Wikileaks: εκτενείς αναφορές της αμερικανικής πρεσβείας στο ΚΚΕ και τη δράση του

Το έντονο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τις θέσεις και τη δράση του ΚΚΕ, αποκαλύπτουν τα απόρρητα τηλεγραφήματα που διέρρευσαν από το Wikileaks

ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ

Οι αγώνες και οι θέσεις του Κόμματος για τα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, η στρατηγική και η επιρροή του στο λαό, απασχολούν τις αναφορές των Αμερικάνων διπλωματών

Δεκάδες αναφορές στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας περιέχονται στα τηλεγραφήματα της αμερικάνικης πρεσβείας στην Αθήνα προς την Ουάσιγκτον. Τα απόρρητα έγγραφα είχε στην κατοχή του ο ιστότοπος Wikileaksκαι από χτες δημοσιεύονται ανεξέλεγκτα στο διαδίκτυο, μετά τη διαρροή των κωδικών από τη βρετανική εφημερίδα «Guardian». Στα χιλιάδες τηλεγραφήματα που έχουν δημοσιοποιηθεί μέχρι τώρα σε ελληνικούς ιστότοπους και αφορούν την Ελλάδα, περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων πληροφορίες και εκτιμήσεις των Αμερικάνων πρέσβεων στην Αθήνα για το ΚΚΕ.Ανάμεσα στα ζητήματα που απασχολούν τους διπλωμάτες των ΗΠΑ, είναι η αντοχή του ΚΚΕ σαν μαρξιστικό – λενινιστικό κόμμα, παρά τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, η επιρροή του στο εργατικό κίνημα και η εκλογική του απήχηση, η συμμετοχή του στους εργατικούς, αντιιμπεριαλιστικούς και φοιτητικούς αγώνες, οι θέσεις του για τα εθνικά θέματα της Ελλάδας και οι διεθνείς σχέσεις του Κόμματος, ιδιαίτερα με την Κούβα.

Από το σύνολο των τηλεγραφημάτων, προκύπτει ότι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων, επιχειρηματίες και άλλοι παράγοντες του αστικού συστήματος μπαινόβγαιναν στην αμερικάνικη πρεσβεία και παρείχαν συστηματικά πληροφορίες και εκτιμήσεις για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, τα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, με αιχμή τα ενεργειακά και άλλα θέματα ενδιαφέροντος της αμερικάνικης διπλωματίας. Κάτω από αυτό το πρίσμα και σε σχέση με τις ιδιαίτερες επιδιώξεις των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή, εξετάζεται και η δράση του ΚΚΕ, που δείχνει να απασχολεί τους Αμερικάνους, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την αντιιμπεριαλιστική δράση του Κόμματος.

Στις 6/9/2007, λίγο πριν τις εκλογές, σε τηλεγράφημα για την κατάσταση στην Ελλάδα, η αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα εκτιμάει για το ΚΚΕ: «Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ) διαμορφώθηκε στα 1920 και παραμένει προσηλωμένο στον σοβιετικού τύπου μαρξισμό – λενινισμό. Παραδοσιακά ελέγχει τουλάχιστον 5% του ελληνικού εκλογικού σώματος και το τελευταίο διάστημα έχει διευρύνει τη δύναμή του, κερδίζοντας δυνάμεις που φεύγουν από το ΠΑΣΟΚ. Υπό την ηγεσία της ΓΓ, Αλέκας Παπαρήγα, το ΚΚΕ ευδοκιμεί σε καταστάσεις αναστάτωσης και παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση των εργαζομένων και στις απεργίες στο δημόσιο τομέα».

Σε επόμενο τηλεγράφημα, στις 17/12/2008, σχετικά με τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου, η αμερικάνικη πρεσβεία αναφέρεται στους «δεινόσαυρους της σκληρής Αριστεράς», γράφοντας συγκεκριμένα: «Σε αντίθεση με τους ομολόγους τους σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τα αριστερά κόμματα στην Ελλάδα δεν έχουν εξελιχθεί μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, την περαιτέρω ολοκλήρωση της ΕΕ και την οικονομική παγκοσμιοποίηση. Η ιδεολογία, οι τακτικές και οι στόχοι της ελληνικής «σκληρής αριστεράς», παραμένουν ίδιες με αυτές στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, και αποτελούν χώρο υποδοχής αποστρατευμένων αναρχικών.

