Νέα 48ωρη απεργία της ΠΝΟ: Οι ναυτεργάτες συνεχίζουν τον αγώνα τους κόντρα στην ασυδοσία των εφοπλιστών, την λάσπη των ΜΜΕ και τον μπαμπούλα της επιστράτευσης

ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΝ ΟΙ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΕΣ

Αποφάσισαν νέα 48ωρη απεργία από αύριο Τρίτη

Κόντρα στις επιθέσεις κυβέρνησης και εφοπλιστών, οι ναυτεργάτες μαζί με εργάτες της στεριάς, μαθητές, σπουδαστές έβαλαν χρήσιμη παρακαταθήκη για τους μελλοντικούς ταξικούς αγώνες

Με νέα 48ωρη απεργία που αρχίζει από αύριο Τρίτη τα ξημερώματα οι ναυτεργάτες παραμένουν αποφασιστικά και αταλάντευτα στους καταπέλτες των πλοίων σε όλα τα μεγάλα λιμάνια της χώρας, δίνοντας, με τη δύναμη της έμπρακτης αλληλεγγύης των εργατών της στεριάς, της νεολαίας, των μικρών ΕΒΕ, των γυναικών, που συμμετέχουν στις απεργιακές ναυτεργατικές φρουρές, έναν αποφασιστικό αγώνα για να αποκρούσουν την ολομέτωπη επίθεση που έχει εξαπολύσει το εφοπλιστικό κεφάλαιο, με όχημα την αντιλαϊκή πολιτική, στο σύνολο των ναυτεργατικών δικαιωμάτων.

Συνεχίζουν την πολυήμερη απεργία τους που σήμερα έκλεισε 7 μέρες. Μια ακόμα μεγάλη μάχη που μετρά για όλη την εργατική τάξη και τους ανθρώπους του μόχθου. Ενα από τα κυρίαρχα στοιχεία είναι η πλατιά λαϊκή αλληλεγγύη, η οποία έχει εξοπλίσει με μεγαλύτερη δύναμη τους απεργούς. Λαϊκή αλληλεγγύη που έπαιξε το ρόλο της στο να ακυρωθεί στην πράξη η επιχείρηση τρομοκράτησης, απεργοσπασίας και συκοφαντίας σε βάρος των ναυτεργατών.

Μια άθλια επιχείρηση με την οποία οι εφοπλιστές, με πρωτεργάτη τον πρόεδρο της Ενωσης Επιχειρήσεων Ναυτιλίας (ΕΕΝ) δηλαδή των ακτοπλόων, Απ. Βεντούρη, η κυβέρνηση και τα αστικά ΜΜΕ, προσπάθησαν να χτυπήσουν την απεργία. Αλληλεγγύη που δεν εκφράζεται απλά ως συμπαράσταση αλλά αναδεικνύει ότι ο αγώνας των ναυτεργατών με το διεκδικητικό πλαίσιο που προβάλλουν για ικανοποιητικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, για μπάρκο με πλήρη εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα, είναι υπόθεση όλης της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Είναι πλαίσιο που έρχεται κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική και τον κανονισμό 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την άρση του καμποτάζ (απελευθέρωση των εσωτερικών θαλάσσιων συγκοινωνιών) που έχουν κάνει σημαία οι εφοπλιστές, γιατί είναι κομμένος στα μέτρα τους και τους δίνει το ελεύθερο για την ενίσχυση της κερδοφορίας τους, να μετατρέψουν τα πλοία σε πλωτά δουλεμπορικά γκέτο σε βάρος των ναυτεργατών.

Πετιούνται στην ανεργία 4.500 ναυτεργάτες

Ακριβώς επειδή ο αγώνας των ναυτεργατών περικλείει αυτή την τεράστια δυναμική, οι εφοπλιστές μέσω του Απ. Βεντούρη επιδόθηκαν στην άθλια κατασυκοφάντησή τους, φτάνοντας να τους χαρακτηρίσουν διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα και με ψευδή στοιχεία ως και πανάκριβα αμειβόμενους!

Διαστρέφουν σκόπιμα την πραγματικότητα. Γιατί ο «μεγάλος μισθός» για τον οποίο μιλούν είναι ο ελάχιστος για έναν εργάτη που, για παράδειγμα, δουλεύει και ζει 24 ώρες μέσα στο καράβι, χωρίς να ξέρει αν θα βγει ζωντανός, δουλεύει Κυριακές και αργίες, κοιμάται και ξυπνά στη θάλασσα, δεν έχει άδεια το καλοκαίρι, φεύγει όταν γεννιέται το παιδί του και μπορεί να γυρίσει όταν έχει ξεκινήσει να πηγαίνει στον παιδικό σταθμό, αν αρρωστήσει – από μία ίωση μέχρι κάτι πολύ σοβαρό – πρέπει να πιάσει λιμάνι για να τον δει γιατρός στο νοσοκομείο.

