Ο μύθος γύρω από το φύλλο της «Πανσπουδαστικής» νο.8

Ένα εξαιρετικό άρθρο-ανάλυση από το Γλόμπινγκ (για το αρχικό λινκ βλέπε στο τέλος της δημοσίευσης)

Το "επίμαχο" φύλλο νο. 8 της "Πανσπουδαστικής" (όργανο της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ)

Για την «Πανσπουδαστική νο 8» (1+2)

Μέρες που είναι, είπαμε να πιάσουμε λίγο και άλλον έναν πολύ διαδεδομένο αστικό μύθο που επαναλαμβάνεται εν χορώ, από σχετικούς και άσχετους, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Αυτός δεν είναι άλλος από την περίφημη «Πανσπουδαστική νο8», μέσω της οποίας η ΚΝΕ καταδίκασε υποτίθεται, την κατάληψη του Πολυτεχνείου σαν έργο προβοκατόρων. Συμπυκνωμένη (γιατί με το πέρασμα των χρόνων προστίθεται συνεχώς και περισσότερη σάλτσα) αυτήν την άποψη μπορούμε να την βρούμε εκτός από τις διάφορες ανιστόριτες γκρούπες της «εξωκοινοβουλευτικής» και της «αναρχίας», σε ακροδεξιά(!) μπλογκ (με μια βόλτα στο google θα βρείτε και τέτοια), στην γνωστή και μη εξαιρετέα «καθημερινή»: («…Ενα κόμμα που τρέμει το αυθόρμητο και βδελύσσεται το ακαπέλωτο, και οι πορείες του οποίου γίνονται έξω από τον πραγματικό κόσμο, σε έναν άλλον κόσμο, παράλληλο, αυτόκλειστο και αυτοσυντηρούμενο, ποιον άλλον να ενοχλήσει εκτός ίσως από τα μέλη του εκείνα που έχουν αρχίσει να κατανοούν ότι η αναμονή του «καθαρού προλεταριακού κινήματος» δεν διαφέρει σε πολλά από την αναμονή της Δευτέρας Παρουσίας και ότι εκείνη η διά της «Πανσπουδαστικής Νο 8 οξύτατη καταγγελία της ίδιας της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το 1973, σαν «προβοκάτσιας», έχει αφήσει ανεξίτηλα και καθοδηγητικά τα σημάδια της;…») αλλά και στην «έγκριτη» κατά τα άλλα Ελευθεροτυπία , άρθρο της οποίας και παραθέτουμε σαν ενδεικτικό του «μύθου»:

«…Το μυστήριο της «Πανσπουδαστικής Νο 8»

