Τρεις δηλώσεις συστράτευσης με το ΚΚΕ που μας άρεσαν:
Δημοσιογράφος
Ψηφίζω – στηρίζω ΚΚΕ, γιατί μόνο έτσι μπορεί να ορθωθεί ένας ισχυρός φραγμός στα μέτρα που εκπονούνται στις Βρυξέλλες και εφαρμόζονται στην Αθηνα.
Γιατί βαρέθηκα τα κούφια λόγια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, την κοροϊδία τους και τα αδιέξοδα που δημιουργούν στην κοινωνία.
Γιατί δεν αντέχω άλλο τα ξύλινα λόγια για το ανθρώπινο πρόσωπο του καπιταλισμού, αλλά προτιμώ τα γελαστά πρόσωπα του αγώνα και του σοσιαλισμού.
Και, τέλος, γιατί έχω αποφασίσει να δίνω ψήφο τιμής και όχι ντροπής.
Ηθοποιός
Σ’ αρέσει να τους βλέπεις να επιχαίρουν ή να «προβληματίζονται» με την ψήφο σου, ν’ αναλύουν τα κουκιά, να σου δίνουν τις ίδιες υποσχέσεις, να κάνουν ξεπερασούρες για τα ίδια και απαράλλαχτα εγκλήματα εις βάρος σου και, ουσιαστικά, να σε καθιστούν υπεύθυνο, αφού εσύ πληρώνεις τα σπασμένα;Σ’ αρέσει να σε απειλούν, να σε φοβίζουν με φαντάσματα, να σου στερούν ακόμα και το δικαίωμα να σκέφτεσαι.
Απροκάλυπτα σου παίρνουν πίσω όσα σου ανήκουν.
Δεν αρκεί να το διαπιστώνεις και να αγανακτείς, μοιρολατρικά. Φόβισέ τους εσύ. Αντιστάσου στην κοροϊδία και την απομόνωση. Δείξε τη δύναμή σου. Δώσε δύναμη στο ΚΚΕ.
Μουσικός
Δεν αντέχω τη φρίκη του πολέμου, δεν αντέχω την εκμετάλλευση, είμαι αλλεργική στην κατρακύλα των κοινωνικών αξιών, στην υποκουλτούρα, αλλά και στον εμπαιγμό και την κοροϊδία!!! Η κατεύθυνση που ακολουθεί και η χώρα μας, με οδηγούς τους εκπροσώπους του δικομματισμού και υπηρέτες του κεφαλαίου, της ολιγαρχίας και των μονοπωλίων, που κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι και πρωταγωνιστές σε ταινίες (φαρσοκωμωδίες – δράματα) με θέμα τις οικογενειακές βεντέτες της δεκαετίας του 1960, θα μας φέρει κοντά σε πολύ χειρότερα. Γι’ αυτό κι εγώ που σέβομαι, αγαπάω και θαυμάζω τον «Ανθρωπο, αυτόν τον Γίγα» και θέλω να ζήσω ελεύθερα, ειρηνικά και με αξιοπρέπεια, δεν μπορώ παρά να αγωνίζομαι για να πάρουμε άλλη κατεύθυνση, για το σήμερα και το αύριο. Κι αυτό μόνο με ψήφο στο ΚΚΕ γίνεται.
Και ο Μητροπάνος στον σημερινό Ρίζο:
«Η κατάσταση είναι μία από τα ίδια, δε νομίζω ότι αλλάζει τίποτα. Αλλοτε θα είναι αντιπολίτευση ο Καραμανλής και πρωθυπουργός ο Παπανδρέου, σε δυο – τρία χρόνια θα έχουμε πιθανόν το αντίθετο και πάει λέγοντας. Αυτά που ακούγαμε στις προηγούμενες εκλογές, αυτά ακούμε και τώρα. Δε βλέπω να άλλαξε τίποτα. Ομως, δε φταίει και ο κόσμος γι’ αυτό το πράγμα; Είναι αμέτοχος; Δηλαδή, υπάρχουν μόνο αυτά τα δύο κόμματα και τελειώσαμε; Δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από εκεί; Δεν πρέπει ο κόσμος να ψάξει να βρει κάτι άλλο; Αυτή η αυτοδυναμία μάς έχει τσακίσει τόσα χρόνια. Μας έχει φέρει εδώ που μας έφερε και θα μας πάει ακόμα χειρότερα. Κάποτε θα πρέπει να βρεθούν άλλοι τρόποι. Θα πρέπει ο κόσμος να ψάξει κάπου αλλού, να δει και κάτι άλλο.
Δυνατό ΚΚΕ – το λέμε χρόνια, το ζητάμε χρόνια, όχι μόνο στη συγκεκριμένη συγκυρία. Από χρόνια το ΚΚΕ θα έπρεπε να έχει ενισχυθεί περισσότερο. Θεωρώ ότι είναι μια δύναμη και μια εγγύηση γι’ αυτά που πρεσβεύει. Το έχει αποδείξει. Το ΚΚΕ δεν τάζει θέσεις, όμως χρόνια βρίσκεται στο πλάι των εργαζόμενων και στηρίζει τους αγώνες τους. Αυτό το κάνει χρόνια. Είναι όμως άλλο να έχεις 10% και άλλο να έχεις 15% για να μπορείς να προστατεύσεις και να διεκδικήσεις πράγματα. Αυτή είναι η ιστορία. Είναι φανερό ότι η ενίσχυση του ΚΚΕ θα του δώσει μεγαλύτερη δύναμη να παλέψει για τα προβλήματα. Το ΚΚΕ δεν είναι το κόμμα του ενός ή του άλλου. Είναι συγκεκριμένες οι θέσεις του και δεν είναι χτεσινές. Χρόνια έχει αυτές τις πάγιες θέσεις σ’ αυτά που λέει, σ’ αυτά που πιστεύει, σ’ αυτά που κάνει.»
:-)
Και ο Λάκης Χαλκιάς:
«Ψηφίζω ΚΚΕ. Γιατί πιστεύω πως μόνο με ισχυρό Κομμουνιστικό Κόμμα θα αναχαιτίσουμε το πλιάτσικο των κομμάτων εξουσίας που γίνεται. Θέλετε στο χώρο τον οικονομικό, κοινωνικό, εργασιακό, υγείας, παιδείας, πολιτιστικό, πνευματικό, περιβαλλοντολογικό, όπου και να κοιτάξουμε καμένη γη στην κυριολεξία μας άφησαν, χρόνια ολόκληρα τώρα.
Και τα χειρότερα έπονται. Μας περιμένουν θύελλες πιο μεγάλες για να τσακίσουν ακόμα περισσότερο τον τόπο μας και τον άνθρωπο του μόχθου και της σκληρής καθημερινής βιοπάλης.
Για να αποδυναμώσουμε το δικομματισμό που κατατρώει τις σάρκες του απλού καθημερινού ανθρώπου.
Να δυναμώσουμε με την ψήφο μας και με τη ζωντανή παρουσία μας, τις τάξεις του εργατικού κινήματος, γιατί χωρίς διεκδικήσεις, θυσίες και αγώνες, ποτέ μέχρι σήμερα ο εργαζόμενος, ο νέος, ο συνταξιούχος και ο αγρότης δεν κέρδισαν τίποτε, και γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να καλυτερέψουμε τη ζωή μας.
Αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει να εναντιωθούμε και με τη δύναμη της ψήφου μας, στο αχόρταγο και αδηφάγοκεφάλαιο, τον καπιταλισμό που έχει γίνει αδυσώπητος όσο ποτέ άλλοτε.»