Με την επιχείρηση αυτή, οι εφοπλιστές θέλουν να αποκρύψουν ότι αν ικανοποιηθούν οι αξιώσεις τους, την ίδια στιγμή θα βρεθούν στην ανεργία σε πρώτη δόση 4.500 ναυτεργάτες, αυτοί με τις ειδικότητες των γενικών υπηρεσιών στα πλοία και έπεται συνέχεια. Οτι τα όσα δραματικά έχουν ήδη βιώσει οι εργαζόμενοι της χώρας σε ό,τι αφορά την ακτοπλοΐα, με τα πανάκριβα εισιτήρια, τα ταξίδια «Οδύσσεια» με τον ανεπαρκή ακτοπλοϊκό στόλο και τα υπέργηρα στην πλειοψηφία τους και υποσυντήρητα ακτοπλοϊκά πλοία ήταν ένα απλό δείγμα για τον εφιάλτη που θα ακολουθήσει.

Τι ακριβώς αξιώνουν οι εφοπλιστές το δείχνει καταρχήν το υπόμνημα που απέστειλε ο Απ. Βεντούρης στις 15 Οκτώβρη, στο υπουργείο:

• «Επανεξέταση της δεκάμηνης υποχρεωτικής απασχόλησης πληρωμάτων και εξέταση νομοθέτησης συστήματος επιδότησης των εισφορών προς ΝΑΤ (εργαζομένων – πλοιοκτητών) κατά τα πρότυπα των ελληνικών κρουαζιεροπλοίων και νομοθέτηση συστήματος εταιρικού ναυτολογίου για τις πλοιοκτήτριες εταιρείες δρομολογιακών πλοίων (ελεύθερα και επιδοτούμενα)». Που σημαίνει: Τέλος στην υποχρεωτική δεκάμηνη ναυτολόγηση των ναυτεργατών, επιδότηση των εφοπλιστών για τις ασφαλιστικές τους εισφορές και οι ναυτεργάτες θα είναι περιφερόμενοι από το ένα καράβι της εταιρείας στο άλλο.
• «Δυνατότητα παράλληλης εποχικής δρομολόγησης και στελέχωσης πλοίου (Ro-Ro – ταχύπλοο – συμβατικό) κατ’ ελάχιστον για 4 μήνες ετησίως σε γραμμές που εξυπηρετούνται από άλλα πλοία της αυτής διαχειρίσεως επί 10μηνης λειτουργίας». Δηλαδή, να δρομολογούν εποχιακά τα πλοία τους.
• «Δυνατότητα 5μηνης δρομολόγησης ταχυπλόων πλοίων ετησίως με ισόχρονη στελέχωσή τους». Σήμερα, η υποχρεωτική δρομολόγηση των ταχύπλοων είναι 7 μήνες.
• «Τροποποίηση του ΠΔ 177/74 περί οργανικών συνθέσεων με την εφαρμογή συστήματος safe manning για τα επιβατηγά πλοία υπό ελληνική σημαία κατά τα διεθνή πρότυπα». Η οργανική σύνθεση, δηλαδή, των ακτοπλοϊκών πλοίων να μειωθεί κατά δύο τρίτα, που σημαίνει ότι αυτόματα 4.500 ναυτεργάτες θα πεταχτούν την ανεργία. Οι όποιες ανάγκες από εκεί και πέρα των πλοίων να καλύπτονται από ναυτεργάτες χαμηλόμισθους ανασφάλιστους, με ό,τι σημαίνει αυτό για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής.
• «Ανάληψη από το κράτος πληρωμής των ποσών που προκύπτουν από την εφαρμογή των υποχρεωτικών εκπτώσεων για τις γραμμές που δε λειτουργούν βάσει συμβάσεων δημόσιας υπηρεσίας». Οι υποχρεωτικές εκπτώσεις αφορούν συνταξιούχους, ΑμΕΑ κλπ.