Της ΜΑΡΙΝΑΣ ΜΑΝΗ

Δεν υπάρχει «ζύμωση» στα αμφιθέατρα, κάθε φορά που συζητείται το Πολυτεχνείο, που να μη «χτυπά κόκκινο» στο άκουσμα μιας φράσης: «Πανσπουδαστική Νο 8». Και δεν υπάρχει πρωταγωνιστής εκείνης της περιόδου που να μη την καταγγέλλει ή να μη την αποκηρύσσει -αναλόγως της κομματικής του προέλευσης.
Πρόκειται για το αντιστασιακό φοιτητικό φυλλάδιο του ΚΚΕ «Πανσπουδαστική», τεύχος οκτώ, που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του ’74. Επιχείρησε να αποτιμήσει την εξέγερση και να απαντήσει στις συκοφαντίες της ΕΣΑ περί «αναρχικών στοιχείων» που εισέβαλαν και έδρασαν στο Πολυτεχνείο. Ομως, από τη μία όχθη πέρασε στην άλλη: αφού κατήγγειλε «τις αφηνιασμένες προσπάθειες της χουντικής ΚΥΠ και των πληρωμένων πρακτόρων της να διαστρέψουν την πορεία και το περιεχόμενο της εξέγερσης», φοβούμενο εκτροπή του αγώνα, συνέχισε: «Καταγγέλλουμε τη προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ (…) με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις».
Παρέπεμπε -κατά γενική παραδοχή- στους 350 περίπου φοιτητές της Νομικής που διέκοψαν τη δική τους συνέλευση και με παρότρυνση του συναδέλφου τους από τη Φαρμακευτική (και μέλους της ΑΑΣΠΕ) Δ. Μαυρογένη έφθασαν, όλοι μαζί, από τη Σόλωνος στο Πολυτεχνείο. Σε άλλη σελίδα ο Δ. Μαυρογένης καταγγέλλεται ως «πράκτορας».
Η ειρωνεία είναι ότι στους «350» υπήρχαν και δεκάδες μέλη της «αντί-ΕΦΕΕ» και της ΚΝΕ! Το χειρότερο; Η εν λόγω καταγγελία εμφανίζεται να υπογράφεται από «τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα του Πολυτεχνείου» και όχι, τουλάχιστον, από «κάποια μέλη» που πιθανόν να εξέφραζε…
Τριάντα χρόνια μετά, ούτε το κείμενο έχει αποκηρυχθεί επισήμως από το ΚΚΕ, αλλά ούτε έχει αποδειχθεί… ποιοι το συνέγραψαν. Τα τότε στελέχη της ΚΝΕ, στην πλειονότητά τους, έχουν αποχωρήσει από το ΚΚΕ, ενώ το κόμμα δεν πήρε ποτέ θέση. Οι εικασίες πολλές, αλλά ο ίδιος ο Δ. Μαυρογένης, που εκείνη την περίοδο κρυβόταν κάπου στην Κρήτη, επισημαίνει σήμερα ένα γεγονός: το φυλλάδιο κυκλοφόρησε δέκα ημέρες μετά την εξάρθρωση του παράνομου κλιμακίου της ΚΝΕ στην Αθήνα.
«Ισως την έγραψαν και κάποιοι που βρίσκονταν εκτός Ελλάδας ή που γλίτωσαν τη σύλληψη, ίσως ύποπτοι κύκλοι που αξιοποίησαν την εξάρθρωση» σημειώνει.

Ο ίδιος μόλις που πρόλαβε την εξέγερση, αφού αποφυλακίσθηκε από την ΕΣΑ με τη «γενική αμνηστία» τον Αύγουστο του ’73. Επίσης, ήταν ένας από τους επτά που, στο πατάρι της Αρχιτεκτονικής την δεύτερη ημέρα της εξέγερσης, προσπάθησαν εν μέσω πολιτικών διαξιφισμών να συμφωνήσουν στη συνέχιση ή στον τερματισμό της κατάληψης (οι άλλοι ήταν οι Γ. Παριανός και Αλ. Αλαβάνος από ΚΝΕ, Θ. Τσούρας και Ν. Μιχαλόπουλος από ΠΑΚ, Χ. Λάζος και Σ. Παππάς από Ρ.Φ.) Εκείνη η συνάντηση βαφτίσθηκε αργότερα… «κουκί» από τον διοικητή της ΕΣΑ Σπανό, εξαιτίας του μικρού αριθμού συμμετεχόντων και ως «κουκί» καθιερώθηκε στις μετέπειτα κωδικές αναφορές (την απόφαση για συνέχιση, τελικά, την πήρε η Συντονιστική).

Η επανόρθωση της Συντονιστικής

Η καταγγελία της «Πανσπουδαστικής» έπεσε σαν βόμβα στους πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου που εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν είτε στη φυλακή, είτε στην παρανομία. Η πρώτη μεταπολιτευτική ενέργεια 16 μελών της Συντονιστικής Επιτροπής, από όλες τις παρατάξεις, ήταν να συγκεντρωθούν (28 Σεπτεμβρίου 1974) και να εκδώσουν «τη μία και μοναδική ανακοίνωση εκτίμησης της εξέγερσης», ώστε να γίνει σαφές ότι «η άλλη» ήταν πλαστή:
«Οι πολιτικές αποφάσεις παίρνονταν από τις συνελεύσεις των φοιτητών, των εργατών, των μαθητών. Στη βάση της πολιτικής θέλησης των Συνελεύσεων εκλέχτηκαν οι εκπρόσωποι, καθορίσθηκε το πολιτικό περιεχόμενο και εκφράσθηκε από τα μεγάφωνα, τους πολύγραφους, τον ραδιοφωνικό σταθμό», είναι η πρώτη εύγλωττη παράγραφος…

