Wikileaks: εκτενείς αναφορές της αμερικανικής πρεσβείας στο ΚΚΕ και τη δράση του

Το έντονο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τις θέσεις και τη δράση του ΚΚΕ, αποκαλύπτουν τα απόρρητα τηλεγραφήματα που διέρρευσαν από το Wikileaks

ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ

Οι αγώνες και οι θέσεις του Κόμματος για τα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, η στρατηγική και η επιρροή του στο λαό, απασχολούν τις αναφορές των Αμερικάνων διπλωματών

 

Δεκάδες αναφορές στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας περιέχονται στα τηλεγραφήματα της αμερικάνικης πρεσβείας στην Αθήνα προς την Ουάσιγκτον. Τα απόρρητα έγγραφα είχε στην κατοχή του ο ιστότοπος Wikileaksκαι από χτες δημοσιεύονται ανεξέλεγκτα στο διαδίκτυο, μετά τη διαρροή των κωδικών από τη βρετανική εφημερίδα «Guardian». Στα χιλιάδες τηλεγραφήματα που έχουν δημοσιοποιηθεί μέχρι τώρα σε ελληνικούς ιστότοπους και αφορούν την Ελλάδα, περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων πληροφορίες και εκτιμήσεις των Αμερικάνων πρέσβεων στην Αθήνα για το ΚΚΕ.Ανάμεσα στα ζητήματα που απασχολούν τους διπλωμάτες των ΗΠΑ, είναι η αντοχή του ΚΚΕ σαν μαρξιστικό – λενινιστικό κόμμα, παρά τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, η επιρροή του στο εργατικό κίνημα και η εκλογική του απήχηση, η συμμετοχή του στους εργατικούς, αντιιμπεριαλιστικούς και φοιτητικούς αγώνες, οι θέσεις του για τα εθνικά θέματα της Ελλάδας και οι διεθνείς σχέσεις του Κόμματος, ιδιαίτερα με την Κούβα.

Από το σύνολο των τηλεγραφημάτων, προκύπτει ότι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων, επιχειρηματίες και άλλοι παράγοντες του αστικού συστήματος μπαινόβγαιναν στην αμερικάνικη πρεσβεία και παρείχαν συστηματικά πληροφορίες και εκτιμήσεις για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, τα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, με αιχμή τα ενεργειακά και άλλα θέματα ενδιαφέροντος της αμερικάνικης διπλωματίας. Κάτω από αυτό το πρίσμα και σε σχέση με τις ιδιαίτερες επιδιώξεις των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή, εξετάζεται και η δράση του ΚΚΕ, που δείχνει να απασχολεί τους Αμερικάνους, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την αντιιμπεριαλιστική δράση του Κόμματος.

Στις 6/9/2007, λίγο πριν τις εκλογές, σε τηλεγράφημα για την κατάσταση στην Ελλάδα, η αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα εκτιμάει για το ΚΚΕ: «Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ) διαμορφώθηκε στα 1920 και παραμένει προσηλωμένο στον σοβιετικού τύπου μαρξισμό – λενινισμό. Παραδοσιακά ελέγχει τουλάχιστον 5% του ελληνικού εκλογικού σώματος και το τελευταίο διάστημα έχει διευρύνει τη δύναμή του, κερδίζοντας δυνάμεις που φεύγουν από το ΠΑΣΟΚ. Υπό την ηγεσία της ΓΓ, Αλέκας Παπαρήγα, το ΚΚΕ ευδοκιμεί σε καταστάσεις αναστάτωσης και παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση των εργαζομένων και στις απεργίες στο δημόσιο τομέα».