Επίθεση στο ΚΚΕ

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι εκτός από τις θρασύτατες επιθέσεις στους ναυτεργάτες, οι εφοπλιστές μέσω της Ενωσης Επιχειρήσεων Ναυτιλίας επιτέθηκαν και στο ΚΚΕ. Πιο συγκεκριμένα ανέφεραν: «Καλούμε το ΚΚΕ να αναγνωρίσει το ολίσθημά του και να ανακαλέσει το δελτίο Τύπου αυτό (σ.σ. με αφορμή σχετική παρέμβαση του Κόμματος που ανάμεσα σε άλλα κατήγγειλε τα ψέματα, την επίθεση και τις απειλές των εφοπλιστών), άλλως να αναζητήσει στο δικό του χώρο και στο δικό του παρελθόν τα περί στυγνής εκμετάλλευσης συνανθρώπων, εκβιαστών, ληστών και μαζικών εγκλημάτων. Είμαστε σίγουροι ότι θα βρει πλούσιο υλικό».

Είναι φανερό ότι το θράσος τους ξεπέρασε κάθε όριο, ελέω κυβερνήσεων και κράτους. Την ίδια ώρα που θέλουν τους ναυτεργάτες σκλάβους χωρίς δικαιώματα, την ίδια ώρα που ζητούν από την κυβέρνηση πλήρη ασυδοσία, για να κάνουν κουμάντο στη θάλασσα σκυλοπνίγοντας ναυτεργάτες και επιβάτες με μοναδικό κίνητρο την απληστία του κέρδους, πάει πολύ να εγκαλούν το ΚΚΕ. Πάει πολύ, όταν τα σαπάκια τους είναι κίνδυνος – θάνατος για τη ζωή ναυτεργατών και επιβατών, να μιλούν για «στυγνή εκμετάλλευση συνανθρώπων, εκβιαστές, ληστές και μαζικά εγκλήματα» στο ΚΚΕ. Και όλα αυτά, τα λένε αυτοί που έχουν φτάσει ανοιχτά να απειλούν ότι «θα κόψουν την Ελλάδα στα δύο» (συνέντευξη Βεντούρη στις 3 Νοέμβρη) αν δε γίνουν αποδεκτές οι αξιώσεις τους για το πέταγμα στη στεριά των ναυτεργατών με συγκροτημένα δικαιώματα, για να έχουν καθεστώς γαλέρας στα πλοία, όταν ξεδιάντροπα επιχαίρουν για τη συνδαχείριση του Αιγαίου σύμφωνα με τα ΝΑΤΟικά σχέδια, με την προϋπόθεση ότι δε θα τους πειράξουν τα καράβια (δήλωση Βεντούρη 3 Νοέμβρη 2010). Οταν μόνο από δύο ναυάγια, το «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ» και το «ΔΥΣΤΟΣ», έστειλαν στον υγρό τάφο 101 ανθρώπους.

Οσο κερδίζουν γίνονται επιθετικότεροι

Η στάση της κυβέρνησης στο όλο θέμα περιγράφεται ανάγλυφα στη δήλωση του υπουργού Θαλασσίων Υποθέσεων Νήσων και Αλιείας Γ. Διαμαντίδη στις 18 Νοέμβρη: «Εχετε δικαίωμα οι ναυτεργάτες στην απεργία, αλλά οι εφοπλιστές έχουν τα κλειδιά και μπορούν να σταματήσουν τα πλοία». Τι έγινε αμέσως μετά; Προχτές Παρασκευή, οι εφοπλιστές άρχισαν να εφαρμόζουν ντε φτάκτο τις αξιώσεις τους. Ο εφοπλιστής Β. Βεντούρης έδιωξε το πλήρωμα, περίπου 70 ναυτεργάτες του ακτοπλοϊκού πλοίου «ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ»!

Η απάντηση βέβαια των ταξικών ναυτεργατικών σωματείων ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ στην πρόκληση του Βαγ. Βεντούρη ήταν άμεση. Οι απολύσεις δεν πέρασαν. Ανάγκασαν τον εφοπλιστή να πάρει πίσω τους ναυτεργάτες και να ανάψουν ξανά οι μηχανές του πλοίου. Να σημειωθεί ότι ο εφοπλιστής αυθαίρετα, είχε κάνει μπλακ άουτ στο καράβι το οποίο βρίσκεται δίπλα από το Κεντρικό Λιμεναρχείο Πειραιά, θέτοντας σε κίνδυνο και την ασφάλεια του λιμανιού. Οταν το πλοίο βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση δεν λειτουργούν, εκτός των άλλων, ούτε τα συστήματα πυρασφάλειας και πυρόσβεσης.