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ – 16/11/2003…»

Μάλιστα! Καταπληκτικό το «ντοκουμέντο» πράγματι! Η ΚΝΕ των νεκρών και των σακατεμένων, των φυλακισμένων και των παράνομων, καταγγέλλει σαν προβοκάτορες ακόμη και τα δικά της μέλη!

Έχουμε χρείαν άλλων αποδείξεων, ότι από τότε τουλάχιστον και μετά, ό,ποιος καταγγέλλεται σαν προβοκάτορας από το ΚΚΕ, δεν είναι παρά πούρος επαναστάτης, και οι καταγγέλλοντες τίποτε λιγότερο από ρεφορμιστές στην καλύτερη, μέχρι πουλημένοι στην χειρότερη των περιπτώσεων;

Καλά θα ήταν για κάποιους, αλλά δυστυχώς για αυτούς η πραγματικότητα (όπως και τα «στοιχεία» τα οποία επικαλούνται), μας τα λένε κάπως αλλιώς.

-Αρχικά το έντυπο «πανσπουδαστική» δεν ήταν όργανο της ΚΝΕ όπως αφήνεται να εννοηθεί, αλλά της Αντι-ΕΦΕΕ (υπήρχε και η μαριονέτα της χούντας-ΕΦΕΕ), ενός πλατιού αντιδικτατορικού παράνομου φοιτητικού σχηματισμού, στον οποίο η ΚΝΕ συμμετείχε μεν, δεν ήταν οργάνωση της, δε. Η λαθροχειρία (και ο γκεμπελισμός) ξεκινάει από το γεγονός της συνωνυμίας της φοιτητικής παράταξης της ΚΝΕ (ΠΚΣ) με το όνομα του αντιδικτατορικού έντυπου, και παρά το γεγονός πως η ΠΚΣ στην δικτατορία, απλά δεν είχε υδριθεί ακόμη. Ετσι λοιπόν το πρώτο «φάουλ» είναι καθαρό, αφού δεν γνωρίζουμε καν, εάν και ποια μέλη της ΚΝΕ μπορεί να συμμετείχαν στην σύνταξη του συγκεκριμένου τεύχους! Το έντυπο «πανσπουδαστική» αφήνεται να εννοηθεί σαν όργανο της ΚΝΕ, ενώ δεν ήταν τέτοιο! Μικρή η ζημιά θα μου πείτε (εφόσον η ΚΝΕ συμμετείχε στην αντι-ΕΦΕΕ), αλλά έχει την σημασία του για την κατανόηση του τρόπου δημιουργίας και διάδοσης των μύθων.

-Τώρα μπαίνει και το ζήτημα του τι ακριβώς έλεγε το συγκεκριμένο τεύχος της «πανσπουδαστικής». Στον τύπο ή το ίντερνετ, βρίσκουμε συνήθως κάποια αποσπάσματα (κάποτε αληθινά-κάποτε όχι) που συνήθως κοσμούνται και από την «αποδεικτική» φωτό του πρωτοσέλιδου. Το γεγονός πως στο πρωτοσέλιδο υπάρχουν μόνο καταγγελίες για την χουντική σφαγή στις 17/11 και τίποτε άλλο, μια και οι αναφορές σε «προβοκάτορες» βρίσκονται στην 4^η σελίδα, δεν φαίνεται να έχει προβληματίσει  κανέναν από τους διακινητές του μύθου που δεν έχουν μπει καν στον κόπο να τον τσεκάρουν(!). Εμείς λοιπόν, μια και η αλήθεια δεν μας φοβίζει, κάναμε τον κόπο να ψάξουμε λίγο περισσότερο και βρήκαμε και τις τέσσερις σελίδες εδώ.