Σε επόμενο τηλεγράφημα, στις 17/12/2008, σχετικά με τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου, η αμερικάνικη πρεσβεία αναφέρεται στους «δεινόσαυρους της σκληρής Αριστεράς», γράφοντας συγκεκριμένα: «Σε αντίθεση με τους ομολόγους τους σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τα αριστερά κόμματα στην Ελλάδα δεν έχουν εξελιχθεί μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, την περαιτέρω ολοκλήρωση της ΕΕ και την οικονομική παγκοσμιοποίηση. Η ιδεολογία, οι τακτικές και οι στόχοι της ελληνικής «σκληρής αριστεράς», παραμένουν ίδιες με αυτές στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, και αποτελούν χώρο υποδοχής αποστρατευμένων αναρχικών.

Αντανακλώντας τις ιδεολογικές διαιρέσεις μιας προηγούμενης εποχής, η αριστερά παραμένει διασπασμένη ανάμεσα στο ΚΚΕ ορθόδοξο μαρξιστικό – λενινιστικό κόμμα, σοβιετικού τύπου και το νέο – αριστερό ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει υιοθετήσει τα συνθήματα και την νοοτροπία ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, διατηρεί όμως ακόμα μια σχετική πίστη στο μαρξισμό. Ενώ το ΚΚΕ υποστήριξε δημόσια μόνο ειρηνικές και πειθαρχημένες διαδηλώσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ πιο ανοιχτά παρότρυνε αναρχικούς και φοιτητές σε βίαιη δράση».

Τεντωμένες κεραίες για τα Βαλκάνια

Στις 23/7/2008, μετά τη σύλληψη Καράτζιτς, η αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα ενημερώνει ότι το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που εκφράζει «ασυμφωνία». Σύμφωνα με το τηλεγράφημα:

«Το Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΕ), ένα από τα λίγα κόμματα σε όλο τον κόσμο που διατηρεί σταλινικό προσανατολισμό, εξέδωσε μια ασύμφωνη ανακοίνωση, ισχυριζόμενο ότι η σύλληψη αποτελεί ένδειξη ότι η Σερβία «έχει ενδώσει» σε αμερικανικές και ευρωπαϊκές πιέσεις. Στη δήλωσή του, το ΚΚΕ ονομάζει το Δικαστήριο της Χάγης «παράνομο και επαίσχυντο», δεδομένου ότι είναι το ίδιο δικαστήριο που «έχει την ευθύνη για τη φυλάκιση και το θάνατο του Μιλόσεβιτς», επειδή τόλμησε να αντισταθεί στον πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της χώρας του. Το ΚΚΕ κάλεσε ακόμα να συλληφθούν ο γγ του ΝΑΤΟ και οι σύμμαχοι πολιτικοί ηγέτες, κατηγορώντας τους για «μαζικά εγκλήματα εναντίον των λαών της Γιουγκοσλαβίας, για την κατάσταση του Κοσσυφοπεδίου, και την αναζωπύρωση του εθνικισμού και των απειλών για την ειρήνη στην περιοχή»».

Αργότερα και με αφορμή την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου, το αμερικάνικο προξενείο στη Θεσσαλονίκη στέλνει στην Ουάσιγκτον αναφορά για τη διαδήλωση που διοργάνωσε στις 22/2/2008 η Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ. Η καταγραφή είναι λεπτομερέστατη και μεταξύ άλλων αναφέρει: «Στις 19:30, περίπου 700 διαδηλωτές, περιλαμβανομένων των μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας (ΚΚΕ) και της Κομμουνιστικής Νεολαίας της Ελλάδας (ΚΝΕ) συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Αριστοτέλους (σχέδια για την διαδήλωση είχαν αναγγελθεί εκ των προτέρων) και πορεύτηκαν σε κεντρικούς δρόμους της πόλης, με κόκκινες σημαίες και αναμμένα κεριά (…)

