Ο ΕΛΑΣ κινήθηκε κατά της Σχολής Ευελπίδων, ενώ συνεχίστηκαν και οι επιθέσεις στου Μακρυγιάννη. Στις τελευταίες εντάχθηκε επίσης ένα Τάγμα του 6ου Συντάγματος Κορίνθου, οι μαχητές του οποίου όμως, άμαθοι στον πόλεμο εντός πόλης, υπέστησαν μεγάλες απώλειες. Παρ’ όλα αυτά, οι επιτιθέμενοι έφτασαν πολλές φορές μέχρι το στόχο, αντιμετωπίζοντας εξ επαφής τα βρετανικά τανκς. Το πυροβολικό του ΕΛΑΣ ενήργησε ορισμένες πετυχημένες βολές εντός του προαυλίου του συγκροτήματος, ωστόσο, διέθετε μόλις 20 βλήματα και έπειτα από λίγο σίγησε. Το πρόβλημα της έλλειψης πυρομαχικών γίνονταν οξύτερο μέρα με τη μέρα. Αντισταθμίζονταν μόνο από τον ηρωισμό και την αυτοθυσία των μαχητών του ΕΛΑΣ.
Την ίδια μέρα, τμήματα του Τάγματος Καλλιθέας κατάφεραν να φτάσουν μαχόμενα μέχρι την Ακρόπολη, διευρύνοντας έτσι ακόμη περισσότερο το άνοιγμα που είχε δημιουργήσει ο ΕΛΑΣ.
Η βρετανική αεροπορία συνέχισε την τρομοκρατική της δράση, βομβαρδίζοντας το νοσοκομείο του Άη Γιάννη, ενώ την «προσοχή» τους προς τις εργατοσυνοικίες της Αθήνας έστρεψαν και τα βαριά όπλα που είχαν εγκαταστήσει οι Βρετανοί στην Ακρόπολη. Χτυπήθηκαν επίσης τα γραφεία της 3ης Αχτίδας της ΚΟΑ του ΚΚΕ.
Ο Τσόρτσιλ, από τη μεριά του, πίεζε για την αποστολή ακόμα περισσότερων ενισχύσεων στο μέτωπο της Αθήνας: «Οφείλετε να αποστείλετε ενισχύσεις εις τας Αθήνας», έγραφε στον στρατηγό Ουίλσον, «άνευ ουδεμίας χρονοτριβής. Η παράτασις της συρράξεως ενέχει πολλούς κινδύνους. Σας κατέστησα ενήμερον σχετικώς με την κεφαλαιώδη σημασίαν την οποίαν έχει ο αγών αυτός. Το ολιγώτερον δύο ταξιαρχίαι εισέτι δέον να σπεύσουν εις το θέατρον των επιχειρήσεων.» Ταυτόχρονα, τηλεγραφούσε στον Λήπερ: «Ο σκοπός είναι σαφής: Να συντριβεί το ΕΑΜ. Το σταμάτημα των μαχών υποτάσσεται σ’ αυτό τον σκοπό.»[1]
Στη δύναμη του ΕΛΑΣ προστέθηκε η νεοαφιχθείσα VIII Ταξιαρχία Πελοποννήσου (3.100 άνδρες).
***
[1] Ουίνστον Τσόρτσιλ, Απομνημονεύματα, τομ.6ος, β.1, σελ.257 και 261.
Πηγή: «Δεκέμβρης του ’44: Κρίσιμη ταξική σύγκρουση», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 2014 – Αναστάσης Γκίκας, «Το χρονικό του Δεκέμβρη 1944″