Τι λέει λοιπόν στην 4^η σελίδα της η «Π»;

Λέει πως δημοσιεύει ένα κείμενο που της ήρθε από την «Συντονιστική επιτροπή αγώνα» του πολυτεχνείου, και  «παρά τις επιφυλάξεις που η ίδια (η Πανσπουδαστική) κρατάει και τις συμπληρώσεις που πιστεύει πως χρειάζεται, το χαιρετίζει σαν ένα ντοκουμέντο…» κλπ κλπ…

Οχι μόνο λοιπόν η «Π» δεν είναι όργανο της ΚΝΕ, αλλά ακόμη και στον βαθμό που η ΚΝΕ επηρεάζει την Αντι-ΕΦΕΕ (η οποία εκδίδει την «Π»), το κείμενο της «συντονιστικής» δημοσιεύται με «επιφυλάξεις και χρειάζεται συμπληρώσεις».

Τώρα, από που προκύπτει πως ένα κείμενο που υπογράφει η «συντονιστική επιτροπή αγώνα του πολυτεχνείου», και αναδημοσιέυεται «με επιφύλαξη», από ένα έντυπο της αντι-ΕΦΕΕ, αποτελεί και «ντοκουμέντο» των επίσημων θέσεων της ΚΝΕ, εγώ ακόμη δεν έχω καταλάβει…

Αφού λοιπόν είδαμε πως το περί ου ο λόγος κείμενο, ούτε της ΚΝΕ έιναι, ούτε σε κάποιο «όργανο» της ΚΝΕ αναδημοσιεύθηκε, ας δούμε λίγο και το τι ακριβώς λέει, μια και ελάχιστοι έχουν μπει στον κόπο να το διαβάσουν.

Η ανακοίνωση λοιπόν της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα του Πολυτεχνείου έχει γραφτεί σαν απάντηση στις γνωστές αιτιάσεις της ΕΣΑ περί «αναρχικών στοιχείων τα οποία εισχώρησαν στον πανεπηστημιακό χώρο με σκοπό την διασάλευσιν της δημοσίας τάξεως …κλπ».

Η σελίδα με την ανακοίνωση της "Συντονιστικής"

Το γεγονός πως όσοι καταγγέλλουν την ανακοίνωση της «συντονιστικής» σαν συκοφαντική, δικαιώνουν εμμέσως πλην σαφώς την …ΕΣΑ στην οποία το κείμενο απαντάει, δεν δείχνει να έχει προβληματίσει κανέναν, σχεδόν 40 χρόνια μετά. Το προσπερνάμε και συνεχίζουμε για να δούμε που ακριβώς καταγγέλλεται η κατάληψη του ΕΜΠ σαν έργο προβοκατόρων. Τέτοιο πράγμα βέβαια δεν υπάρχει πουθενά στο κείμενο! Και πως θα μπορούσε εξάλλου; Σε μία τέτοια περίπτωση η «συντονιστική» θα κατήγγειλε τον ίδιο τον …εαυτό της!

Τι αφορά λοιπόν η καταγγελία περί προβοκατόρων; Ας την δούμε:

«…καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στον χώρο του Πολ)χνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ, …με σκοπό να προβάλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας (τι μου θυμίζει…;) γελοία αναρχικά συνθήματα και συνθήματα που δεν εκφράζανε την στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις…»

Εδώ λοιπόν δεν καταγγέλλεται καμμία κατάληψη του ΕΜΠ. Εκείνο που καταγγέλλεται σαν προβοκατόρικο, είναι η προσπάθεια κάποιων μειοψηφιών να καπελώσουν (και μάλιστα προσπαθώντας να καταλάβουν τα μεγάφωνα του ΕΜΠ με την βία, όπως λέει παρακάτω) με τα δικά τους συνθήματα και πρακτικές, μία ευρύτερη λαϊκή κινητοποίηση. Είναι ένα έργο, το οποίο έχουμε βαρεθεί εξάλλου να το βλέπουμε σε κάθε κινητοποίηση, και μέχρι σήμερα.

