Η πολιτική επιστράτευση των εργαζομένων στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης – Το χρονικό των επιστρατεύσεων

Οι μισές σχεδόν επιστρατεύσεις εργαζομένων στη Μεταπολίτευση έγιναν την «εποχή του Μνημονίου»

H Πολιτική Επιστράτευση απεργών εργατών που διεκδικούσαν δεν είναι καινούργια. Αντιθέτως, χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές στην Ιστορία της Ελλάδας ως μέσο καταστολής.

Είναι πάντως χαρακτηριστικό πως, σχεδόν οι μισές επιστρατεύσεις εργαζομένων (5 στις 11) την περίοδο της Μεταπολίτευσης (σχεδόν 40 χρόνια) πραγματοποιήθηκαν στο διάστημα των τελευταίων μόλις 3-4 ετών, την περίοδο δηλαδή του Μνημονίου, της πλήρους, ολόπλευρης και κατα μέτωπο επίθεσης στα κεκτημένα της εργατικής τάξης. Πρώτοι στη λίστα των επιστρατευμένων «φιγουράρουν» οι ναυτεργάτες, οι οποίοι έχουν επιστρατευτεί 3 φορές από το 2002 έως το 2013…

(Με βάση σχετικό δημοσίευμα του onusnewsgr)

Ο όρος Πολιτική Επιστράτευση είναι ένας ελληνικός επίπλαστος όρος, δημιούργημα κυβερνητικών παραγόντων και ακολουθούμενων δημοσιογράφων χωρίς ακριβή νομική υπόσταση (ορισμό). Ο όρος δεν υφίσταται στο ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδας.

Ως γνωστό το Σύνταγμα της Ελλάδος που ισχύει σήμερα ψηφίστηκε το 1975, με αποχή της τότε αντιπολίτευσης. Αυτό συντάχθηκε από Έλληνες συνταγματολόγους που ίσως εσκεμμένα και όχι από άγνοια στα άρθρα 18 και 22, αντί του όρου επιστράτευση, που αφορά μόνο πρόσωπα, τέθηκε ο όρος επίταξη που αφορά αντικείμενα (π.χ. αντλίες), καύσιμα, εγκαταστάσεις, ζώα, μέσα μεταφοράς, μηχανήματα οδοποιίας κλπ..

Έτσι υπό αυτήν την έννοια εκλαμβάνεται και η προσωπική εργασία ή παροχή υπηρεσίας ως «υποχρεωτική παροχή» των προσωπικών υπηρεσιών αυτών που επιτάσσονται, καθώς και των μέσων (π.χ. οχήματα, πλοία κλπ) που είναι απαραίτητα για την παροχή αυτών των υπηρεσιών.

Σύμφωνα με το άρθρο 22 παράγραφο 3 ενώ η οποιασδήποτε μορφής αναγκαστική εργασία απαγορεύεται, παρέχεται η δυνατότητα σε ειδικούς νόμους να ρυθμίζουν θέματα επίταξης επί συγκεκριμένων όμως περιπτώσεων όπως σε περίοδο πολέμου ή επιστράτευσης για την άμυνα της Χώρας, σε επείγουσες κοινωνικές ανάγκες όπως από θεομηνίες, ή που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, καθώς και προσφορά προσωπικής εργασίας σε οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ), προς ικανοποίηση τοπικών αναγκών, αποκλειόμενης έτσι οποιασδήποτε άλλης περίπτωσης.

Στη πράξη η επίταξη αυτή (αντί επιστράτευσης) κηρύσσεται με βάση το Νομοθετικό Διάταγμα 17/1974 «Περί Πολιτικής Σχεδιάσεως Εκτάκτου Ανάγκης» (Π.Σ.Ε.Α.) (ΦΕΚ Α’ 236/1974), το άρθρο 18 του οποίου επιτρέπει τη λεγόμενη «πολιτική επιστράτευση» στην περίπτωση «πολιτικής κινητοποίησης».

Η απόφαση για την ενεργοποίηση του μηχανισμού Πολιτικής Επιστράτευσης βαραίνει τον εκάστοτε αρμόδιο Υπουργό. Οι νομαρχίες μοιράζουν στους επιστρατευμένους «φύλλα ατομικής προσκλήσεως πολιτικής επιστράτευσης» (αντίστοιχα με τα «φύλλα πορείας» της στρατιωτικής επιστράτευσης). Όσοι αρνούνται να υπακούσουν δικάζονται με αυτόφωρο.

Χρονικό πολιτικών επιστρατεύσεων στην Ελλάδα

Έτος        Πολιτική Επιστράτευση

1979       Τραπεζικοί υπάλληλοι

1983       Οδηγοί και ιδιοκτήτες βυτιοφόρων

1986       Χειριστές-ιπτάμενοι μηχανικοί της Ολυμπιακής

1994       Οδηγοί λεωφορείων ΟΑΣΑ

2002       Ναυτεργάτες

2006       Ναυτεργάτες

2010       Ιδιοκτήτες φορτηγών και βυτίων

2011       Υπάλληλοι καθαριότητας Ο.Τ.Α.