Αντανακλώντας τις ιδεολογικές διαιρέσεις μιας προηγούμενης εποχής, η αριστερά παραμένει διασπασμένη ανάμεσα στο ΚΚΕ ορθόδοξο μαρξιστικό – λενινιστικό κόμμα, σοβιετικού τύπου και το νέο – αριστερό ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει υιοθετήσει τα συνθήματα και την νοοτροπία ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, διατηρεί όμως ακόμα μια σχετική πίστη στο μαρξισμό. Ενώ το ΚΚΕ υποστήριξε δημόσια μόνο ειρηνικές και πειθαρχημένες διαδηλώσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ πιο ανοιχτά παρότρυνε αναρχικούς και φοιτητές σε βίαιη δράση».

Τεντωμένες κεραίες για τα Βαλκάνια

Στις 23/7/2008, μετά τη σύλληψη Καράτζιτς, η αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα ενημερώνει ότι το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που εκφράζει «ασυμφωνία». Σύμφωνα με το τηλεγράφημα:

«Το Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΕ), ένα από τα λίγα κόμματα σε όλο τον κόσμο που διατηρεί σταλινικό προσανατολισμό, εξέδωσε μια ασύμφωνη ανακοίνωση, ισχυριζόμενο ότι η σύλληψη αποτελεί ένδειξη ότι η Σερβία «έχει ενδώσει» σε αμερικανικές και ευρωπαϊκές πιέσεις. Στη δήλωσή του, το ΚΚΕ ονομάζει το Δικαστήριο της Χάγης «παράνομο και επαίσχυντο», δεδομένου ότι είναι το ίδιο δικαστήριο που «έχει την ευθύνη για τη φυλάκιση και το θάνατο του Μιλόσεβιτς», επειδή τόλμησε να αντισταθεί στον πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της χώρας του. Το ΚΚΕ κάλεσε ακόμα να συλληφθούν ο γγ του ΝΑΤΟ και οι σύμμαχοι πολιτικοί ηγέτες, κατηγορώντας τους για «μαζικά εγκλήματα εναντίον των λαών της Γιουγκοσλαβίας, για την κατάσταση του Κοσσυφοπεδίου, και την αναζωπύρωση του εθνικισμού και των απειλών για την ειρήνη στην περιοχή»».

Αργότερα και με αφορμή την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου, το αμερικάνικο προξενείο στη Θεσσαλονίκη στέλνει στην Ουάσιγκτον αναφορά για τη διαδήλωση που διοργάνωσε στις 22/2/2008 η Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ. Η καταγραφή είναι λεπτομερέστατη και μεταξύ άλλων αναφέρει: «Στις 19:30, περίπου 700 διαδηλωτές, περιλαμβανομένων των μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας (ΚΚΕ) και της Κομμουνιστικής Νεολαίας της Ελλάδας (ΚΝΕ) συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Αριστοτέλους (σχέδια για την διαδήλωση είχαν αναγγελθεί εκ των προτέρων) και πορεύτηκαν σε κεντρικούς δρόμους της πόλης, με κόκκινες σημαίες και αναμμένα κεριά (…)

Τους καθοδηγούσε ο γραμματέας της ΚΟ Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ Κ. Αβραμόπουλος, ο οποίος σημείωσε ότι τόσο η ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ, έχουν κοινή ευθύνη για την κατάσταση στα Βαλκάνια και ζήτησε από την κυβέρνηση της Ελλάδας να μην αναγνωρίσει το Κοσσυφοπέδιο. Οι διαδηλωτές σταμάτησαν πρώτα μπροστά από το γαλλικό προξενείο, ύστερα μπροστά από το γερμανικό προξενείο και τελικά σταμάτησαν για πέντε λεπτά μπροστά από το κτίριο που στεγάζει το αμερικανικό Γενικό Προξενείο. Φώναζαν αντιαμερικανικά συνθήματα (π.χ. «Αμερικανοί, φονιάδες των λαών, πηγαίνετε σπίτι», «Δεν είναι τρομοκράτες οι λαοί, τρομοκράτες είναι οι Αμερικανοί», «Εξήντα χρόνια ΝΑΤΟ, η ίδια ιστορία, βία, πολέμοι και τρομοκρατία»).

Εκαψαν μια αμερικανική σημαία και με σπρέι έγραψαν στο πεζοδρόμιο, μπροστά από την κύρια είσοδο του κτιρίου, «Αμερικανοί, φονιάδες των λαών», με υπογραφή του ΚΚΕ. Στη συνέχεια, αναχώρησαν και η πορεία προχώρησε προς το Προξενείο της Σερβίας και το Βρετανικό Συμβούλιο, απ’ όπου διαλύθηκε ειρηνικά».