Συνέβη όμως κάτι τέτοιο; Ας δώσουμε τον λόγο στον δηλωμένο «προβοκάτορα» και απαλλαγμένο κάθε φιλο-ΚΚΕ υποψίας, Στέργιο Κατσαρό  ο οποίος αν και κρίνει τελείως διαφορετικά τα συμβάντα, επιβεβαιώνει το γεγονός της διάστασης πολιτικού προτάγματος και συνθημάτων, μεταξύ κάποιων συγκεκριμένων ομάδων και της πλειοψηφίας του κόσμου που βρίσκοταν εκεί.:

«…Τα συνθήματα πύκνωναν. Τα πιο πολλά στρέφονταν ενάντια στη Χούντα. Οι μαοϊκοί προσπαθούσαν να περάσουν κάποια δικά τους συνθήματα. Το σύνθημα «Λαοκρατία» ξυπνούσε κάποιους παλιούς γνώριμους ήχους και το φώναζαν πολλοί, αν και λίγο μουδιασμένα. Τα συνθήματα των αναρχικών, όπως «Κάτω το κράτος», δεν τα υιοθετούσε κανείς. … Αυτά βέβαια που συγκινούσαν το πλήθος και τα φώναζαν όλοι γενικά ήταν τα συνθήματα ενάντια στη Χούντα και τους Αμερικανούς…»

Γιατί όμως η «συντονιστική» θεωρεί προβοκάτορες όσους βάζουν «συνθήματα που δεν εκφράζανε την στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις…»; Το λέει παρακάτω «…Για να μπορέσουν να απομονώσουν το κίνημα μας. Για να μπορέσουν παραπέρα, κατασκευάζοντας (και με την βοήθεια των χουντικών μέσων ενημέρωσης) την εικόνα μιας μεμονωμένης εξτρεμιστικής επαναστατικοαναρχικής εξέγερσης που δεν έχει την συμπαράσταση του λαού…»

Έχουν αυτοί οι φόβοι της «συντονιστικής» κάποια βάση; Αν κρίνουμε από την προπαγανδιστική γραμμή του καθεστώτος τόσο κατά την διάρκεια, όσο και μετά την καταστολή της εξέγερσης, επιβεβαιώνονται πλήρως! Αλωστε η ανακοίνωση, σε αυτές ακριβώς τις αιτιάσεις της χούντας απαντάει!

Ακόμη φυσικά δεν έχουμε δει κάτι εναντίον της κατάληψης του ΕΜΠ, αλλά αντίθετα μετά την καταγγελία των προβοκατόρων διαβάζουμε: «…το σχέδιο όμως των Ρουφογάλη, Καραγιαννόπουλου, Παπαδόπουλου, CIA, απέτυχε παταγωδώς…»

Πότε απέτυχε; Στις 14 Νοέμβρη, όταν δηλαδή αποφασίζοταν η κατάληψη που αποτελούσε την ακύρωση των παραπάνω σχεδίων! Αρα το κείμενο της «Π» όχι απλά δεν καταγγέλει την κατάληψη του ΕΜΠ, αλλά αντίθετα παρακάτω μας λέει πως «…ο Νοέμβρης του ’73 έγινε σταθμός του λαϊκού μας κινήματος…».

Όσο και αν ψάξουμε στο κείμενο, ο μύθος της «Πανσπουδαστικής νο8» δεν επιβεβαιώνεται από πουθενά.