2013       Εργαζόμενοι Μετρό

2013       Ναυτεργάτες

2013       Εκπαιδευτικοί

Η «ανάπτυξη» έρχεται: μισθούς 300 ευρώ απαίτησαν 11 πολυεθνικές για να «επενδύσουν»

Έρχονται οι επενδύσεις!!

Μείωση του κατώτερου μισθού κάτω και από τα 586 ευρώ μεικτά που είναι σήμερα, απαιτούν πολυεθνικές εταιρείες με το πρόσχημα των επενδύσεων και της ανεργίας των νέων και με στόχο την παραπέρα αύξηση της κερδοφορίας τους, στέλνοντας στον πάτο τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Μισθούς 300 ευρώ τουλάχιστον για τους άνεργους νέους ζήτησαν, σύμφωνα με δημοσιεύματα της Κυριακής, οι εκπρόσωποι 11 πολυεθνικών εταιρειών που συναντήθηκαν μέσα στην εβδομάδα με τον υπουργό Ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη.

Η επιβολή του κατώτατου αυτού μισθού για νέους ανέργους, που «μπορούν να εργάζονται για λιγότερες ώρες και λιγότερες μέρες την εβδομάδα», όπως φέρονται να σημείωσαν στελέχη των πολυεθνικών, θα λειτουργήσει ως κερκόπορτα για όλους τους εργαζόμενους καθώς, ήδη, ο μισθός της μερικής απασχόλησης δεν ξεπερνά τα 300 ευρώ.

Να θυμίσουμε ότι, πριν ένα χρόνο ακριβώς, ο Σύνδεσμος Θεσσαλικών Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΘΕΒ) πρότεινε εργατικούς μισθούς 300 ευρώ που θα «κατοχυρωθούν», καθ’ άπασαν την ελληνικήν επικράτειαν, με την υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας και με ουσιαστική κατάργηση των Συλλογικών και Κλαδικών Συμβάσεων, όπως αναφέρθηκε τότε, λειτουργώντας ως προπομπός των μεθοδεύσεων και των ενεργειών των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Ο Κωστής Χατζηδάκης όχι μόνο δεν εμφανίστηκε αρνητικός, αλλά τόνισε ότι θα παραπέμψει το ζήτημα στον υπουργό Εργασίας, ο οποίος, σύμφωνα με δημοσιεύματα, την Τετάρτη θα έχει συνάντηση με τους επικεφαλής της τρόικας για τον επανακαθορισμό των κατώτατων ορίων των μισθών.

Μονόδρομος η πάλη για υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας

Σε ανακοίνωσή του, τις προηγούμενες μέρες, το ΠΑΜΕ ανέφερε ότι «η συγκυβέρνηση ανοιγοκλείνει το μάτι στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, ώστε να αξιοποιήσουν κάθε αντεργατική επιλογή που τους έχει δοθεί, εξισώνοντας όλους τους μισθούς στα 586 ευρώ μεικτά και τσακίζοντας κάθε κλαδική σύμβαση. (…) Κρύβεται το γεγονός πως δίπλα στους μισθούς των 586 ευρώ, βρίσκονται εργαζόμενοι που, με νομοθετημένο και μοναδικό κριτήριο την ηλικία, αμείβονται με 511 ευρώ μεικτά, χιλιάδες νέοι που είτε με το καθεστώς της πρακτικής άσκησης είτε με συμβάσεις μαθητείας εργάζονται για 100-200 ευρώ το μήνα. Παράλληλα χιλιάδες εργαζόμενοι βρίσκονται στην ίδια μοίρα χωρίς να αποτελεί επιλογή τους, δουλεύουν με καθεστώς μερικής απασχόλησης ή μαύρης ανασφάλιστης εργασίας. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τους εργαζόμενους από την οργάνωση στους τόπους δουλειάς, τη συσπείρωση στα σωματεία τους. Να απαντήσουν με αγώνα σε κάθε κλάδο, σε κάθε τόπο δουλειάς, διεκδικώντας πρώτα και κύρια την υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης, με αφετηρία τα 751 ευρώ ως βάση για συζήτηση και διαπραγμάτευση για αυξήσεις, με υπεράσπιση των κλαδικών συμβάσεων και πάλη για την υπογραφή νέων με βάση τους υπάρχοντες κλαδικούς μισθούς. Οι εργαζόμενοι να πάρουν την ευθύνη στα χέρια τους, για να μην οδηγηθούν στην εξαθλίωση».

Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι απλήρωτοι

Στο μεταξύ δίπλα στην εξαθλίωση που ζουν οι εκατοντάδες χιλιάδες των ανέργων προστίθενται και οι απλήρωτοι από 3 ως 15 μήνες εργαζόμενοι, που, σύμφωνα με στοιχεία των Εργατικών Κέντρων της χώρας, φτάνουν τις 800 χιλιάδες. Ο αριθμός αυτός βέβαια απέχει πολύ από την πραγματικότητα, καθώς είναι ελάχιστοι οι εργαζόμενοι που καταγγέλλουν τελικά στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας τις καθυστερήσεις, υπό το φόβο της απόλυσης. Τις 150 χιλιάδες φτάνουν οι επιχειρήσεις που δεν έχουν καταβάλει μισθούς εδώ και 3 μήνες.

Πηγή: 902.gr