Τους καθοδηγούσε ο γραμματέας της ΚΟ Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ Κ. Αβραμόπουλος, ο οποίος σημείωσε ότι τόσο η ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ, έχουν κοινή ευθύνη για την κατάσταση στα Βαλκάνια και ζήτησε από την κυβέρνηση της Ελλάδας να μην αναγνωρίσει το Κοσσυφοπέδιο. Οι διαδηλωτές σταμάτησαν πρώτα μπροστά από το γαλλικό προξενείο, ύστερα μπροστά από το γερμανικό προξενείο και τελικά σταμάτησαν για πέντε λεπτά μπροστά από το κτίριο που στεγάζει το αμερικανικό Γενικό Προξενείο. Φώναζαν αντιαμερικανικά συνθήματα (π.χ. «Αμερικανοί, φονιάδες των λαών, πηγαίνετε σπίτι», «Δεν είναι τρομοκράτες οι λαοί, τρομοκράτες είναι οι Αμερικανοί», «Εξήντα χρόνια ΝΑΤΟ, η ίδια ιστορία, βία, πολέμοι και τρομοκρατία»).

Εκαψαν μια αμερικανική σημαία και με σπρέι έγραψαν στο πεζοδρόμιο, μπροστά από την κύρια είσοδο του κτιρίου, «Αμερικανοί, φονιάδες των λαών», με υπογραφή του ΚΚΕ. Στη συνέχεια, αναχώρησαν και η πορεία προχώρησε προς το Προξενείο της Σερβίας και το Βρετανικό Συμβούλιο, απ’ όπου διαλύθηκε ειρηνικά».

Στο ίδιο τηλεγράφημα γίνεται μνεία στην «καλά προετοιμασμένη και αποτελεσματική» δράση της αστυνομίας. Συγκεκριμένα, γράφεται: «Το Γενικό Προξενείο των ΗΠΑ βρίσκεται στον 7ο όροφο ενός εμπορικού κτιρίου, το οποίο στεγάζει επίσης το αλβανικό Προξενείο και το Προξενικό Γραφείο της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης, η αστυνομία ήταν καλά προετοιμασμένη και προστάτευσε το κτίριο του Προξενείου με αποτελεσματικότητα. Τέσσερα τμήματα της αστυνομίας είχαν αναπτυχθεί γύρω από το κτίριο και δύο κλούβες της αστυνομίας, με ένα πυροσβεστικό όχημα, κρατούσαν κλειστό τον δρόμο στο πίσω μέρος του Προξενείου. Τοπικά τηλεοπτικά συνεργεία κάλυψαν τα γεγονότα».

Με προφανή στόχο να δημιουργήσει συνειρμούς για «ακραίες αντιδράσεις», ο Αμερικάνος πρόξενος επισυνάπτει στο ίδιο τηλεγράφημα την περιγραφή κινητοποίησης που έκανε την ίδια μέρα στη Θεσσαλονίκη η «Χρυσή Αυγή», αντιδρώντας στην πρόταση Νίμιτς «για την επίλυση του ονόματος της Μακεδονίας».

Ενοχλητική η αλληλεγγύη στην Κούβα

Αλλο τηλεγράφημα της αμερικάνικης πρεσβείας ασχολείται με τη στάση της Ελλάδας απέναντι στην Κούβα και παρατηρεί: «Η Ελλάδα ακολουθεί σε γενικές γραμμές την κοινή θέση της ΕΕ, σε ό,τι αφορά τις σχέσεις με την Κούβα (…) Δεν γνωρίζουμε καμία πρόσφατη επίσκεψη υψηλού επιπέδου μεταξύ αξιωματούχων των δύο χωρών. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει κάνει επίσημες δηλώσεις σχετικά με τη μετάβαση από τον Φιντέλ στον Ραούλ Κάστρο και δεν έχει κάνει γενικά κανένα σχόλιο σχετικά με την Κούβα. Το Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΕ) διατηρεί στενούς δεσμούς με το καθεστώς της Κούβας. Τον Μάιο του 2008, η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ κ. Παπαρήγα επισκέφθηκε την Αβάνα για να συναντηθεί με τον Ραούλ Κάστρο και άλλα κορυφαία μέλη του καθεστώτος του Κάστρο».