Οσον αφορά την «κλάψα» τους για πτώχευση, ας δούμε το παρακάτω στοιχείο: Το εφοπλιστικό κεφάλαιο, ακόμα και μέσα στην κρίση, καταγράφει τρελά κέρδη. Το αποδεικνύουν τα πάνω από 500 εκατομμύρια ευρώ που έχουν πάρει την τελευταία 7ετία επιδότηση με την πατέντα των «άγονων γραμμών», τα 800 περίπου πλοία που ναυπηγούν αυτή την περίοδο – στα ναυπηγεία της Ελλάδας ούτε βάρκα – σε Κίνα, Ν. Κορέα, τα 6 δισ. δολάρια που έχουν δώσει από την αρχή του χρόνου για την αγορά νέων πλοίων και πολλά άλλα…

Τα καράβια λαϊκή περιουσία

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση υπάρχει πολιτική πρόταση διεξόδου. Είναι αυτή που έχει επεξεργαστεί το ΚΚΕ και έχει γίνει στόχος πάλης από το ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Είναι η πρόταση που αποκαλύπτει σε όλο το λαό ότι δεν είναι μοιραίο μια χούφτα καπιταλιστές να εκμεταλλεύονται τα καράβια. Οτι υπάρχει ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, που έχει κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό – λαϊκό έλεγχο, όπου τα καράβια και τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα είναι λαϊκή περιουσία. Για να μετατραπούν τα πλοία σε «εργαλεία» για την ευημερία του λαού, για ναυτιλία που θα εξυπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.

Όλοι στο πλευρό των ναυτεργατών. Όλοι στους καταπέλτες. Να μη περάσει το φασιστικό μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης.

Η απεργία στις 29 Ιούνη στο Λιμάνι του Πειραιά και το ΠΑΜΕ: Σημαντική παρακαταθήκη για τους αγώνες της εργατικής τάξης

Στην απεργία της 29 Ιούνη στο λιμάνι κρίθηκαν πολλα…

Η απόπειρα ποινικοποίησης των αγώνων δεν πέρασε για ακόμη μια φορά. Η απόφαση του πρωτοδικείου Πειραιά, που έβγαζε την απεργία παράνομη, καταργήθηκε στην πράξη. Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη. Κάποιοι μιλούν για την αναγκαιότητα της υπακοής στους νόμους και τον «σεβασμό» του Συντάγματος. Αυτό που δεν καταννοούν ή δεν θέλουν να καταννοήσουν είναι ότι ζούμε σε μια κοινωνία όπου οι νόμοι είναι κομμένοι και ραμμένοι ώστε να υπηρετούν το δίκιο του ισχυρού. Ο οποίος, σε τελευταία ανάλυση, όταν οι ίδιοι εκείνοι οι νόμοι δεν τον εξυπηρετούν πλέον, δεν έχει κανέναν δισταγμό να τους κάνει κουρελόχαρτο. Τότε όμως κανείς από δαύτους, τους λαλίστατους -κατά τα άλλα- δημοσιογράφους και λοιπούς δεν αρθρώνει κουβέντα. Ίσως γιατί τυγχάνει να είναι εργοδότες τους και η τιμή της εξαγοράς τους όχι αμελητέα.

Ούτε η παρουσία των ισχυρότατων δυνάμεων καταστολής και το ταμπούρομά τους πίσω από από τις κλειστές πύλες και τα κάγκελα του λιμανιού στάθηκαν αρκετά ώστε να καμφθεί η αποφασιστικότητα των απεργών. Η τρομοκρατία-αστυνομοκρατία δεν πέρασε.

Δεν ήταν 10-20 άτομα που «κατέλαβαν» τους καταπέλτες και δεν άφησαν τους χιλιάδες τουρίστες να ταξιδέψουν. Η συμμετοχή των εργαζομένων, ναυτεργατών, εργατών απεργών από άλλους κλάδους, φοιτητών, συνταξιούχων, κ.α. ήταν ΜΑΖΙΚΟΤΑΤΗ. Η επιτυχία της απεργίας στο λιμάνι ΔΕΝ θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί, ιδιαίτερα χτες, χωρίς τη μαζική και αποφασιστική παρέμβαση-συμμετοχή του λαϊκού παράγοντα. Αυτοί που ήταν χτες στη περιφρούρηση δεν ήταν «επαναστάτες-τουρίστες». Ήταν εργάτες που κάθε φορά που απεργούν ρισκάρουν τη δουλειά τους, για το δίκιο, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες ΟΛΩΝ των εργαζομένων. Ακόμα και εκείνων που δεν απεργούν. Ακόμα και εκείνων, που μέσα στην βλακεία και τη δειλία τους, αντί να τους συμπαραστέκονται και να προβληματίζονται που δεν απεργούν, κάθονται από πάνω και τους βρίζουν. Και γίνονται συνένοχοι στο έγκλημα ΚΑΙ ζητάνε και τα ρέστα!

