Ολυμπιακής

1994       Οδηγοί λεωφορείων ΟΑΣΑ

2002       Ναυτεργάτες

2006       Ναυτεργάτες

2010       Ιδιοκτήτες φορτηγών και βυτίων

2011       Υπάλληλοι καθαριότητας Ο.Τ.Α.

2013       Εργαζόμενοι Μετρό

2013       Ναυτεργάτες

2013       Εκπαιδευτικοί