Αναφορές, τέλος, γίνονται στα τηλεγραφήματα που έχουν δημοσιοποιηθεί έως τώρα για κινητοποιήσεις του ΚΚΕ ενάντια στην ισραηλινή επέμβαση στην Λωρίδα της Γάζας. Αλλά και στη διοργάνωση κινητοποιήσεων με αιχμή τα ζητήματα της εκπαίδευσης, ιδιαίτερα εκείνες που έγιναν έξω από αμερικάνικων συμφερόντων σχολές, την περίοδο που συζητιόταν η εξομοίωση των πτυχίων που δίνουν σχολές ξένων χωρών, με εκείνα που παρέχουν τα ελληνικά τριτοβάθμια ιδρύματα.

Πηγή: Ριζοσπάστης, 3/9/2011

Βλέπε επίσης:

20 από τα έγγραφα του Wikileaks για την Ελλάδα (παραπομπές στα πλήρη κείμενα)

Ιστορία του ΔΣΕ, μέρος 71: Διεθνής κινητικότητα το 1949 για ειρηνική λύση

1949

Διεθνής κινητικότητα για ειρηνική λύση

Meros80_Photo1_small.jpg
Μαχητές και μαχήτριες της φρουράς του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ κατασκευάζουν ένα αμπρί το 1948

Λίγο μετά τη σοβιετική πρόταση προς το ΚΚΕ για σταμάτημα του ένοπλου αγώνα και την έκκληση της ΠΔΚ, για ειρηνική διευθέτηση του ελληνικού ζητήματος, στη διεθνή σκηνή, εμφανίζονται πρωτοβουλίες προς την ίδια κατεύθυνση. Κι αυτό το γεγονός εξηγεί γιατί ανακλήθηκαν τα μέτρα υποχώρησης του ΔΣΕ από την ηγεσία του. Εχει γραφεί πως πρωταγωνιστής αυτών των πρωτοβουλιών ήταν η ΕΣΣΔ, η οποία έθεσε το ζήτημα της ειρήνευσης της Ελλάδας κινούμενη σε δύο κατευθύνσεις: Μέσω της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και στα πλαίσια της τετραμερούς διάσκεψης για το γερμανικό ζήτημα που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι, το Μάη του ’49 με τη συμμετοχή της ΕΣΣΔ, της Μ. Βρετανίας, των ΗΠΑ και της Γαλλίας.

Η Σοβιετική Ενωση διέψευσε τότε, με επίσημη ανακοίνωση του πρακτορείου ΤΑΣΣ και αρθρογραφία της εφημερίδας «Πράβντα», πως η ειρηνική πρωτοβουλία ξεκίνησε από την ίδια, ξεκαθαρίζοντας πως επρόκειτο για αγγλοαμερικανική πρωτοβουλία στην οποία και ανταποκρίθηκε. Τη σοβιετική αυτή διευκρίνιση επιβεβαιώνει και ο Λόρενς Γουίτνερ στο βιβλίο του «Η αμερικάνικη επέμβαση στην Ελλάδα» (εκδόσεις «Βάνιας» – Θεσσαλονίκη 1991), όπου στη σελ. 358 αναφέρει ότι ο βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για υποθέσεις του ΟΗΕ Ντιν Ρασκ άνοιξε συζήτηση σε Σοβιετικό αξιωματούχο, για την πιθανότητα δράσης των μεγάλων δυνάμεων για να τερματίσουν τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο». Και ο Λ. Γουίτνερ συνεχίζει: «Σε μια αναφορά του, στις 5 Μάη ο Γκρομίκο, επικεφαλής της σοβιετικής αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ, δήλωσε ότι η Μόσχα ήταν έτοιμη να «συζητήσει το ζήτημα με κάπως πιο συγκεκριμένους όρους»». Οι συζητήσεις πραγματοποιήθηκαν μεταξύ των προαναφερόμενων εκπροσώπων της ΕΣΣΔ, των ΗΠΑ, καθώς και με τη συμμετοχή του Βρετανού υφυπουργού Εξωτερικών, εκπροσώπου της Μ. Βρετανίας στον ΟΗΕ, Ε. Μακ Νιλ. Εκεί, ο Γκρομίκο – όπως προκύπτει από την ανακοίνωση του ΤΑΣ στις 20/5/1949 και επιβεβαιώνει με όσα γράφει ο Γουίτνερ – πρότεινε τα εξής:

«α.Να γίνει έκκληση προς τις αντιμαχόμενες πλευρές από τους εκπροσώπους των δυνάμεων, καλώντας τες να σταματήσουν τις πολεμικές επιχειρήσεις.

β.Να δοθεί γενική αμνηστία.

γ.Να οριστούν γενικές ελεύθερες βουλευτικές εκλογές, έτσι που στο ανώτατο όργανο της Ελλάδας επί της διενέργειας των εκλογών να συμπεριληφθούν αντιπρόσωποι των ελληνικών δημοκρατικών κύκλων που ηγούνται του λαϊκού απελευθερωτικού κινήματος στην Ελλάδα.

Ταυτόχρονα, ο Γκρομίκο παρατήρησε ότι θα είναι σκόπιμο δ. Να αποκατασταθεί εποπτεία από μέρους των αντιπροσώπων των δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένης και της ΣΕ για τη σωστή διενέργεια των εκλογών στην Ελλάδα.

ε.Να σχηματιστεί κοινή επιτροπή των δυνάμεων με συμμετοχή της ΣΕ για τον έλεγχο των συνόρων της Ελλάδας με τα γειτονικά βόρεια κράτη.

Ο Γκρομίκο δήλωσε ότι με την εγκαθίδρυση ενός τέτοιου ελέγχου πρέπει να κηρυχτεί ότι παύει η στρατιωτική βοήθεια από μέρους ξένων κρατών στην ελληνική κυβέρνηση σε άνδρες και υλικό και πρέπει να καθοριστεί η προθεσμία αποχώρησης των ξένων στρατευμάτων από την Ελλάδα.

Ο Ρασκ και ο Μακ Νιλ δήλωσαν από μέρους τους ότι τις κρίσεις του Γκρομίκο για τα μέτρα αποκατάστασης μιας κανονικής κατάστασης στην Ελλάδα θα τις μελετήσουν και στην επόμενη συνάντησή τους θα εκθέσουν τις απόψεις των κυβερνήσεών τους» (Βλέπε: Ανακοίνωση ΤΑΣ 20/5/1949, Περιοδικό «Δημοκρατικός Στρατός», Εκδοση «Ριζοσπάστη», 1996, τόμος β` σελ. 442 και Λ. Γουίτνερ, στο ίδιο, σελ. 358).

Το ναυάγιο της ειρηνικής πρωτοβουλίας

Οι συζητήσεις, τελικά, κατέληξαν σε ναυάγιο, αν και η Σοβιετική Ενωση συνέχιζε – χωρίς αποτέλεσμα – να πιέζει για ειρηνική διευθέτηση του ελληνικού ζητήματος και κατά την τετραμερή διάσκεψη για το γερμανικό που άρχισε στο Παρίσι στις 23 Μάη του ’49 και τελείωσε στις 20 Ιούνη του ιδίου έτους. Οι Αγγλοαμερικάνοι δεν επιθυμούσαν – κι είχαν του λόγους τους γι’ αυτό – μια λύση στο ελληνικό ζήτημα σύμφωνα με τις σοβιετικές προτάσεις, που, ας σημειωθεί, είχαν ως βάση τους τις προτάσεις της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης. Αρνούνταν σαφή απάντηση στις σοβιετικές προτάσεις, επικαλούμενοι το επιχείρημα πως ήθελαν σε οτιδήποτε έκαναν να έχουν τη σύμφωνη γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης. Από την άλλη, μετέθεταν το όλο ζήτημα, επικαλούμενοι εξωτερικό πρόβλημα της Ελλάδας, απαιτώντας δηλαδή το σταμάτημα οποιασδήποτε βοήθειας προς τον ΔΣΕ ως προϋπόθεση για να περπατήσει οποιαδήποτε ειρηνευτική πρωτοβουλία. Στην ουσία, δε ζητούσαν τίποτε άλλο από την άνευ όρων παράδοση του αντάρτικου κινήματος. Ταυτόχρονα, δεν έλειπαν από μέρους τους και οι ανοιχτές δηλώσεις ότι τη λύση στο ελληνικό ζήτημα θα έδιναν τα όπλα.