Ας το καταλάβουμε όλοι -και πρώτα από όλα οι εργαζόμενοι. Το λιμάνι για τους εφοπλιστές, τους εργοδότες γενικά, τα ΜΜΕ, τα αστικά κόμματα είναι ΣΥΜΒΟΛΟ του αγώνα, του επιπέδου της μαχητικότητας, της αποφασιστικότητας, της μαζικότητας του εργατικού κινήματος. Στο λιμάνι δεν κρίνεται μόνο ο αγώνας των ναυτεργατών, αλλά ο αγώνας ολόκληρης της εργατικής τάξης. Γι’ αυτό έχουν λυσσάξει. Σκληρά τα μέτρα μεν σου λέει, αλλά μην  αντιδράς. Και αν αντιδράς, να αντιδράς σε «λογικά» πλαίσια. ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΠΟΙΟΥ; Αυτού που σου λέει ότι μπορείς να ζήσεις και με 550 ευρώ μεροκάματο και 350 ευρώ σύνταξη; Να αντιδράς λέει, αλλά στα όρια της «νομιμότητας». ΠΟΙΑΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ; Εκείνης που σου καταργεί δικαιώματα και ελευθερίες κατακτημένες με ιδρώτα και αίμα εδώ και δεκαετίες;

ΌΧΙ λοιπόν. ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ.

Οι τουρίστες λέει δεν πάνε διακοπές. Δυσφημείται ο τουρισμός. Δεν θα ασχοληθώ καν με τη λογική της Μπανανίας που καλλιεργούνε. Τι είναι όμως πιο σημαντικό, η ισοπέδωση των ασφαλιστικών, εργασιακών, κλπ δικαιωμάτων, οι απολύσεις, η αβεβαιότητα για το μέλλον, τα δάνεια, το ότι το βιοτικό μας επίπεδο πέφτει πλέον σε πρωτόγνωρα επίπεδα ή το ότι κάποιοι θα χάσουν μισή ή μία μέρα από τις διακοπές τους; (αλήθεια πόσοι εργαζόμενοι δεν θα πάνε φέτος διακοπές εξαιτίας των μέτρων;) τι κοντόφθαλμη «λογική» είναι αυτή; Η εικόνα μας στο εξωτερικό μας μάρανε. Ε να γίνουμε σαν τις τριτοκοσμικές χώρες τότε που φαντάζουν μια χαρά στο προσπέκτους των τουριστικών γραφείων και οι κάτοικοί τους ψωφάνε στον δρόμο.

Δύο ανταποκρίσεις από τη χθεσινή απεργία που βρήκα άκρως ενδιαφέρουσες (από το διαδίκτιο):

1.

Μία γρήγορη μεν, κατατοπιστική δε αναφορά του τι πάθαν τα σκυλιά σήμερα στο λιμάνι. Σημειώσεις στο τέλος.

Πρώτον: Στις 5 το πρωί μαζεύτηκε κόσμος από σωματεία στον ηλεκτρικό στον Πειραιά καθώς και σε άλλα σημεία τα οποία δεν γνωρίζω ακριβώς. Σιγά σιγά ο κόσμος γινόταν περισσότερος με αποτέλεσμα τα ματ να είναι στην τσίτα από τις 5 συνεχώς… Οι καταπέλτες των πλοίων ήταν σηκωμένοι έτσι ώστε να μην πάνε απεργοί και τους καταλάβουν, βέβαια αυτό τους γύρισε εναντίον και θα εξηγήσω γιατί πιο κάτω. Όλο το λιμάνι κλειδωμένο.

