Από την Κοκκινιώτικη εφημερίδα «Αναγέννησις», 11/12/1931
«Ο κοινωνικός κίνδυνος τώρα τελευταία πήρε τόσο ξεκάθαρο χαρακτήρα, με την θύελλα των ατελείωτων απεργιών, που να μην αποτελεί πια και για τους πολλούς ένα κοινωνιολογικό παραμύθι ‘η πάλη των τάξεων’. Η διαπίστωση αυτή που σε γενικές γραμμές ρύθμισε μέχρι τώρα την ιστορία της ανθρωπότητας, έχει ξεφύγει πια τα όρια μιας ψυχρής ακαδημαϊκής έρευνας. Πήρε μια μορφή ξεκάθαρη και κατέβηκε στα πεζοδρόμια των πολιτειών της πείνας και της δυστυχίας με το προσωπείον των απεργιών. Μέσα στην επίταση της παγκόσμιας κρίσης και στον οικονομικό εκφυλισμό της μικροαστικής τάξης, οι κυρίαρχοι διοργανώνοντας φοβερά την ταξική αυτοάμυνά τους προσπαθούν με την βία ν’ ανακόψουν το ορμητικό ρεύμα της πλειοψηφούσας δυστυχίας, που έφτασε αναγκαστικά στις κοινωνικές διαδηλώσεις και στις απεργίες.»
Και συνεχίζει το ίδιο δημοσίευμα:
«Μένει τώρα να εξετάσουμε αν η βία είναι το ενδεδειγμένο μέσο για τη διατήρηση της κυριαρχίας από τη μειοψηφία των κεφαλαιοκρατών. Φυλακίζοντας σήμερα την απεργιακή επιτροπή των δημοσίων υπαλλήλων, σκοτώνοντας αύριο ένα φτωχό αρτεργάτη, που αγωνιζότανε για το ψωμί του, αναχαιτίζουμε ή επαυξάνουμε τον κοινωνικό κίνδυνο, που σαλεύει βαθιά τα ρεπιοθέμελά μας; Όταν η πείνα συμπληρώνεται από τον θάνατο, θα σταματήσουν τον πόλεμό τους οι κοινωνικά αδικημένοι; Ή μήπως κάθε παρανομία μας πέφτει σαν προσάναμμα στην παγκόσμια πυρκαγιά;»
Καταλήγοντας ο γραφών προειδοποιούσε:
«Δε θα μπορέσουμε να στηρίξουμε μέχρι τέλους τον άδικο νόμο της υπεραξίας, της απλήρωτης δουλειάς, στα όπλα μας. Γιατί αν αυτοί, που κρατούν τα όπλα μας αρνηθούνε μια μέρα τις υπηρεσίες τους διαπιστώνοντας πως πυροβολώντας για ξένα συμφέροντα αυτοκτονούν οι ίδιοι, θα έχουμε χάσει κιόλας το παιχνίδι.»
(από το βιβλίο του Α. Γκίκα «Ρήξη και Ενσωμάτωση»)
Βλέπε επίσης:
Erodotos Weblog 
Σχολιάστε