Ενα πρόσθετο ενδιαφέρον παρουσιάζει η θέση των πάντα έξυπνων συντελεστών του ΙΟΥ της «Ελευθεροτυπίας» που ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάζουν το νο8 της «Πανσπουδαστικής» σαν …πλαστό! Γιατί μπορεί να κάνουν κάτι τέτοιο οι γνωστοί φόλα αντι-ΚΚΕ συντελεστές του ΙΟΥ; Τους πήρε άραγε ο πόνος να υπερασπίσουν την ΚΝΕ; Οχι φυσικά. Απλά μια και απευθύνονται σε ένα ευφυέστερο κοινό, γνωρίζουν πως δεν μιλάμε για ανακοίνωση της ΚΝΕ, αλλά της «συντονιστικής» του Πολυτεχνείου στην οποία εκτός της ΚΝΕ συμμετείχαν και όλες οι άλλες αντιστασιακές δυνάμεις, μαζί φυσικά και με τον «Ρήγα Φεραίο» από τον οποίο προέρχονται. Ετσι λοιπόν προκειμένου να βγουν από την δύσκολη θέση να κάνουν κριτική στον Ρήγα ή να τα χαλάσουν με τους «αντιεξουσιαστές» φίλους τους, βάλθηκαν και αυτοί να καταστρέψουν (προς μεγάλη τους απογοήτευση φαντάζομαι) έναν από τους πιο διαδεδομένους μύθους της μεταπολίτευσης…

Το κείμενο του ΙΟΥ εδώ.

Επιμύθιο:

Η όλη θεωρεία πως το ΚΚΕ καταδίκασε σαν «προβοκατόρικη» την κατάληψη του πολυτεχνείου το ’73, στηρίζεται σε ένα έντυπο που δεν είναι του ΚΚΕ, που αναδημοσιεύει μία ανακοίνωση που δεν είναι του ΚΚΕ, και που τέλος, δεν καταγγέλλει την κατάληψη!

3 στα 3!

Myth busted!

βλέπε ακόμη:

ΑντιΚΚΕ αισχρότητες από την «Ελευθεροτυπία»

Αρχικό λινκ: http://e-globbing.blogspot.com/2011/11/8-12.html

Ο Στάλιν, η Χρυσή Αυγή, η Espresso, η Ελευθεροτυπία και η Αυγή

Και όμως γίνεται!!!

Spot the difference:

«Υπερασπιστές των εγκλημάτων του Στάλιν και στην Ελλάδα του 2009», Χρυσή Αυγή, δικτυότοπος, Φεβρουαρίου 25, 2009

«Το «αβατον» του Περισσού και η…αγιοποιήση του Στάλιν!», Epsresso, 22/2/2009

«Η Αλέκα Παπαρήγα επανεξελέγη γενική γραμματέας και το ΚΚΕ επισημοποίησε τη «στροφή» του προς τον σταλινισμό.» Ελευθεροτυπία, 23/2/2009

«Ο Σταλινισμός επίκαιρος ξανά», Αυγή, 25/2/2009

And the winner is…(πραγματικά δύσκολη η επιλογή, αλλά κέρδiσε το ανάλαφρο-κωμικό του πράγματος)

Το άρθρο της Espresso

(επλίζω μην έχετε φάει, ή τουλάχιστον αν έχετε χωνέψει)

Το άβατον είναι το κοινό χαρακτηριστικό που συνδέει την Αθωνική Χερσόνησο και την έδρα του ΚΚΕ στον Περισσό, το γνωστό «Σπίτι του Λαού», μέσα στο οποίο τις μέρες αυτές διαρκούντος του 18ου Συνεδρίου αναγεννήθηκε ο Ιωσήφ Στάλιν.

Υπάρχει και κάποιο άλλο κοινό χαρακτηριστικό που αποκάλυψε πρόσφατα ο συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης: «Το “Σπίτι του Λαού” στον Περισσό χτίστηκε εν μέρει με λεφτά που έδωσαν οι μοναχοί (του Αγίου Ορους)», αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Το πενταώροφο κτίριο με τα δύο υπόγεια είναι το απόρθητο φρούριο όπου στεγάζονται τα γραφεία του κόμματος και ελάχιστοι είναι εκείνοι που έχουν περπατήσει σε όλους τους χώρους του.

Κάποιοι ισχυρίζονται πως μπροστά του όσον αφορά τα συστήματα ασφαλείας το νέο κτίριο της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα ωχριά. Ισως και να υπερβάλλουν, αν και έχει κατασκευαστεί με τόνους μπετόν και ατσάλι, διαθέτει υπερσύγχρονα συστήματα ασφαλείας, με κάμερες και ανιχνευτές μετάλλων, ηλεκτρογεννήτριες, καταφύγιο και δορυφορικό σύστημα επικοινωνίας.