Δεύτερον: Γύρω στις 6 (ώρες γεγονότων ακριβώς δεν θυμάμαι) ξεκινάνε οι απεργοί να προσπαθήσουν να μπούν στο λιμάνι. Προχωρόντας με αλυσίδες και βροντερά συνθήματα όπως “Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά” και άλλα παρόμοια παράλληλα με την περίφραξη του λιμανιού προς την πύλη Ε3 που είναι τα κρητικά πλοία σε κάποιο σημείο νευτεργάτης συνδικαλιστής παραβίασε μία μικρή πορτούλα στα κάγκελα σε σημείο που δεν είχε ΜΑΤ γιατί δεν υπήρχαν πλοία και μπήκαν οι απεργοί μέσα γρήγορα γρήγορα ξανακάνωντας αλυσίδες. Εκεί εμφανίστηκε μια-δυο διμοιρίες χακι, αλλά με το που σκάσαν δεν προλάβαν να βάλουν μάσκες κτλ οι απεργοί κινούνταν ήδη προς τα κυκλαδίτικα πλοία και προσπάθησαν με γκλοπιές και γιούρια να τους σταματήσουν. ΜΕΓΑ και ΤΡΑΝΟ τους λάθος! Οι απεργοί τους πήραν αμπάριζα, μαζέψαν τόσο ξύλο μέσα σε 5 λεπτά που δεν πρέπει να έχουν ξαναφάει. Εκεί κάποιος έριξε τελικά πολλά χημικά με την φυσούνα και σπάσαν κάπως οι απεργοί. Άλλη μία διμοιρία ήρθε τρέχοντας προς βοηθειά τους αλλά δεν κατάφεραν και πολλά γιατί η πρώτοι μπάτσοι οι μισοί είχαν λακίσει και ΔΕΝ ξαναγυρίσαν είτε γιατί φοβήθηκαν είτε γιατί είχα αρπάξει της χρονιάς τους και πηγαίναν για νοσοκομείο, δεν γνωρίζω. Εκεί οι μισοί απεργοί καταλάβαν ένα πλοίο που είχε δέσει και άλλοι μισοί με αλυσίδες κάτσαν μέτωπο με το πλοίο και οι μπάτσοι βρεθήκαν ανάμεσα.
(Σημείωση: Υπήρχε μπάτσος με σημαντική σωματική διάπλαση ο οποίος μυξοέκλαιγε κανονικά και υπήρχαν και 2-3 μπάτσοι οι οποίοι έτρεμαν και είχαν χεστεί πάνω τους και ούτε με προτροπές του επικεφαλή τους δεν έβγαιναν μπροστά). Σε αυτό το σημείο άλλοι απεργοί σηκώσαν μία πύλη από την θέση της και την ακουμπήσαν παραδίπλα έτσι ώστε να μπορούν να μπουν και να βγουν οι απεργοί εύκολα. Άρα το “οχυρό” του λιμανιού είχε πέσει ήδη από μία μεριά. Εκεί οι απεργοί δεν προσπάθησαν να πάνε ποιο μέσα για δύο λόγους: Πρώτον το ρήγμα είχε γίνει ήδη και απασχολούσαν δυνάμεις των ΜΑΤ και δεύτερον από την άλλη μεριά του λιμανιού σε δύο ή τρία σημεία οι απεργοί μπήκαν και φτάσαν μπροστά στα πλοία.
(Σημείωση δύο: Μία κρότου λάμψης που έριξαν το μόνο αποτέλεσμα που είχε είναι να φάνε τρελό βρισίδι από τους λίγους επιβάτες που έβγαιναν από το KORAIS).

Τρίτο: Αφού το λιμάνι ήδη είχε αλωθεί από τρία σημεία τότε εμφανίστηκαν και άλλες δυνάμεις απεργών οι οποίοι αποκλείσαν το λιμάνι από την έξω μεριά σε όλες τις πύλες. Το αποτέλεσμα: Δεν γινόταν τίποτα! Σε αυτό το σημείο άρον άρον τα πλοία που πηγαίναν κυκλάδες έλυσαν και ξεκινήσαν να φευγουν χωρίς επιβάτες (και χωρίς το απαιτούμενο πλήρωμα στις περισσότερες γιατί απεργούσε ή δεν πρόλαβε/ήθελε να μπει). Τα περισσότερα έφυγαν 1 με 2 ώρες πριν το κανονικό απόπλου έτσι ώστε οι απεργοί να μην ανέβουν στους καταπέλτες. Εδώ να σημειώσουμε ότι τα γεγονότα και η δράση των απεργών είχε ήδη ξεπεράσει τα οποιαδήποτε σχέδια των κατασταλτικών μηχανισμών. Επίσης πολύ σημαντικό, οι επιβάτες που ήταν στο λιμάνι για να ταξιδέψουν ήταν ελάχιστοι κυριολεκτικά, έχοντας αποτύχει και σε αυτό το επίπεδο να ξανακατεβάσουν κόσμο οι εφοπλιστικές εταιρίες και τα παπαγαλάκια τους.
Ηττημένοι πλέον σε όλα τα επίπεδα οι δυνάμεις καταστολής σιγά σιγά αποχώρησαν σε άλλα σημεία. Σε όσα πλοία οι απεργοί καταλάβαν τους καταπέλτες δεν φύγαν.

