Νέο Ιδιώνυμο: Το Πρωτοδικείο Λαμίας αρνείται τη σύσταση συλλόγου φοιτητών γιατί δεν εγκρίνει το…περιεχόμενό του!

Ποινικοποιείται η αντιιμπεριαλιστική δράση...μετά τι;

Με μια απαράδεκτη απόφαση, που λειτουργεί, στην ουσία, σαν ένα σύγχρονο Ιδιώνυμο, το Μονομελές Πρωτοδικείο της Λαμίας αποφάσισε να απαγορέψει τη δημιουργία του Συλλόγου Σπουδαστών του ΤΕΙ Λαμίας, επειδή οι στόχοι του είναι – ανοιχτά – ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ενωση και στην ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ! Η ανάγνωση της συγκεκριμένης απόφασης, πραγματικά, προκαλεί ανατριχίλα, αφού, στην ουσία, απαγορεύει όποια δράση δεν αποδέχεται – όχι γενικά τη «νομιμότητα» – τη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ! Με λίγα λόγια, όπως φαίνεται και παρακάτω, οποιοσδήποτε στόχος δεν είναι σύμφωνος με τις επιδιώξεις της κυβέρνησης είναι παράνομος και επικίνδυνος.

Στην απόφαση, με ημερομηνία 2 Σεπτέμβρη, αναφέρεται πως «η ελευθερία της ενώσεως (και μάλιστα όχι μόνο της συστάσεως αλλά και της λειτουργίας της ενώσεως) τελεί υπό τη γενική επιφύλαξη του νόμου», για να προσθέσει πως «ελευθερία ενώσεως δεν περιλαμβάνει την ελευθερία παράνομων σκοπών ή την χρησιμοποίηση παράνομων μέσων ή γένει παραβίαση του κοινού δικαίου». Στη συνέχεια εξηγεί ότι το σωματείο «δεν επιτρέπεται να επιδιώκει σκοπό που αντίκειται στη δημόσια τάξη» για να σημειώσει πως κανόνες δημόσιας τάξης είναι «εκείνες οι διατάξεις που συγκροτούν τα θεμέλια του κρατικού κοινωνικού και οικονομικού συστήματος της χώρας», ενώ «στην έννοια της δημόσιας τάξης εμπεριέχεται και ως έννοια υπάλληλος και εκείνη των χρηστών ηθών».

Εκτός νομιμότητας η δράση ενάντια στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ!

Ποια είναι τα «χρηστά ήθη» που παραβιάζει το καταστατικό του Συλλόγου Σπουδαστών Λαμίας;

Λέει η απόφαση του δικαστηρίου για το καταστατικό του συλλόγου: «Συγκεκριμένα, ρητά εξαγγέλλεται από το καταστατικό του σωματείου, μεταξύ άλλων σκοπών, οι οποίοι βεβαίως είναι σύννομοι και διόλου μεμπτοί (π.χ. ενημέρωση φοιτητών, προάσπιση της αδελφοσύνης των λαών) ότι αυτό «δίνει απάντηση στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ».

Η διατύπωση αυτή σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και της λογικής τα οποία λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο, καταλείπει αμφιβολίες, όχι μόνο στον επιστήμονα νομικό, αλλά και σε οποιονδήποτε αναγνώστη, σχετικά με το εάν το σωματείο επιδιώκει σκοπό που να εναρμονίζεται με τη νομιμότητα και δεν θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη και την ασφάλεια των πολιτών, στο μέτρο που η σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα και η στοιχειώδης κοινωνική πείρα έχουν δείξει ότι στην Ελλάδα τουλάχιστον, που ενδιαφέρει άμεσα, αλλά και διεθνώς πράξεις απάντησης των ως άνω διεθνών οργανισμών, απ’ οπουδήποτε και κι αν προέρχονται πολύ συχνά συνοδεύονται από περιστατικά βίας κατά πολιτών, με τραγικά κάποιες φορές αποτελέσματα, καθώς και περιστατικά καταστροφής δημόσιας όσο και ιδιωτικής περιουσίας, οπωσδήποτε αποδοκιμαστέα από το δίκιο»!

Στη συνέχεια της απαράδεκτης απόφασης σημειώνεται πως το σωματείο αναφέρει τα όργανά του, αλλά όχι τις «δομές» του και «δεν μπορεί να αποκλειστεί, λόγω της ως άνω ασαφούς και γενικόλογης διατύπωσης, η πιθανότητα να μετέρχεται το σωματείο και παράνομα ή βίαια μέσα για την επίτευξη το σκοπού του». Γίνεται λόγος στη δικαστική απόφαση για πιθανότητα έκνομης δραστηριότητας του συλλόγου ή των μελών του και αυτή η πιθανότητα υποτίθεται πως ενισχύεται και «απ’ τον αποκλεισμό ως μελών του σωματείου, κατά ρητή διατύπωση του καταστατικού του, όσων υπηρετούν ή υπηρέτησαν στα σώματα ασφαλείας π.χ. (αστυνομικών)»! Θεωρείται ύποπτος, δηλαδή, ένας αποκλεισμός που ισχύει εδώ και δεκαετίες για όλους τους φοιτητικούς – σπουδαστικούς συλλόγους της χώρας!

Η διαφωνία με την κυβέρνηση είναι παρανομία!