Το ΚΚΕ ούτε για συμβολικούς λόγους δεν έδωσε λαϊκό χαρακτήρα στο κτίριο του και δεν έφτιαξε έναν κοινόχρηστο χώρο για το κοινό. Δεν υπάρχει ένα υποτυπώδες μουσείο, ώστε ο κόσμος να έχει τη δυνατότητα να το επισκέπτεται και να γνωρίσει την ιστορία του ή έστω ένα κυλικείο για έναν καφέ ή μια τυρόπιτα. Οποιος καταφέρει να επισκεφθεί το «Σπίτι του Λαού», θα πρέπει στην είσοδο να παραδώσει στο προσωπικό ασφαλείας το «γενεαλογικό του δέντρο». Οι προσβάσιμοι χώροι είναι περιορισμένοι. Δεν είναι τυχαίο ότι στο συνέδριο ακόμη και η γενική γραμματέας Αλέκα Παπαρήγα φορούσε κάρτα αναγνώρισης περασμένη στον λαιμό της.
Πάντως, τις μέρες αυτές το «Σπίτι του Λαού» περιδιάβαινε χωρίς περιορισμούς μια… σκιά που θεωρείται η πιο αμφιλεγόμενη ίσως μορφή του κομμουνισμού.

«Στάλιν, θεέ του, ΚΚΕ» και «Στάλιν ζεις εσύ μας οδηγείς» έγραφαν δύο (προβοκατόρικα) συνθήματα σε μια γειτονιά του Περισσού λίγες μέρες πριν από την έναρξη του συνεδρίου και για τους αδαείς που απορούσαν για το μήνυμα των συνθημάτων υπάρχει εξήγηση: ήρθε η ώρα να αποκατασταθεί ο Στάλιν, ήρθε η ώρα της «αγιοποίησης» του Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα!

Στο 18ο Συνέδριο, που η αυλαία του πέφτει σήμερα, συζητήθηκε ως πρώτο θέμα η έκθεση της Κεντρικής Επιτροπής με τον απολογισμό δράσης του κόμματος από το 17ο Συνέδριο και τα καθήκοντά του μέχρι το 19ο Συνέδριο, καθώς και οι «εκτιμήσεις και τα συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα -η αντίληψη του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό».

Το σημαντικότερο όμως ζήτημα που τέθηκε προς εξέταση στο συνέδριο είχε να κάνει με την προσπάθεια δικαίωσης του σταλινισμού και την αποκατάσταση του «πατερούλη» Ιωσήφ Στάλιν.

Πριν από ενάμιση μήνα ολοκληρώθηκε στη Ρωσία ένας πολύμηνος διαγωνισμός για την ανάδειξη των σημαντικότερων ιστορικών μορφών της χώρας. Πρώτος αναδείχθηκε ο μέγας δούκας του 13ου αιώνα Αλέξανδρος Νιέφσκι, δεύτερος ο τσαρικός πρωθυπουργός και διώκτης των αριστερών επαναστατών Πιοτρ Στολίπιν, ενώ τρίτος αναδείχθηκε ο Ιωσήφ Στάλιν. Στον Περισσό δεν πέρασε απαρατήρητο το γεγονός αυτό και ορισμένοι θεώρησαν αναγκαίο να επισημάνουν ότι τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τα τελευταία χρόνια στη Ρωσία δείχνουν ότι ο ρωσικός λαός εκτιμά τη συνεισφορά των ηγετών της Οκτωβριανής Επανάστασης και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, παρά τους τόνους «λάσπης» εναντίον τους στη Ρωσία, ιδιαίτερα τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ετσι, ήρθε η ώρα της αποκατάστασης.