Τέταρτον: Σε πολλά πλοία από εκεί και πέρα άρχισαν να καταλαμβάνουν καταπέλτες ή την είσοδο σε αυτούς γιατί πολλούς δεν τους κατεβάσαν καν. Μερικά από αυτά: Νεφέλη, Απόλων, Νήσος χίος, Blue horizon, super fast αρκετά και όλα τα κρητικά που φέυγουν αργά. Το μεσημέρι, μάλλον μετά τις πορείες σε σύνταγμα κτλ κατέβηκαν και άλλοι απεργοί όπου και ενισχύσαν την απεργιακή φρουρά σε όλο το λιμάνι.

Σημειώσεις:
α) Σημαντική κίνηση ηταν η συνεχής μετακίνηση δυνάμεων των απεργών σε διάφορα σημεία από το πρωί, μέσα και έξω από το λιμάνι, έτσι ώστε τα ματ και οι λιμενικοί τα είχαν χάσει τελείως, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν τι σχέδιο υπάρχει ή τι συμβαίνει.
β) Ο κόσμος που πήγε στο λιμάνι για να ταξιδέψει ήταν ελάχιστος, δεν τους βγήκε αυτό το κολπάκι αυτή την φορά. Σε κάποιο σημείο στο blue horizon εμφανίστηκε ένας θίασος 6-7 “αγανακτισμένων” για 5 λεπτά με μία κάμερα, τραβήξαν 1 πλάνο και την κάναν για να μην κάνουν βουτιά στον όμορφο αργοσαρωνικό. Τα πλάνα να τα πέριμένουμε αύριο στην προπαγάνδα των ΜΜΕ…
γ) Τα ΜΑΤ και τα αφεντικά τους είδαν ότι οι απεργοί ήταν αποφασισμένοι και όταν μετά την πρωινή προσπάθεια να τους χτυπήσουν αρπάξαν της χρονιάς τους (βλέπεις εδώ δεν είχαν παιδάκια και κοριτσάκια να πουλήσουν καμποιλίκι και “αντριλίκι”). Τα μαζέψαν άρον άρον.
δ) Το σχέδιο τους “καθαρό λιμάνι” απέτυχε παταγωδώς σε όλα τα επίπεδα, καθάρα και φανερά.
ε) Επειδή έχω συμμετάσχει σε πολλές πορείες και διαδηλώσεις είτε κάνοντας ανταπόκριση είτε σε ακόμα περισσότερες ως διαδηλωτής εδώ και 15 χρόνια το μόνο που έχω να πω είναι το εξής: Εκτίμησα όσο δεν πάει την οργάνωση και το σχέδιο των απεργών, την πειθαρχία που δείξαν στις κινήσεις τους (πραγματικά αρκετές φορές δεν καταλάβαινα τι και πως μέχρι που έβλεπα το αποτέλεσμα) καθώς και το γεγονός του ρόλου που παίζει η οργάνωση! Ειλικρινά πρέπει να γίνει μάθημα σε πολλούς η σωστή οργάνωση και περιφρούρηση διαφόρων δράσεων…

Η συγκεκριμένη ανταπόκριση είναι ελλιπής γιατί είναι φυσικό να μην είμαι σε όλα τα σημεία ταυτόχρονα αν και γύρισα σε πολλά με το μηχανάκι, μίλησα με πολλούς και ειλικρινά το καταχάρηκα!

Νίκη στον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό!

Νίκος Ρ.

2.

Ο Μέλιτον Καντάρια είπε

Δεν χρειαζεται να αναφερουμε πολλες λεπτομερειες για το πως λειτουργησε το ολο σκακιστικο “παιχνιδι” στον Πειραια για ευνοητους λογους, ουτε π.χ. να ξεκιναμε να λεμε πια ηταν τα σινιαλα μεταξυ των επικεφαλης και κατι τετοιες λεπτομερειες (που ειναι οντως βεβαια καυλ@# να βλεπεις εκεινοι την ωρα οτι τελικα δεν χρειαζεται ουτε καν κινητα τηλεφωνα για να ντροπιασεις τρομερες και φοβερες δυναμεις καταστολης με τα συγχρονα μεσα τους).