Η αγγλοαμερικανική αυτή αδιαλλαξία, φαινομενικά, είναι ακατανόητη αν πάρει κανείς υπόψη του ότι οι βολιδοσκοπήσεις για ειρηνική διευθέτηση του ελληνικού προβλήματος ξεκίνησαν με πρωτοβουλία των ΗΠΑ και της Αγγλίας. Στην πραγματικότητα όμως, επρόκειτο για μια πολύ λογική συμπεριφορά, αφού στο διάστημα των διαπραγματεύσεων συνέβαιναν εξελίξεις που δικαιολογούσαν μια τέτοια στάση. Οταν μιλήσαμε για τη στάση της Γιουγκοσλαβίας απέναντι στον αγώνα του ΔΣΕ, αναφέραμε ότι στις αρχές Μάη του 1949 ο Τίτο είχε έρθει σε συνεννόηση με τους Βρετανούς και είχε συμφωνήσει μαζί τους, με αντάλλαγμα οικονομικές πιστώσεις, να κλείσει τα σύνορα και σταματήσει οποιαδήποτε – έστω και ελάχιστη – παροχή βοήθειας προς τους Ελληνες αντάρτες. Σημειώσαμε επίσης ότι ο Τίτο εκπλήρωσε και τυπικά τις υποχρεώσεις που ανέλαβε απέναντι στη Δύση, όταν, τον Ιούλη του ’49, ανακοίνωσε δημόσια το κλείσιμο των συνόρων. Η εξέλιξη αυτή, όπως ήταν φυσικό, έκανε περιττή για τον αγγλοαμερικανικό ιμπεριαλισμό κάθε ενασχόληση με προσπάθειες για ειρηνική διευθέτηση της κατάστασης στην Ελλάδα. Σχολιάζοντας τη στάση των ΗΠΑ στο ζήτημα της ειρηνικής διευθέτησης του ελληνικού ζητήματος – και ιδιαίτερα την ανοιχτή πλέον θέση τους, από ένα σημείο και μετά, ότι δεν υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης με τους Ελληνες αντάρτες – ο Λ. Γουίτνερ αναφέρει: «Οσο κι αν η αμερικανική θέση ήταν αδιόρθωτη, είχε κάποια υποστήριξη μετά τα μέσα του 1949, χάρις στην κατάρρευση της τελευταίας σημαντικής ξένης βοήθειας προς το αντάρτικο. Η γιουγκοσλάβικη ηγεσία, απειλούμενη από την ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ, αποκηρυγμένη από το ΚΚΕ και (όπως αναφέρει ο Κάνον) δεχόμενη πιέσεις «όλη την άνοιξη» από αξιωματούχους των ΗΠΑ «για μια αλλαγή στην ελληνική της πολιτική», τελικά έκανε μια κίνηση για να ξεκόψει από τους αντάρτες» («Η αμερικάνικη επέμβαση στην Ελλάδα, 1943 – 1949», σελ. 360).

Περιεχόμενα

https://erodotos.wordpress.com/istoria-dse/