Στο ίδιο τηλεγράφημα γίνεται μνεία στην «καλά προετοιμασμένη και αποτελεσματική» δράση της αστυνομίας. Συγκεκριμένα, γράφεται: «Το Γενικό Προξενείο των ΗΠΑ βρίσκεται στον 7ο όροφο ενός εμπορικού κτιρίου, το οποίο στεγάζει επίσης το αλβανικό Προξενείο και το Προξενικό Γραφείο της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης, η αστυνομία ήταν καλά προετοιμασμένη και προστάτευσε το κτίριο του Προξενείου με αποτελεσματικότητα. Τέσσερα τμήματα της αστυνομίας είχαν αναπτυχθεί γύρω από το κτίριο και δύο κλούβες της αστυνομίας, με ένα πυροσβεστικό όχημα, κρατούσαν κλειστό τον δρόμο στο πίσω μέρος του Προξενείου. Τοπικά τηλεοπτικά συνεργεία κάλυψαν τα γεγονότα».

Με προφανή στόχο να δημιουργήσει συνειρμούς για «ακραίες αντιδράσεις», ο Αμερικάνος πρόξενος επισυνάπτει στο ίδιο τηλεγράφημα την περιγραφή κινητοποίησης που έκανε την ίδια μέρα στη Θεσσαλονίκη η «Χρυσή Αυγή», αντιδρώντας στην πρόταση Νίμιτς «για την επίλυση του ονόματος της Μακεδονίας».

Ενοχλητική η αλληλεγγύη στην Κούβα

Αλλο τηλεγράφημα της αμερικάνικης πρεσβείας ασχολείται με τη στάση της Ελλάδας απέναντι στην Κούβα και παρατηρεί: «Η Ελλάδα ακολουθεί σε γενικές γραμμές την κοινή θέση της ΕΕ, σε ό,τι αφορά τις σχέσεις με την Κούβα (…) Δεν γνωρίζουμε καμία πρόσφατη επίσκεψη υψηλού επιπέδου μεταξύ αξιωματούχων των δύο χωρών. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει κάνει επίσημες δηλώσεις σχετικά με τη μετάβαση από τον Φιντέλ στον Ραούλ Κάστρο και δεν έχει κάνει γενικά κανένα σχόλιο σχετικά με την Κούβα. Το Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΕ) διατηρεί στενούς δεσμούς με το καθεστώς της Κούβας. Τον Μάιο του 2008, η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ κ. Παπαρήγα επισκέφθηκε την Αβάνα για να συναντηθεί με τον Ραούλ Κάστρο και άλλα κορυφαία μέλη του καθεστώτος του Κάστρο».

Αναφορές, τέλος, γίνονται στα τηλεγραφήματα που έχουν δημοσιοποιηθεί έως τώρα για κινητοποιήσεις του ΚΚΕ ενάντια στην ισραηλινή επέμβαση στην Λωρίδα της Γάζας. Αλλά και στη διοργάνωση κινητοποιήσεων με αιχμή τα ζητήματα της εκπαίδευσης, ιδιαίτερα εκείνες που έγιναν έξω από αμερικάνικων συμφερόντων σχολές, την περίοδο που συζητιόταν η εξομοίωση των πτυχίων που δίνουν σχολές ξένων χωρών, με εκείνα που παρέχουν τα ελληνικά τριτοβάθμια ιδρύματα.

Πηγή: Ριζοσπάστης, 3/9/2011

Βλέπε επίσης:

20 από τα έγγραφα του Wikileaks για την Ελλάδα (παραπομπές στα πλήρη κείμενα)

Ιστορία του φασισμού-εθνικοσοσιαλισμού στην Ελλάδα – μέρος Ε: Η περίπτωση του Σεβαστιανού Φουλίδη, στελέχους των γερμανικών Ειδικών Δυνάμεων (Μεραρχία Brandenburg)

Με τους Ελληνοπόντιους του ΡΟΑ είχε σχέση και ένα ικανότατο στέλεχος των γερμανικών Ειδικών Δυνάμεων (Μεραρχία Brandenburg), ο συμπατριώτης μας Σεβαστιανός Φουλίδης, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε από το γερμανικό επιτελείο στις   πιο  δύσκολες αποστολές.

Ο Φουλίδης καταγόταν από τον Πόντο και ήταν  φανατικός αντικομμουνιστής. Στη γερμανική αντικατασκοπεία είχε ενταχθεί το 1938, με μοναδικό σκοπό να πλήξει τους Μπολσεβίκους με οποιονδήποτε τρόπο. Αφού φοίτησε σε μια σχολή πρακτόρων και εκπαιδεύτηκε στο Quenz, εντάχθηκε  στο τμήμα της Brandenburg που είχε την ευθύνη των βαλκανικών χωρών.