Το τι σημαίνει για τους παραδοσιακούς κομμουνιστές ο Στάλιν είχε φανεί άλλωστε από τον προσυνεδριακό διάλογο. Σταχυολογούμε δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από παρεμβάσεις συντρόφων για το τι σημαίνει για το ΚΚΕ «ο κόκκινος θεός»: «Στα τριάντα χρόνια της ηγετικής του παρουσίας έμελλε να γίνει η υπ’ αριθμόν ένα προσωπικότητα του πλανήτη, άφταστο οργανωτικό ταλέντο, από τους πολιτικά σοφότερους άνδρες της Ιστορίας, φαινόμενο επαναστατικής τόλμης και στρατηγικής ιδιοφυΐας, ο μυθικός αρχηγός του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος».

Και ακόμη: «Αυτήν την ασύλληπτη επένδυση στα ιδεώδη του κομμουνισμού, που με τόσο ιδρώτα, αίμα, θυσίες και αγώνες έχτισε ο Στάλιν, άρχισε να ξηλώνει συστηματικά ο ανεκδιήγητος Χρουστσόφ, συνέχισε ο στενοκέφαλος Μπρέζνιεφ και ολοκλήρωσε η προδοτική κλίκα Γκορμπατσόφ – Σεβαρντνάτζε – Γιάκοβλεφ – Γιέλτσιν». Στο 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ ο Στάλιν με καθυστέρηση ετών δικαιώθηκε, τουλάχιστον στη συνείδηση των κομμουνιστών.

Η «σιδηρά κυρία» και η διαδοχή

Η 63χρονη Αλέκα Παπαρήγα είναι η μακροβιότερη γενική γραμματέας του κόμματος, αφού από το 1991 (13ο Συνέδριο κόντρα στον Γιάννη Δραγασάκη) είναι στο πηδάλιο του ΚΚΕ. Με αφορμή το 18ο Συνέδριο επανήλθαν στο προσκήνιο οι φήμες για διαδοχή της «σιδηράς κυρίας» του Περισσού. Ομως, όσο εντείνονται οι φήμες ότι η Παπαρήγα μετρά αντίστροφα τον χρόνο για τη διαδοχή της τόσο τα έμπειρα στελέχη του Περισσού αποκλείουν κάθε ενδεχόμενο αλλαγής φρουράς το αμέσως επόμενο διάστημα. Αλλωστε, η ηγεσία του ΚΚΕ δεν λειτουργεί ποτέ υπό την πίεση του «αστικού Τύπου». Επιπλέον, η άμεση αλλαγή έχει νόημα μόνον όταν στον… πάγκο περιμένει μια φωτεινή προσωπικότητα. Υπάρχουν ισχυρά στελέχη αλλά όχι η ηγετική προσωπικότητα που θα αναπληρώσει το κενό που θα αφήσει η κ. Παπαρήγα. Αν και εφόσον δρομολογηθεί η διαδοχή στο ΚΚΕ, επικρατέστερη επιλογή της γενικής γραμματέως φέρεται να είναι το μέλος του Π.Γ. κ. Δημήτρης Κουτσούμπας, πρώην διευθυντής του «Ριζοσπάστη» και άνθρωπος της Αλέκας. Μια άλλη επιλογή μπορεί να είναι ο πανίσχυρος γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας Δημήτρης Αρβανιτάκης, μέλος του Π.Γ., με άριστες πολιτικές και προσωπικές σχέσεις με τον Δημήτρη Γόντικα, τον άνθρωπο δηλαδή «που ελέγχει το κόμμα». Από εκεί και πέρα, για τους γνωρίζοντες τα εσωκομματικά του ΚΚΕ σε επίπεδο σεναρίων «παίζει» και ο κ. Σπύρος Χαλβατζής, ο οποίος συσπειρώνει το κόμμα πάνω από μηχανισμούς. Ωστόσο, το ζήτημα της διαδοχής δεν έχει ακόμη ωριμάσει, αφού η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, που έχει και την ευθύνη για την εκλογή του γενικού γραμματέα, δεν έχει θέσει ζήτημα αντικατάστασης της Αλέκας Παπαρήγα.

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