Το μονο σιγουρο ειναι πως οι απο μεσα συντροφοι και ΠΑΜΕιτες που συμμετειχαν σε αυτην την σκακιερα ΠΟΛΕΜΟΥ και φεραν σε περας την αποστολη τους (που ξεκινησε απο το προηγουμενο βραδυ της απεργιας) ηταν με πρησμενες κοιλιες απο τα γελια οταν διαφανηκε πια οτι ολες οι μοναδες καταστολης (εκτος του πυροβολικου και του πεζικου ) του αστικου κρατους χασαν το παιχνιδι απο απεργους με αποφασιστικοτητα και με ηρωικη αυτοθυσια.

Θα αναφερω μονο τρια περιστατικα που ηταν ενδεικτκα της καταστασης.

1. Αφου εγινε η επομενη κινηση αντιπερισπασμου πριν την κυρια κινηση της απεργιακης φρουρας παρατηρηθηκε το εξης (συγκινητικο για μερικους) γεγονος. Σε μεγαλη αποσταση απο τους απεργους υπηρξε ενας αριθμος ΜΑΤατζηδων (δε λεω νουμερο επιτηδες) που βαλαν τα γκλοπ στις λαβες των ασπιδων τους και φωναζαν πως καναν επι τοπου σταση εργασιας και δεν θελαν να χτυπηθουν με τους ναυτεργατες με οτι αυτο επεται για τη μη τηρηση εντολης ανωτερου εν ωρα υπηρεσιας και πριν τη συγκρουση σε αυτα τα σωματα….

2. Κνιτισσες (απο αυτες που διαφοροι βριζουν με τον χεοροτερο τροπο ανα καιρους) ντυμενες με μαγιω και κουβαλωντας υποτιθεται βαλιτσες καταφεραν να εισχωρησουν μεσα στο λιμανι σαν επιβατισες με πληρωμενα εισητηρια και αφου καταφεραν να προλαβουν πλοιο με κατεβασμενη μπουκαπορτα κατελαβαν τον καταπελτη και δεν τα αφηναν να φυγει μεχρι που ηρθαν και οι υπολοιποι συντροφοι με τον εξοπλισμο τους για ενισχυση της απεργιακης φρουρας.

3.Κοντα στην πυλη Ε1 κατα το μεσημερακι ενω καποιο Blue star ειχε ανεβασμενους καταπελτες ξεκινησε να τους κατεβαζει. Απευθειας καποιοι επιβατες!! που ηταν στα υποστεγα γυρω στους 10 με βρισιες και απειλες αρχισαν να επιτιθενται στις απεργιακες φρουρες που ηταν διπλα τους και φυσικα ηταν πολλοι περισοτεροι. Ψυχραιμα δεν απαντησαμε αλλα εκεινη την ωρα 4-5 καμερες παρουσιαστηκαν απο το πουθενα και περναν τα πολυποθητα πλανα. Μετα απο 15 λεπτα εντονης λογομαχιας ο καπετανιος βγηκε εξω και ειπε οτι το δρομολογιο αναβαλλεται για την επομενη μερα την ιδια ωρα χρεωνοντας την αναβολη στους απεργους ναυτεργατες και το ΠΑΜΕ, αυτοι λοιπον οι 10 σουργελο-επιβατες αφου πηραν τετοια απαντηση γυρισαν πισω στα υποστεγα και με ακαταπαυστα ειρωνικα γελια μαζι με τους καμεραμαν παιρναν τις καμερες στους ωμους τους και καναν χαβαλε λες και πριν 2 δευτερολεπτα δεν ηταν οι τσαντισμενοι επιβατες που επρεπε παση θυσια να πανε στα νησια για να βρουν τους αρρωστους συγγενεις τους. Κατα ενα παραξενο τροπο ειχαν ολοι τους και απο ενα ηλικιωμενο που τους περιμενε ή καποιο μικρο παιδι που ειχε αναγκη απο την προστασια τους…. Αλλα δεν ηταν πια ουτε τσαντισμενοι ουτε δυσαρεστημενοι.

Από: http://mygranma.wordpress.com/2010/06/29/strike-29-june-2010/

Αντί επιλόγου:

“Οταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούει τα παράπονά του, το να κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρήση τους τυράννους του, είναι (το) πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του, και το πλέον απαραίτητο από όλα τα χρέη του (…)”

Ρήγας Φεραίος