Αμέσως μετά οι εξηγήσεις γίνονται ακόμα πιο προκλητικές: «Δεν πρέπει να διαλάθει της προσοχής ότι η Ελλάδα διατηρεί φιλικές σχέσεις με το κράτος των ΗΠΑ, μαζί με τις οποίες συμμετέχει ως μέλος στο διεθνή οργανισμό ΝΑΤΟ, επιπλέον είναι κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενώ δεν υπάρχει, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, ρητά εκπεφρασμένη και εμφανώς δεδηλωμένη βούληση του εκάστοτε ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, αλλά και της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης εν γένει (ανεξαρτήτως ιδεολογικού προσανατολισμού), μόνων αρμοδίων για τη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, για την έξοδο της χώρας από τους ανωτέρω δύο διεθνείς οργανισμούς και για την απόσυρση των διπλωματικών αντιπροσωπειών της χώρας από τις ΗΠΑ»!

Το σωματείο, σύμφωνα με την απόφαση, «επεκτείνει το σκοπό του σωματείου σε θέματα εξωτερικής πολιτικής», για τα οποία είναι αρμόδια η κυβέρνηση και μπορεί «να εκθέσει σε κίνδυνο διατάραξης τις φιλικές σχέσεις του ελληνικού κράτους με το κράτος των ΗΠΑ ή με άλλα κράτη που συμμετέχουν τόσο στο ΝΑΤΟ, όσο και στην ΕΕ, με τα οποία, τονίζεται και πάλι, δεν έχει δηλωθεί επίσημη βούληση διακοπής διπλωματικών σχέσεων»!

Πηγή: Ριζοσπάστης

26 Ιουλίου 1929: Η κυβέρνηση του Ε. Βενιζέλου ψηφίζει το Ιδιώνυμο

Προκήρυξη για τη σωτηρία δυο κομμουνιστών φαντάρων από το «Καλπάκι» καταδικασμένων σε θάνατο. Κάτω απόκομμα του «Ρ»

Το 1929 η γενική και σοβαρότατη χειροτέρευση της ζωής του ελληνικού λαού προκάλεσε την απότομη όξυνση της ταξικής πάλης. Στις απεργίες αυτής της χρονιάς υπολογίζεται ότι πήραν μέρος πάνω από 100.000 εργάτες. Το ΚΚΕ βρισκόταν στην πρώτη γραμμή των αγώνων.Η κυβέρνηση Βενιζέλου, για να ανακόψει και να χτυπήσει το ανερχόμενο απεργιακό κίνημα της εργατικής τάξης και γενικά τους αγώνες των εργαζομένων, ψήφισε στις 26 Ιούλη 1929 τον αντικομμουνιστικό νόμο «περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος», το γνωστό «ιδιώνυμο».

Μετά την ψήφιση του «ιδιώνυμου» εντάθηκαν οι συλλήψεις, οι φυλακίσεις, οι εκτοπίσεις, οι ξυλοδαρμοί και οι τραυματισμοί, ακόμα και οι δολοφονίες αγωνιστών.

Η αναγόρευση σε δόγμα της κρατικής πολιτικής ενάντια στον κομμουνισμό ήταν μια πράξη που υπονόμευε και την ίδια την αστική δημοκρατία, άνοιγε το δρόμο στη δικτατορία και το φασισμό και ταυτόχρονα αποτελούσε επίσημη ομολογία για την επιρροή και τη δράση του ΚΚΕ στις λαϊκές μάζες, για το ρόλο του στην πολιτική και κοινωνική ζωή.

Ο νόμος αυτός που χαρακτήριζε την κομμουνιστική δράση και ιδεολογία «ιδιώνυμο αδίκημα» στρεφόταν κατά κύριο λόγο ενάντια στο ΚΚΕ και τη δράση του, αλλά απαγόρευε, επίσης, τη δράση σειράς συνδικαλιστικών οργανώσεων, που καθοδηγούνταν από την αρχή της ταξικής πάλης και είχε γενικότερα στόχο τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα δικαιώματα του λαού.

Ετσι, αν και η αιχμή του «ιδιώνυμου» στρεφόταν κατά του ΚΚΕ, στην πράξη ο αντιδημοκρατικός αυτός νόμος ήταν το μέσο τρομοκράτησης όλου του λαού.Αμέσως μετά την ψήφιση του «ιδιώνυμου» άρχισαν οι μαζικές διώξεις των κομμουνιστών, τέθηκε εκτός νόμου με δικαστική απόφαση η Ενωτική ΓΣΕΕ και η Εργατική Βοήθεια Ελλάδας (ΕΒΕ) και κάθε αγωνιστική κινητοποίηση των εργαζομένων χαρακτηριζόταν από τις αρχές «ιδιώνυμο» αδίκημα και αντιμετωπιζόταν βάναυσα.

Από τον Ιούλη του 1929 μέχρι το Δεκέμβρη του 1932 δολοφονήθηκαν 32 εργάτες, αγρότες και επαγγελματίες, τραυματίστηκαν 1.335 άτομα και συνελήφθησαν περιοδικά 1.200 άτομα.

Με το «ιδιώνυμο» στάλθηκαν στις φυλακές και τις εξορίες εκατοντάδες μέλη και στελέχη του ΚΚΕ και του συνεπούς συνδικαλιστικού κινήματος. Στο ίδιο διάστημα στάλθηκαν στους «Πειθαρχικούς Ουλαμούς» του Καλπακίου και της Μαρμάρως 150 στρατιώτες και ναύτες, όπου υποβλήθηκαν σε συστηματικά βασανιστήρια. Ορισμένοι απ’ αυτούς πέρασαν από στρατοδικεία και καταδικάστηκαν σε θάνατο, όπως οι Πανούσης και Μαρκοβίτης, άλλοι σε ισόβια δεσμά και μερικοί σε πολύχρονη φυλάκιση.