Ο Κανάρης που συνδεόταν φιλικά  με τον Φουλίδη ζήτησε από τον Έλληνα πράκτορα να του μεταφέρει πληροφορίες για την κατάσταση που επικρατούσε  στη νότια Ρωσία και στα παράλια της Μαύρης θάλασσας. Επειδή όμως η τουρκική αστυνομία τον καταζητούσε, απ΄την εποχή του Μικρασιατικού πολέμου, (1919 – 1922), ο Φουλίδης μετέφερε την έδρα του στην Αθήνα. Στη συμφωνία που έκανε με τον Κανάρη τόνισε πως η δράση του και οι πληροφορίες που θα συγκέντρωνε θα αφορούσαν  αποκλειστικά τη Σοβιετική Ένωση και σε καμιά περίπτωση την Ελλάδα, την οποία θεωρούσε πατρίδα του και υπεραγαπούσε. Άλλωστε σε προσωπικές του συζητήσεις με τον αρχηγό της Abwehr ανέφερε πως ότι έκανε το έκανε για να δει τον Πόντο ενωμένο με τη μητροπολιτική Ελλάδα, μετά τον νικηφόρο αγώνα του Άξονα εναντίον των Σοβιετικών.

 Επί δύο ολόκληρα χρόνια ο Φουλίδης συνεργαζόταν στενά  -εκτός από τη γερμανική Abwehr-  και με τον αστυνόμο Σπύρο Παξινό της υπηρεσίας Αλλοδαπών. Είχε συμφωνήσει με τον Παξινό, με την έγκριση του Κανάρη, να παραχωρεί στις ελληνικές αρχές όλα τα έγγραφα και τα δελτία των πρακτόρων του, τα οποία αφού θα φωτογραφίζονταν, θα του επιστρέφονταν για να σταλούν στο Βερολίνο. Με τη βοήθεια του Παξινού ο Φουλίδης οργάνωσε το δίκτυό του, πο το αποτελούσαν κυρίως Ρωσομαθείς Έλληνες. Κατόρθωσε να τους ναυτολογήσει σε τουρκικά καράβια που επισκέπτονταν τα ρωσικά λιμάνια του Εύξεινου Πόντου. Παράλληλα αποκατέστησε επαφή με τους πράκτορες του οι οποίοι δρούσαν στη νότια Ρωσία.

Ο Σεβαστιανός Φουλίδης

Για τη συνεργασία Φουλίδη-Παξινού έγραψε στα απομνημονεύματά του ο Αρθουρ Ζάιτς, ένας άλλος σημαντικός Γερμανός πράκτορας στην Ελλάδα: «Με αυτόν τον τρόπο η εναντίον της Ρωσίας κατασκοπευτική εργασία του Φουλίδη κατέληγε να γίνεται γνωστή και να επωφελούνται συγχρόνως η ελληνική, η αγγλική και η γερμανική υπηρεσία πληροφοριών. Τούτο το γνώριζε βέβαια η γερμανική κατασκοπεία, η οποία κατά κανόνα δεν επέτρεπε στους πράκτορές της παρόμοιες συνεργασίες. Και αυτό επετράπη μόνο στον Φουλίδη, επειδή αυτός είχε δηλώσει ότι, ως Έλληνας στην καταγωγή, δεν δεχόταν να εργασθεί στην Ελλάδα ως κατάσκοπος της Γερμανίας χωρίς τη συγκατάθεση των ελληνικών αρχών. Και ο ίδιος πρότεινε αυτού του είδους τη συνεργασία, την οποία τόσο ο Ναύαρχος Κανάρης, όσο και ο άμεσος προϊστάμενος του Φουλίδη στο Βερολίνο, συνταγματάρχης Μούντσιγκερ,  υιοθέτησαν απολύτως, διότι αφενός είχαν απόλυτη εμπιστοσύνη και εκτίμηση στον χαρακτήρα του Φουλίδη και αφετέρου οι πληροφορίες αφορούσαν τη Ρωσία, εναντίον της οποίας στρέφονταν τότε όλοι».

 Αυτά βέβαια ίσχυαν ως την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, οπότε οι συνθήκες που δημιουργήθηκαν ανάγκασαν τη γερμανική κατασκοπεία να τροποποιήσει το πρόγραμμα της. Η επίθεση στη Σοβιετική Ένωση ήταν θέμα χρόνου. Ο Φουλίδης ήταν ενημερωμένος από τους προϊσταμένους του στο Βερολίνο. Οργάνωσε λοιπόν ένα σώμα από αποφασισμένους Λευκορώσους μετανάστες που ζούσαν από καιρό στην Ελλάδα και τους έστειλε λίγους μήνες αργότερα πίσω από τις ρωσικές γραμμές για διενέργεια δολιοφθορών, συλλογή πληροφοριών και διασπορά ψευδών ειδήσεων.

