Ο ΕΛΑΣ κατέλαβε το εργοστάσιο Πουλοπούλου, ενώ περιέσφιξε ακόμα περισσότερο τον κλοιό γύρω από τις βρετανικές δυνάμεις στο Γηροκομείο, την έπαυλη Θων και την περιοχή μέχρι την Σχολή Χωροφυλακής και τον Ερυθρό Σταυρό. Βρετανικές εφοδιοπομπές και άρματα μάχης χτυπήθηκαν επίσης στην οδό Πειραιώς και τη Λεωφόρο Συγγρού. Στο μέτωπο του Μακρυγιάννη ο ΕΛΑΣ πέρασε σε αμυντικές θέσεις.
Οι βρετανικοί βομβαρδισμοί από θάλασσα και αέρα συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση. Στη συνοικία των Αγίων Αναργύρων ρίχτηκαν και βραδυφλεγείς βόμβες, οι οποίες έκαιγαν όλη τη νύχτα. Ταυτόχρονα, οι Βρετανοί συνέχιζαν να αποβιβάζουν νέες ενισχύσεις, σε σημεία όπου δεν μπορούσαν να προσβληθούν από τον ΕΛΑΣ. Η κυκλοφορία απαγορεύτηκε πια καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας, πλην 12 με 2 το μεσημέρι.
Η ΚΕ του ΕΛΑΣ με προκήρυξή της προς τον «ηρωικό λαό της Αθήνας, του Πειραιά και των Περιχώρων» τόνισε: «Ο αγώνας μας είναι δίκαιος. Γιατί σύσσωμος ο Λαός είναι επί ποδός πολέμου…Έξω από το κέντρο της Αθήνας κυριαρχούμε παντού απόλυτα…Γεμίστε την Αθήνα και τον Πειραιά από οδοφράγματα. Εμπρός για τον αποφασιστικό Παλλαϊκό Πόλεμο.»[1]
***
[1] Σπύρος Α. Κωτσάκης, Δεκέμβρης του 1944 στην Αθήνα, σελ.146-147, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα, 1986.
Πηγή: «Δεκέμβρης του ’44: Κρίσιμη ταξική σύγκρουση», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 2014 – Αναστάσης Γκίκας, «Το χρονικό του Δεκέμβρη 1944″