Διάβαζα τις προάλλες (όπως πολλοί φαντάζομαι) το διαρρεύσαν κείμενο του ΚΚΕ σχετικά με τον «Εργατικό Αγώνα», που για το «καλό» (πάντα!) του ΚΚΕ, διέρρευσε στον αστικό Τύπο (προφανώς από τους ίδιους;). Και διαβάζοντας λοιπόν το εν λόγω κείμενο και κατόπιν την απάντηση του «Εργατικού Αγώνα» («Εσείς είστε ΚΚΕ»;), μου ήρθε στο μυαλό καρμπόν σχεδόν η επιχειρηματολογία και οι πρακτικές της λεγόμενης «Ενωμένης Αντιπολίτευσης» του ΚΚΕ του 1927.
Και τότε, οι «αντιπολιτευόμενοι» (ομάδα Πουλιόπουλου και ομάδα Μάξιμου) θεωρούσαν εαυτώ «πιο ΚΚΕ και από το ΚΚΕ», διακήρυσσαν πως «ένα είναι το Κόμμα», αλλά και πως είναι αντίθετοι με την «ηγετική ομάδα», που διοικούσε «αυθαίρετα» και «δικτατορικά» το ΚΚΕ, οδηγώντας το δήθεν στην «περιχαράκωση» και το «σεχταρισμό» (όταν λέμε καρμπόν τα επιχειρήματα, καρμπόν!). Οι «αντιπολιτευόμενοι» διαφωνούσαν σε ζητήματα στρατηγικής-τακτικής, με το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, κ.α. ουσιώδη και χαρακτηριστικά στοιχεία ενός ΚΚ. Και παρότι έθεσαν τις απόψεις τους στον προσυνεδριακό τότε διάλογο (ο Ριζοσπάστης δημοσίευσε τις απόψεις τους ανοιχτά) και αφού ηττήθηκαν κατά κράτος στο Συνέδριο, τότε θεώρησαν ευνόητο απλά να αρχίσουν (ή μάλλον να συνεχίσουν) να φραξιονίζουν «διαφωτίζοντας» τα μέλη για το τι «πραγματικά» συνέβαινε στο Κόμμα (γιατί η πλειοψηφία που δεν τους ακολουθούσε δεν ήταν όσο «πεφωτισμένοι» όσο εκείνοι) και καλώντας τα ανοιχτά πια να εργαστούν για την πτώση της «διοικούσας ομάδας», δημοσιεύοντας τις απόψεις τους στο «Σπάρτακο» (τότε δεν είχε ίντερνετ). Και αφού μετά απ’ όλα αυτά πάλι δεν κατάφερναν και πολλά πράγματα και αφού άρχισαν πια (και με μεγάλη καθυστέρηση) να λαμβάνονται καταστατικά μέτρα εναντίον τους, επικεντρώθηκαν στο έργο της διάβρωσης από τα μέσα.
Να πως περιγράφουν οι ίδιοι την φραξιονιστική τακτική τους («Πρακτικά Αντιπολίτευσης», 9 Μάρτη 1928):
«α) «Να γίνουν φράξιες της αντιπολίτευσης με σκοπό να διαδίδονται οι αποφάσεις της. Όσα μέλη διαγράφονται από το Κόμμα να προσλαμβάνονται εις την αντιπολίτευσιν πλην των παλαιών μελών. Οι διαγραφέντες τσαγκαράδες να ζητήσουν μέσω των πυρήνων ή των επιτροπών να επανέλθουν δηλώνοντας πειθαρχία.»
β) «Στο ζήτημα της πειθαρχίας, θα πειθαρχούν στις εντολές και γενικά στη γραμμή του Κόμματος και θα εμφανίζονται στις μάζες με την γραμμή του Κόμματος για να κατακτήσουν την συμπάθειά τους και έτσι να καταλάβουν τα πόστα. Με κάθε τρόπο θα πρέπει να μείνουν μέσα στο Κόμμα και θα πειθαρχούν στην πλειοψηφία. Η φράξιά τους θα συνεδριάζει πρωτύτερα από την περιφερειακή.»»
Διαχρονική αξία λοιπόν ο φραξιονισμός και οι πρακτικές του. Αλλά μάλλον οι φραξιονιστές δεν έχουν μάθει τίποτε από την ιστορία του κινήματος…
Τα στοιχεία για τη διαπάλη τότε στο ΚΚΕ και το απόσπασμα από τα Πρακτικά της «Αντιπολίτευσης» είναι από το βιβλίο «Ρήξη και Ενσωμάτωση»
Erodotos Weblog 