 Ο ίδιος ο Φουλίδης έφυγε από την Ελλάδα τον Αύγουστο του 1941 και παρουσιάστηκε στον συ-ταγματάρχη φον Κλάουζεβιτς, αρχηγό της Υπηρεσίας Κατασκοπείας της Ομάδας Στρατιών του Νότου. Αποστολή του ήταν η συλλογή πληροφοριών  για την κατάσταση που επικρατούσε στα ρωσικά μετόπισθεν και ο κλονισμός του ηθικού των Ουκρανών οι οποίοι υπηρετούσαν στον Κόκκινο Στρατό. Ο Φουλίδης και η ομάδα του εφοδιάστηκαν με το κατάλληλο προπαγανδιστικό υλικό και μεταφέρθηκαν ενα βράδυ με γερμανικό αεροπλάνο πίσω από τις ρωσικές γραμμές.

 Ο τολμηρός Έλληνας κατάφερε πολύ περισσότερα από όσα περίμενε το γερμανικό στρατηγείο. Πρώτα από όλα ενημέρωσε με τον ασύρματο του τον Κλάουζεβιτς για την ακριβή θέση των αεροδρομίων τα οποία χρησιμοποιούσαν οι Σοβιετικοί, καθώς και για τον αριθμό και τη θέση των αρμάτων μάχης που υπεράσπιζαν το Κίεβο. Όταν άρχισε η γερμανική επίθεση ο Φουλίδης και οι σύντροφοι του πέρασαν πάλι μέσα  από τις ρωσικές γραμμές. Με κίνδυνο της ζωής τους ενημέρωσαν τον επιτελάρχη του γερμανικού στρατεύματος για τις κινήσεις των ρωσικών τεθωρακισμένων, τα οποία τελικά εξουδετερώθηκαν.

Δύο μέρες μετά την κατάληψη του Κιέβου στο πολεμικό ανακοινωθέν της Wehrmacht  έγινε μνεία του ηρωισμού και της αυτοθυσίας της ομάδας Φουλίδη. Ο ίδιος από ανθυπολοχαγός προήχθη στον βαθμό του υπολοχαγού επ’ ανδραγαθία. Στη συνέχεια οι επιτυχίες του Φουλίδη, ιδιαίτερα στον Καύκασο, ξεπέρασαν και την πιο τολμηρή φαντασία, «αφού υπερέβη σε κατορθώματα και τη δράση του θρυλικού Άγγλου πράκτορα Λώρενς της Αραβίας», όπως έγραψε ο Ζάιτς. Με τα κηρύγματα και την προπαγάνδα του δαιμόνιου Έλληνα εξεγέρθηκαν χιλιάδες Πόντιοι, Γεωργιανοί και Αρμένιοι εναντίον των Σοβιετικών. Ηταν τόσο μεγάλη η ταραχή της ρωσικής κυβέρνησης ώστε και μετά το τέλος του πολέμου οι λαοί αυτοί θεωρήθηκε ότι δεν μπόρεσαν να αποβάλουν το «σπέρμα της προδοσίας» με το οποίο «διαβρώθηκαν» από τους Γερμανούς.

Το τέλος του Φουλίδη ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενο. Τον Δεκέμβριο του 1943 ο Κλαούζεβιτς του ανέθεσε να εισχωρήσει εκ νέου στις ρωσικές γραμμές για να εξακριβώσει τον αριθμό των Σοβιετικών και τη διάταξη των εχθρικών τεθωρακισμένων. Ο Φουλίδης έγινε όμως αντιληπτός από μια ρωσική περίπολο και άφησε την τελευταία του πνοή σε απόσταση μόλις 200 μέτρων από τις γερμανικές  γραμμές.

 Βλέπε επίσης:

Μέρος Α: Εισαγωγή – η πρώτη οργάνωση: “Ένωσις Ελλήνων Φασιστών” (1922)

Μέρος Β: η “Εθνική Ένωσις Ελλάς” (1927), τα εβραϊκά πογκρόμ & οι συγκρούσεις με το ΚΚΕ

Μέρος Γ: Έλληνες πολιτικοί με φιλο-φασιστικές θέσεις (Πλαστήρας, Πάγκαλος, Βενιζέλος, κ.α.)

Μέρος Δ: Έλληνες εθελοντές στο Ανατολικό Μέτωπο