Κάποιοι σήμερα ισχυρίζονται πως το Σοβιετικό σύστημα υπήρξε εχθρικό ενάντια στους Έλληνες, κάνοντας ακόμα λόγο και για γενοκτονία. Υπήρξε γενοκτονία των Ελληνοποντίων στην Σοβιετική Ένωση; Τα πληθυσμιακά δεδομένα δεν υποστηρίζουν αυτή την άποψη. Πράγματι, η αφερεγγυότητα του ιδεολογήματος περί ‘μαζικών διώξεων’ και ‘γενοκτονίας’ αναδεικνύεται και από την συνεχώς αυξητική πορεία του συνολικού αριθμού των Ελλήνων, η οποία σε καμιά απολύτως περίοδο δεν παρουσίασε μείωση ή στασιμότητα. Αν μη τι άλλο, το διάστημα 1926-1959 ο ελληνικός πληθυσμός της ΕΣΣΔ αυξήθηκε 10% παραπάνω από τον αντίστοιχο μέσο όρο της επικράτειας.
Η αφερεγγυότητα όμως τέτοιων ισχυρισμών αποδεικνύεται επιπλέον και από την ίδια την πορεία των Ελλήνων στην ΕΣΣΔ και την καταξίωσή τους μέσα από όλα σχεδόν τα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Ο Σγουρίδης με την Υπουργό Πολιτισμού της ΕΣΣΔ παραλαμβάνοντας το πρώτο βραβείο (Αρχείο Ελληνισμού Μαύρης Θάλασσας)
Μέλη μιας ομάδας ανθρώπων που δραστηριοποιείται και αναπτύσσεται σε ένα περιβάλλον «εχθρικό», δεν είναι δυνατό να διαπρέψουν παρά μόνο ως μεμονωμένες εξαιρέσεις. Οι επαναλαμβανόμενες «εξαιρέσεις», διάχυτες στο σύνολο της βιβλιογραφίας (ακόμα και της αντικομμουνιστικής), παύουν πλέον εκ των πραγμάτων να καθίστανται εξαιρέσεις και αναπόφευκτα συνθέτουν την πραγματική αλήθεια. Πως δηλαδή ήταν το συγκεκριμένο κοινωνικοπολιτικό σύστημα το οποίο έδωσε την δυνατότητα σε μια εθνική μειονότητα όπως οι Έλληνες να αναπτυχθεί και στα μέλη της να αναδείξουν τα ταλέντα, τις δεξιοτεχνίες και τις δημιουργικές τους ικανότητες. Γι’ αυτό και στα τέλη της δεκαετίας του 1930 πάνω από ένας στους δέκα Έλληνες στην ΕΣΣΔ κατείχε ανώτατη μόρφωση, ενώ αντίστοιχα στην Ελλάδα το ποσοστό αναλφαβητισμού ξεπερνούσε το 40%. Και βέβαια πως θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά, αφού στην καπιταλιστική Ελλάδα πάνω από το ένα τρίτο των εργαζομένων στις βιομηχανικές επιχειρήσεις της πρωτεύουσας ήταν παιδιά;
Το Πανσοβιετικό Κεντρικό Στούντιο Επιστημονικών Ταινιών του οποίου ο Σγουρίδης ήταν Πρόεδρος για 10τίες (Αρχείο Ελληνισμού Μαύρης Θάλασσας)
Πόσοι γνωρίζουν σήμερα ότι ένας από τους πρωτοπόρους που άνοιξαν το δρόμο για την πρώτη πτήση του ανθρώπου στο διάστημα ήταν Έλληνας και «Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης»; Ότι ο διευθυντής του Θεάτρου Μπολσοι, ο διευθυντής της κρατικής ορχήστρας της Σοβιετικής Ένωσης, ο μουσικός που επιμελήθηκε της τελετής έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Μόσχας το 1980, ο Πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Επιστημονικού Κινηματογράφου, ο βραβευμένος στα Διεθνή Φεστιβάλ Κινηματογράφου στη Βενετία το 1946 και στο Κάρλοβι Βάρι το 1950 διδάκτωρ του Πανενωσιακού Κρατικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου, και πόσοι άλλοι, ήταν όλοι Έλληνες Πόντιοι της Σοβιετικής Ένωσης; Ποιος γνωρίζει τα έργα τους; Ορισμένες από τις λαμπρότερες σελίδες της ιστορίας του ποντιακού ελληνισμού διαγράφονται στον βωμό του αντικομμουνισμού.
Περιεχόμενα
Μέρος Α: Εισαγωγή
Μέρος Β: Η προεπαναστατική περίοδος
Μέρος Γ: Επανάσταση και Εμφύλιος
Μέρος Δ: Δεκαετία του 1920, τα πρώτα βήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης
Μέρος Ε: Η ταξική πάλη συνεχίζεται: το κίνημα της κολεκτιβοποίησης
Μέρος ΣΤ: Δεκαετία του 1930. Για τις «σταλινικές διώξεις»
Μέρος Ζ: Οι Έλληνες στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο
Μέρος Η: Μετά τον Πόλεμο-Για τις μετεγκαταστάσεις του 1949
Μέρος Θ: Αναθεώρηση της Ιστορίας
Μέρος Ι: Το σήμερα
Μέρος ΙΑ: Εν κατακλείδι
Erodotos Weblog 
Σχολιάστε